ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΙΠΡΑ-ΚΟΤΖΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

 Επειδή παίρνω διάφορα μηνύματα φίλων και αναγνωστών γύρω από την πρόσφατη αρθρογραφία μου για το «μακεδονικό», νομίζω σκόπιμο να διευκρινίσω ξανά ορισμένα σημεία.

 Γιατί είναι βαριά προσβολή του πολιτεύματος η υπογραφή της συμφωνίας Κοτζιά – Ντιμιτρώφ

Τυπικά ο Κοτζιάς και ο Τσίπρας είχαν δικαίωμα να υπογράψουν τη συμφωνία.

Ουσιαστικά όμως δεν είχαν. Παραβίασαν τη βασικότερη αρχή του πολιτεύματος, την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Διότι δεν πας να υπογράψεις μια συμφωνία όταν έχεις δεδηλωμένη και ρητή αντίρρηση τς πλειοψηφίας της Βουλής και όταν το 73% του πληθυσμού δηλώνει στα γκάλοπ αντίθετο, όταν ακόμα και η κυβέρνησή σου δεν είναι σύμφωνη στο σύνολό της.

Αυτό είναι που κάνει πραξικόπημα, αλλά πολιτικό, όχι νομικό, πολύ πραγματικό όμως εναντίον του πνεύματος του Συντάγματος, όχι του γράμματος, αυτό που έκαναν, καθ’ υπόδειξιν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, οι Κοτζιάς και Τσίπρας.

Που βρήκε τώρα ο Κοτζιάς τα δικά του γκάλοπ που, όπως λέει στις τηλεοράσεις, δείχνουν υποστήριξη στη συμφωνία δεν το ξέρω. Εμένα μου φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών μοιάζουν να ανταγωνίζονται ποιος θα πει περισσότερα ψέματα.

(Ας επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι ο Τσίπρας, πιθανώς με τη βοήθεια του Κοτζιά και όχι μόνο, έκανε μια κεντρική στρατηγική επιλογή το 2012-13: πλήρη ταύτιση με τον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, τυφλή υποταγή, όχι κάποιο είδος συμμαχίας στην πραγματικότητα, ελπίζοντας ότι αυτοί, με τη δύναμή τους, θα τον βοηθήσουν. Αυτή η επιλογή οδήγησε στην πανωλεθρία του 2015, αλλά και στις Πρέσπες και οδηγεί τώρα στην ταχεία αυτοκαταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν γνωρίζουμε βέβαια είναι τι άλλο θα συμβεί μέχρι τότε)

Αν είσαι λοιπόν δημοκράτης, ή ακόμα κι αν έχεις λίγο μυαλό στο κεφάλι σου, πάς στη Βουλή, ή συγκαλείς το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών και τους ζητάς να σου δώσουν εξουσιοδότηση και να περιγράψουν τα όρια της καινούριας εθνικής γραμμής που θα αντικαταστήσει την μηδέποτε επισήμως ανακληθείσα του 1992.

Σταλινικοί και οι δυό τους όταν ήταν ακόμα αριστεροί, Κοτζιάς και Τσίπας διατήρησαν την ίδια νοοτροπία κι όταν πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Τώρα ανοίγει, δεν κλείνει το Μακεδονικό 

Κάποιος μπορεί να έχει οποιαδήποτε γνώμη θέλει για την υπογραφείσα συμφωνία στις Πρέσπες, να τη θεωρεί καλή ή κακή. Κάποιος μπορεί να έχει την α΄ τη β΄ άποψη για το πως πρέπει να λυθεί το μακεδονικό.

Πρέπει να μάθουμε, είναι όρος επιβίωσης, τον σεβασμό στην ύπαρξη διαφορετικών απόψεων, ακόμα κι αν τις θεωρούμε λαθεμένες. Οι υποτιθέμενοι, αυτοαποκαλούμενοι  αριστεροί και δημοκράτες μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (αυτό το κόμμα έχει την ιδιορρυθμία να λέγεται αριστερό, χωρίς να έχει αριστερούς στους κόλπους του!) επιδεικνύουν τώρα, με τον τρόπο που μεταχειρίζονται τους θεσμούς, αλλά και κατηγορώντας συλλήβδην τους επικριτές τους, ακόμα και τον Μίκη, ως ακροδεξιούς και φασίστες, ότι έχουν ακριβώς την ίδια ακροδεξιά, φασιστική νοοτροπία που προσάπτουν στη Χρυσή Αυγή. Αυτή άλλωστε ωφελείται από την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί η δική της δράση!!!

Υπάρχει ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα από το ίδιο το μακεδονικό και θα δούμε ποιο είναι αυτό στη συνέχεια. ‘Αλλωστε η διαφορά με τους Σλαβομακεδόνες είχε πρακτικά ξεχαστεί. Δεν ενοχλούσε κανέναν μέχρι πριν λίγους μήνες, ούτε εμπόδιζε στο παραμικρό τις διμερείς σχέσεις. Τον μόνο που ενοχλούσε ήταν την Αμερική και για λόγους ελάχιστα καλούς.

Τώρα ανοίγει το μακεδονικό, τώρα αρχίζει ο νέος γύρος της διαμάχης με τους γείτονες, αλλά τώρα αρχίζει και ένα νέο κεφάλαιο της εσωτερικής, βαθειάς, υπαρξιακής κρίσης του ελληνικού κράτους-Έθνους.

Κάποιος έβαλε τη λέξη «Περιφέρειες» στην ομιλία του Πρωθυπουργού. Ο μοντέρνος τρόπος να διαλύει τα κράτη η Αυτοκρατορία είναι τα κάνει σάντουιτς, ανάμεσα στις περιφέρειες από τα κάτω, και τα υπερεθνικά της όργανα από τα πάνω. Δεν πρόκειται κανείς να πάρει κομμάτι από την Ελλάδα, ούτε φυσικά προτίθενται τα μεγάλα Αφεντικά να αφήσουν την Τουρκία να το κάνει. Γα τον εαυτό τους τη θέλουνε, όχι για να τη δώσουμε στους Τούρκους ή οποιονδήποτε άλλο. Και εκ των έσω θα τη διαλύσουνε το πιθανότερο. Σταματώ εδώ.

Δεν έχω δει πάντως άλλη φορά να υπογράφεται μια συμφωνία και στην ίδια την τελετή υπογραφής ένα από τα συμβαλλόμενα μέλη να την παραβιάζει, πετώντας καμιά δεκαριά φορές στα μούτρα του Τσίπρα τα παράγωγα της λέξης Μακεδονία, και λέγοντάς του ότι αυτός εκπροσωπεί τη Μακεδονία και ο Τσίπρας την Ελλάδα.

 Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Όπως είπαμε προηγουμένως, υπάρχει ένα ζήτημα που είναι το πιο σημαντικό από όλα τα άλλα, και που είναι το αιώνιο ερώτημα της νεώτερης Ελλάδας:

Την Ελλάδα την κυβερνάει ο ελληνικός Λαός ή η αμερικανική Πρεσβεία;

Είναι το ίδιο ερώτημα που έθεσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά τη δολοφονία Λαμπράκη, ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν ο Βασιλεύς, ενεργών ως όργανο της Ουάσιγκτων, του απηγόρευσε να αναλάβει το Υπουργείο ‘Αμυνας και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν, μετά την κυπριακή τραγωδία του 1974 – που οργάνωσε ο Κίσσινγκερ και εξετέλεσαν οι ΗΠΑ δια των συνεργαζόμενων οργάνων τους σε Αθήνα, Λευκωσία και ‘Αγκυρα – έριξε το σύνθημα «Η Ελλάδα στους ‘Ελληνες», με το οποίο κυριάρχησε επί είκοσι χρόνια στην ελληνική πολιτική ζωή.

Για να ανέβει ο Τσίπρας στην εξουσία μια παραλλαγή του ίδιου συνθήματος χρησιμοποίησε, απέναντι στους Πιστωτές αυτή τη φορά, αλλά η απάντηση που τελικά έδωσε στην κυβέρνηση ήταν οπωσδήποτε σε πλήρη αντίθετη από αυτές που έδωσαν ο Καραμανλής (μη αποδεχόμενος και φεύγοντας), ο Γ. Παπανδρέου (μισοφεύγοντας, μισοανθιστάμενος) και ο Α. Παπανδρέου, δημιουργώντας το ΠΑΣΟΚ τον Σεπτέμβριο 1974.

Στην αρχική συνθηκολόγηση όμως του 2015, οι Τσίπρας και Κοτζιάς προσέθεσαν και μια βαρειά προσβολή στο θεμέλιο του εθνικού αισθήματος των Ελλήνων, υπογράφοντας τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ο Κοτζιάς έχει τους δικούς του λόγους που το έκανε. Αλλά ο Τσίπρας δεν είναι ηλίθιος, να πάει κόντρα στο 73% του ελληνικού λαού και τους μισούς ψηφοφόρους του, για να περάσει μια αντίθετη πολιτική, ούτε είναι άνθρωπος αρχών, που θα δώσει τη μάχη για τις ιδέες του, ανεξαρτήτως κόστους και συνεπειών.

Γιατί αν ήταν τέτοιος δεν θα δεχόταν ποτέ να υπογράψει, να φορτώσει στην Αριστερά και να εφαρμόσει το Τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, κόντρα σε όλες τις ιδέες και διακηρύξεις του.

Αν λοιπόν υπέγραψε τη συμφωνία που υπέγραψε είναι γιατί θέλει πάρα πολύ να ικανοποιήσει τις Ηνωμένες και το ΝΑΤΟ, εκτελώντας όσα υπεσχέθη κατά την τελευταία επίσκεψή του στην Ουάσιγκτων, την υπέρτερη δύναμη στην οποία έχει από καιρό παραδοθεί, την ίδια που τον οδήγησε στην πανωλεθρία του 2015. Και τώρα πάλι θέλει την ίδια να ικανοποιήσει, ίσως με τη μάταιη ελπίδα ότι θα βρει έτσι διέξοδο από το αδιέξοδο που παγιδεύτηκε, από το «δίχτυ που, αν στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει».

Μόνο που με αυτά που κάνει, μπερδεύεται ακόμα περισσότερο σε αυτό το δίχτυ που θα γίνει θηλιά και θα πνίξει στο τέλος τον ίδιο και την παράταξή του, αν όχι και την Ελλάδα, αν ο ελληνικός λαός δεν μπορέσει να κάνει το Θαύμα, να βρει τη Δύναμη, το Μυαλό και την Αξιοπρέπεια που χρειάζεται για να αντισταθεί και να  σωθεί.

Αυτή είναι η τραγική Αλήθεια για τη χώρα μας, για τον Πρωθυπουργό της και για μια Αριστερά την οποία δολοφονεί στην πραγματικότητα και την βιάζει τώρα, για λογαριασμό των Ξένων, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – και όσοι στηρίζουν την πολιτική της δια λόγων, δια πράξεων ή δια της σιωπής τους.

Πηγή: konstantakopoulos, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.com/