‘Εξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν

Του Νίκου Καραβέλου

Πολλά και εξαίρετα μάθαμε ετούτες τις «μακεδονικές» ημέρες, λίγο πριν βγει από τον φούρνο μαγειρεμένο το γεύμα του σκανδάλου της Novartis.

Έτσι λίγο για την αλλαγή της γεύσης, μετά το καζίκι της κυβέρνησης στο συλλαλητήριο της πλατείας Συντάγματος.

Μάθαμε, αίφνης, πως η Μακεδονία δεν είναι μόνο Ελληνική, πως είναι κι αυτή τρισυπόστατη όπως η θεότητα, όπως τα πουλιά που ενεργούν συνήθως ανά τρία στο δημοτικό τραγούδι, όπως και οι τριάδες στην κινεζική μαφία.

Μάθαμε πως ο σφετερισμός του ονόματος της Μακεδονίας από τους ανιστόρητους γείτονες, δεν συνιστά σπουδαίο πρόβλημα, Μακεδόνες γαρ και αυτοί, και πως δύνανται να εισέλθουν στο ευαγές ίδρυμα του ΝΑΤΟ επισήμως πλέον ως Μακεδόνες και δίχως τη λύση του ονόματος ή με κάποια (αόρατη) φραστική ουρίτσα και πως πρέπει η χώρα μας και ο λαός να βγάλουν τον σκασμό, επί ποινή ρατσισμού και εθνολαγνείας.

Μάθαμε πως δεν πρέπει να επιχειρηματολογούμε κατά του αλυτρωτισμού των «καλών μας γειτόνων» και των Νατοϊκών υποκινητών τους, αλλά να περιοριζόμαστε μόνο στην αναζήτηση του έτους σύνθεσης του άσματος «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα».

Την ίδια στιγμή που οι γείτονες έχουν προφανώς το δικαίωμα να διαδίδουν ιστορικές ανοησίες ακόμα και από πανεπιστημιακούς άμβωνες της Δύσης (ίδετ. σχετ. «άρθρο» του φωτεινού παντογνώστη κ. Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή.)

Μάθαμε τέλος, μεταξύ των άλλων, πως ο πατριωτισμός είναι ο φερετζές του εθνικισμού και του ρατσισμού ή «το καταφύγιο των παλιανθρώπων», όπως το διετύπωσε ένας κάποιος πνευματικός ανήρ, του οποίου την εκτόνωση ανοησίας θα πρέπει να εκλαμβάνουμε ως πηγή σοφίας.

Αυτά τα μάθαμε από τους μόνους αρμοδίους. Όχι τους ιστορικούς των μεγάλων μεγεθών, αλλά από τους κοκορόμυαλους πολιτικούς, δημοσιογράφους και πανεπιστημιακούς (άκου βαρβαρισμός), οι οποίοι με το παρά ή και άνευ αυτού, αναλαμβάνουν την εργολαβία του μηρυκασμού της ιστορικής χορτόσουπας, όπως αυτή σερβίρεται από τα σεντούκια των πρεσβειών των Μεγάλων Δυνάμεων.

Α, να μην το ξεχάσουμε: Επίσης, ότι στη δύση του βίου του ο Μίκης Θεοδωράκης έγινε ακροδεξιός.

Αυτό το μάθαμε από την ανακοίνωση του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Μηρυκαστικών (ΚΕΜΗ) του Μεγάρου Μαξίμου, όπως την σήμερον εκπροσωπείται από τον κυρ Τσίπρα, τον αριστερό (που λέει ο λόγος), τη συνεπικουρία (δοτική παρακαλώ) και του κυρ Κοτζιά, Υπουργού των Εξωτερικών του κρατιδίου, ένεκα και της πληθωρικής παρουσίας του ενώπιον των παραθύρων της τηλεοράσεως .

Ταύτα έγνωμεν (αόρ. του ρήμ. γιγνώσκω) όχι μόνον από δαύτους, μα κι από τους καθ’ ύλην ιστορικούς, όπως επί παραδείγματι από τους κ.κ. Μπογιόπουλο (του Ημεροδρόμου), Καλαμούκη (της Ελληνοφρένειας), Παντελομπουκάλα (της Καθημερινής) - η ένωση του ονόματος χάριν συντομίας - και τους ημιμαθείς σοφόμαγκες των ερτζιανών και της μη ιονίζουσας ακτινοβολίας.

Δεν έχουμε τίποτα να μάθουμε περί ιστορίας από τους μεγάλους Έλληνες σκαπανείς, στην μνήμη των οποίων οφείλουν οι νεώτεροι ιστορικοί ν’ ανάβουν κερί, τον Παπαρρηγόπουλο, τον Σπ. Λάμπρο, τον Σπηλιάδη, τον Βακαλόπουλο, τον Κορδάτο, τον Καργάκο κ.α ή από τους ξένους, τον Κρουμπάχερ (τον Κρούμπαχο όπως τον έλεγε ο Ι. Κακριδής), τον Σλουμπερζέ, τον Στ. Ράνσιμαν, τον Βιλαμόβιτς, τον Βασίλιεφ, τον Οστρογκόρσκι, τον Κάρλο Χόπφ (που διέλυσε τις ανοησίες του Φαλμεράγιερ).

Κι ας φωνάζουν οι αρχαίοι και οι Βυζαντινοί. 

Κι ας μιλούν καθαρά για την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων.

Τι ξέρουν αυτοί ;

Τι σχέση έχουμε εμείς οι «νεοέλληνες» με αυτούς; «Νεοέλληνες», τι ωραία εφεύρεση των λογίων του ιμπεριαλισμού! 

Κι όμως η αριστερά, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, ομνύει επί έτη σε αυτές τις κατευθυνόμενες ανακρίβειες.

Ο κ. Λιάκος ξέρει και οι νέοι σοφολογιότατοι. Και ο κ. Φίλης, ο μασκαρεμένος Υπουργός Παιδείας.

Τι να ξέρει ο γέρο Μίκης ; Ένας ακροδεξιός είναι. Έτσι πλέον τον αποκαλεί κάθε σκουπίδι που κονόμησε άποψη, με τον ίδιο τρόπο που απέκτησε κώλο.

Ας ακούσουμε, όμως, τι έλεγε ο Μίκης (..τότε που έκανε πως τον θαυμάζει ο ανελλήνιστος, υποκριτής και φερόμενος ως πρωθυπουργός κ. Τσίπρας): «Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να με εμπλέκουν στα παιχνίδια τους οι παντός είδους εκπρόσωποι του προσωπικού της υποτέλειας και μάλιστα ως παράγοντα λύσης στο πρόβλημά τους ;

Άλλωστε μόλις προχθές ανέπτυξα στην Ακαδημία Αθηνών την άποψή μου υπογραμμίζοντας ότι η «Μόνη Λύση» είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Μπροστά σ’ αυτό τον Στόχο, ας μου επιτραπεί να θεωρώ τα πολιτικά παιχνίδια που απασχολούν το υπάρχον πολιτικό δυναμικό σαν ένα τμήμα της βαθιάς κρίσης ενός πολιτικού χώρου ο οποίος εγκατέλειψε προ πολλού τον ελληνικό λαό, τυφλωμένος από πολιτικές φιλοδοξίες και απέναντι στον οποίο η δική μου θέση είναι η κάθετη αντίθεση και η ανθρώπινη θλίψη».

Αθήνα 31-12-2013

Μίκης Θεοδωράκης». ( Ελευθεροτυπία)

Το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι πως η κακοήθεια αποτελεί ιδιότητα του αχρείου. Είναι, λοιπόν φυσικό οι αχρείοι να ασχημονούν.«Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν».1

1. Κλαζομενές: Αρχαία πόλη της Ιωνίας, οι κάτοικοι της οποίας φημίζονταν για την αχρειότητα και την έκλυση των ηθών τους. 

Ο Νίκος Καραβέλος είναι δικηγόρος - συγγραφέας

Πηγή: http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/