ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αυτή τη φορά δεν ήταν οι εκτός των συνόρων εχθροί που συγκέντρωσαν τα βέλη του τούρκου προέδρου.

Ήταν η εσωτερική αντιπολίτευση που κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να ακυρώσει την απειλή που θα αντιπροσωπεύει ο Ταγίπ Εντογάν αν την επόμενη των εκλογών, στις 25 Ιουνίου αρχίσει να ασκεί όλες εκείνες τις εξουσίες που ανέλαβε η προεδρία, βάσει του δημοψηφίσματος τον Απρίλιο του 2017. 
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να μπορέσει το νεόκοπο δεξιό Κόμμα του Καλού να ξεπεράσει τα τυπικά εμπόδια και να πάρει μέρος στις πρόωρες εκλογές, το κεντροαριστερό (όπως πολιτογραφείται) και δεύτερο σε κοινοβουλευτική επιρροή Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) του προσέφερε 15 βουλευτές. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, σκέφτηκε προφανώς η ηγετική ομάδα πέριξ του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, που βλέπει τον Ερντογάν να κλείνει 15 χρόνια στην εξουσία και σε 8 Κυριακές να διεκδικεί τη 12η εκλογική του νίκη, από το 2002. 

Είναι επιτεύγματα που καθιστούν τον ηγέτη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ευθέως συγκρίσιμο με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Κι αυτό είναι που πανικοβάλει την αντιπολίτευση, η οποία απεγνωσμένα επισημαίνει τους κινδύνους από την «ενός ανδρός αρχή», όπως ξεκάθαρα τόνισε ο ηγέτης των Ρεπουμπλικανών προς το κόμμα του επιζητώντας μια όσο το δυνατόν πιο πλατιά συμμαχία που θα κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερες έδρες, στα ερχόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. «Τώρα είναι η ώρα για να εργαστούμε από κοινού να σώσουμε το κράτος. 

Απευθύνω έκκληση σε όλα τα κόμματα: Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα είναι έτοιμο να κάνει όποια θυσία απαιτείται» ήταν τα λόγια του, που δεν εμφορούνταν φυσικά από το πάθος για δημοκρατία, αλλά από τον κίνδυνο περαιτέρω περιθωριοποίησης που αντιμετωπίζουν μετά τη σίγουρη νίκη του ισλαμιστή Ερντογάν!

Θέμα ωρών ωστόσο είναι για τον Ερντογάν να αρχίσει τους διαξιφισμούς του με τους Ευρωπαίους ηγέτες, μετά την ανακοίνωση εκ μέρους πολλών ευρωπαϊκών κρατών ότι δεν θα επιτρέψουν την πραγματοποίηση προεκλογικών συγκεντρώσεων στο έδαφος τους. Να θυμίσουμε ότι αντίστοιχα μέτρα που έλαβαν πέρυσι πριν το δημοψήφισμα Αυστρία, Ολλανδία και Γερμανία ανέβασαν το πολιτικό θερμόμετρο στα ύψη, με τον Ερντογάν να χρησιμοποιεί την απαγόρευση για να μπετονάρει τους Τούρκους που βρίσκονται εκτός συνόρων.

Σαν λάδι στη φωτιά των σχέσεων της Ευρώπης με την Τουρκία λειτούργησε και η – πέρα για πέρα σωστή – ανακοίνωση της Επιτροπής Παρακολούθησης της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το ασύμβατο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης με τη νομιμότητα των εκλογών. Το στοιχειώδες τόνισε και μακάρι η Επιτροπή να ήταν εξ ίσου αυστηρή κι απέναντι σε κάθε άλλη χώρα που χρησιμοποιεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης δια πάσα νόσον και όχι μόνον… 

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία υπέδειξε ότι η διεξαγωγή των εκλογών υπό τόσους περιορισμούς, καθώς την ημέρα που ανακοινώθηκε η προσφυγή στις κάλπες η τουρκική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε την έβδομη επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, στο τέλος θα θέσει σε κίνδυνο τη συνολική νομιμότητα των εκλογών.

Η αλήθεια είναι πώς ακόμη και να μην ψηφιζόταν η επέκταση της κατάστασης ανάγκης η φυλάκιση από τον Ιούλιο του 2016, περισσότερων από 40.000 πολιτών και η απόλυση 130.000 στρατιωτικών, αστυνομικών, δικαστών, δασκάλων, ακαδημαϊκών, δημοσίων υπαλλήλων και δημοσιογράφων έχει μετατρέψει ήδη τις εκλογές σε καρικατούρα και φύλο συκής ενός βαθιά αυταρχικού καθεστώτος…

Πηγή: leonidasvatikiotis, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/