Να γιατί ετοιμάζουν χειρότερες πολιτικές ξεπουλήματος και μαζικής εξόντωσης…

Του Δημήτρη Καζάκη

Ποια είναι η πραγματική εικόνα της χώρας μετά τα 8 χρόνια μνημόνια; Είναι αληθινή η εξαγγελία της κυβέρνησης για καθαρή έξοδο από το πρόγραμμα;

Η Ελλάδα δεν μπήκε στα μνημόνια λόγω κρίσης, αλλά από πολιτική επιλογή. Μια πολιτική επιλογή που δεν είχε καμιά σχέση με την κατάσταση της οικονομίας της, ούτε και των δημοσιονομικών της. Οδηγήθηκε στα μνημόνια για να μην σταματήσει να εξυπηρετεί το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της σε βάρος των ευρωπαϊκών και εγχώριων τραπεζών.

Έκτοτε δεν αντιμετωπίζει μια οποιαδήποτε κρίση, αλλά μια σκόπιμη πολιτική εσωτερικής υποτίμησης, κατάρρευσης και εκποίησης πρωτοφανούς για τα ιστορικά χρονικά όχι μόνο της χώρας μας, αλλά παγκοσμίως. Στο παρελθόν τέτοιου είδους πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης έχουν επιβληθεί με πόλεμο, ή με ανοικτές στρατιωτικές επεμβάσεις είτε από το εξωτερικό, είτε με χούντες.

Είμαστε η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου επιβάλλονται αυτές οι πολιτικές με φαινομενικά ειρηνικό τρόπο. Με το εκλεγμένο κοινοβούλιο να ψηφίζει συνειδητά την μαζική εξόντωση του πληθυσμού, αλλά και τη διάλυση της χώρας. Κι αυτό ειλικρινά δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.

Στην Ελλάδα, το μέσο κατά κεφαλήν καθαρό προσαρμοσμένο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών είναι 17.000 δολάρια ετησίως για το 2017, ή περίπου 14.500 ευρώ. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ για το 2017 είναι 30.563 δολάρια ετησίως.

Το 2009 το μέσο κατά κεφαλήν καθαρό προσαρμοσμένο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών ανερχόταν σε 22.000 δολάρια ή σχεδόν 17.000 ευρώ. Ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ εκείνη για το 2009 ήταν 28.000 δολάρια. Η Ελλάδα δηλαδή από μια μέση εισοδηματικά χώρα του ΟΟΣΑ το 2009 κατέρρευσε στον εισοδηματικό πάτο το 2017.

Από την άποψη της απασχόλησης, περίπου το 52% των ατόμων ηλικίας 15 έως 64 ετών στην Ελλάδα έχουν αμειβόμενη εργασία, κάτω από το μέσο όρο απασχόλησης του ΟΟΣΑ, 67%. Το χαμηλότερο ποσοστό ανάμεσα σ’ όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ.

Το 2009 κάθε εργαζόμενος (απασχολούμενοι μείον άνεργοι) είχε την υποχρέωση να συντηρήσει 2,7 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό. Το 2017 κάθε εργαζόμενος έχει την υποχρέωση να συντηρήσει 3,9 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό. Σε 5 χρόνια από σήμερα ένας εργαζόμενος υπό συνθήκες εισοδηματικής ανέχειας θα καλείται να συντηρήσει σχεδόν 5 άτομα από τον συνολικό πληθυσμό.

Ποιος στ’ αλήθεια θα μπορέσει να επιβιώσει υπό τέτοιες συνθήκες; Πώς θα πληρώνονται συντάξεις, αλλά και από πού θα αντλεί έσοδα το κράτος;

Κι όμως από το 2011 έως το 2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει μειωθεί σε απόλυτους αριθμούς πάνω από 355 χιλιάδες. Οι μισοί της φυσικής μείωσης οφείλονται στην εκτίναξη των θανάτων στον πληθυσμό και την κατάρρευση των γεννήσεων.

Πρόκειται για μια πρωτοφανή φυσική μείωση, ακόμη και σε σύγκριση με τη φυσική μείωση που υπέστη η χώρα λόγω του πολέμου και της ναζιστικής κατοχής την περίοδο 1940-1945. Στην επόμενη 5ετία θα έχουμε χάσει άλλες 400-500 χιλιάδες. Μπορεί ειλικρινά να μιλήσει κανείς για προοπτική της χώρας με τέτοια δημογραφική κατάρρευση;

Παρ’ όλα αυτά την ίδια περίοδο το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε.

Από 300 δις ευρώ στις αρχές του 2010 σκαρφάλωσε στα 330 δις ευρώ σήμερα. Ενώ το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της Γενικής Κυβέρνησης από 220 δις ευρώ το πρώτο τρίμηνο του 2010 σκαρφάλωσε κοντά στα 278 δις ευρώ το τέταρτο τρίμηνο του 2017.

Είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι θα πάμε καλύτερα; Πώς; Με το να κυνηγάμε πρωτογενή πλεονάσματα που αφαιρούν περισσότερο εισόδημα από τα νοικοκυριά; Ή μήπως με το δανεισμό από τις αγορές, που θα εκτινάξει ακόμη περισσότερο το δημόσιο χρέος;

Λένε ότι θα φύγουμε από τα μνημόνια.

Μήπως θα καταργηθεί η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, που λειτουργεί με υπερσυνταγματική ισχύ, ώστε η κάθε οδηγία ή εντολή της να αντιμετωπίζεται ως νόμος του κράτους; Χωρίς καν κύρωση από την εικονική βουλή της χώρας; Μια Αρχή που έχει ως μόνη αποστολή τη συλλογή των εσόδων του κράτους στα χέρια των δανειστών;

Μήπως θα πάψει να ισχύει ο δημοσιονομικός κόφτης σε βάρος των συντάξεων, των μισθών και των κοινωνικών δαπανών;

Μήπως θα σταματήσει το γενικό ξεπούλημα μέσα από το ΤΑΙΠΕΔ και την Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών, που ελέγχουν αποκλειστικά οι δανειστές με σκοπό να ξεπουληθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, υλικά και άυλα;

Μήπως θα πάρουμε πίσω τα 60 δις ευρώ με τα οποία προικοδοτήθηκαν με τζάμπα χρήμα οι τράπεζες μέσα από τις ανακεφαλαιοποίησεις που καλείται ο φορολογούμενος να πληρώσει ως δημόσιο χρέος;

Τι απ’ όλα αυτά θα αλλάξει; Τίποτε απολύτως. Αντίθετα θα επιβληθούν ακόμη χειρότερα μέτρα, ακόμη μεγαλύτερες στερήσεις, εναντίον των Ελλήνων πολιτών. Διότι ζούμε στην απόλυτη παράνοια να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές σε όλο και πιο ισχυρές, όλο και πιο θανατηφόρες δόσεις.

Σαν τον κομπογιαννίτη γιατρό που είχε ανακαλύψει την απόλυτη συνταγή «δια πάσαν νόσον και μαλακίαν»: καθάρσιο και κλύσμα. Κι όσο ο κομπογιαννίτης γιατρός έβλεπε τα συμπτώματα να επιδεινώνονται τόσο επέμενε σε ισχυρότερες δόσεις καθάρσιου και κλύσματος.

Ενίοτε όμως ο ασθενής ξεψυχούσε κι ο κομπογιαννίτης γιατρός έβγαζε το μόνο ασφαλές συμπέρασμα: ο ασθενής δεν πειθάρχησε στις οδηγίες για τις κατάλληλες δόσεις καθάρσιου και κλύσματος!

Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Έχουμε παραδώσει αμαχητί τις ζωές και την πατρίδα μας σε ξένα κέντρα, θεσμούς και εξουσίες. Κι αυτό δεν συγχωρείται. Όσοι λαοί το έκαναν στο παρελθόν και δεν ξεσηκώθηκαν να πάρουν πίσω αυτό που έχασαν, η ιστορία τους έσβησε από τα κιτάπια της και τους κατέταξε στα μουσειακά κειμήλια αλλοτινών εποχών.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: http://dimitriskazakis.blogspot.gr/, https://epamhellas.gr/