Το όνομα του αλυτρωτισμού

Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Η Κυβέρνηση Συριζα-ΑΝΕΛ επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, χωρίς καμία απολύτως προφανή δέσμευση για τις επεκτατικές βλέψεις των σκοπιανών, χωρίς να σχολιάζει καν τις φιλοσκοπιανές θέσεις του Νίμιτς για το όνομα και φυσικά χωρίς να ξεκαθαρίζει ποια ακριβώς είναι η στρατηγική της.

Οι δηλώσεις Τσίπρα για σύνθετη ονομασία ergaomnes είναι εντελώς ξεπερασμένη πλέον από τα γεγονότα, καθώς δεν απαντάει σε δύο βασικά ζητήματα: τις επεκτατικές βλέψεις των σκοπιανών έναντι της Βόρειας Ελλάδας συνολικά και το ζήτημα του ονόματος που τις εκφράζει και τις επισημοποιεί. 

Η αναφορά επίσης του πρωθυπουργού πως θα προταχθεί το ζήτημα του αλυτρωτισμού είναι επίσης ασαφής, καθώς δεν προσδιορίζεται πώς θα διασφαλιστεί κάτι τέτοιο. Με αλλαγή των ονομάτων  λεωφόρων των Σκοπίων;

Η κυβέρνηση- αλλά και όσοι ετοιμάζονται να στηρίξουν μια λύση- θα πρέπει να γνωρίζουν τα εξής:

1) Το ζήτημα του ονόματος δεν είναι ζήτημα εθνικιστικής ρομαντικής εμμονής. Είναι η καρδιά του αλυτρωτισμού των σκοπιανών, καθώς μόνο διά του ονόματος είναι σε θέση να θεμελιώσουν στο μέλλον εδαφικές διεκδικήσεις. Διότι δεν υπάρχει ούτε σλαβικός πληθυσμός στη Μακεδονία, ώστε να τον διεκδικήσουν ως μειονότητα, ούτε είναι ιστορικά συνδεδεμένοι οι σλάβοι με την Μακεδονία, ώστε να θεμελιώνεται η ιδέα του «μακεδονικού έθνους». 

Το έθνος προσδιορίζεται εν προκειμένω- εφόσον δεν υπάρχει ως υπαρκτή ιστορική κοινότητα- μόνον με την ονομασία. Επομένως, μόνον εάν κατοχυρώσουν μια ονομασία που θα εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία, θα είναι σε θέση να θεμελιώσουν τόσο την ιδέα «μακεδονικό έθνος», όσο και τις αλυτρωτικές τους βλέψεις, που είναι εξάλλου επίσημες και διακηρυγμένες.

2) Οι αλυτρωτικές αναφορές στο σύνταγμά τους είναι  δευτερεύον ζήτημα. Ο αλυτρωτισμός δεν είναι συνταγματική πρόβλεψη, είναι πολιτική στρατηγική και ιδεολογία. Η Ελλάδα, όταν στον 19ο αιώνα είχε αλυτρωτικούς σχεδιασμούς για την απελευθέρωση των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Κρήτης, δεν τους έκανε άρθρα στο σύνταγμα. Και αυτό δεν την εμπόδισε καθόλου να υλοποιήσει τη Μεγάλη Ιδέα, η οποία δεν ήταν βεβαίως σύνταγμα, αλλά ιδέα. 

Τα συντάγματα αλλάζουν, τα βιβλία αλλάζουν. Το όνομά όμως δεν αλλάζει. Είναι η εθνική τους ταυτότητα. Ακόμη και αν αλλάξουν κάποιες συνταγματικές τους αναφορές οι σκοπιανοί, εάν πάρουν την ονομασία που προτείνει ο Νίμιτς θα είναι απολύτως ευχαριστημένοι. Και η Ελλάδα θα έχει κάνει τη μέγιστη και επικίνδυνη υποχώρηση, χωρίς κανένα προφανή λόγο. Ακόμη και αν οι σκοπιανοί αλλάξουν σήμερα άρθρα, αύριο θα τα επαναφέρουν. Κανένας δεν θα μπορεί να τους εμποδίσει. Το πώς όμως θα ονομάζονται από τη διεθνή κοινότητα και την Ελλάδα, αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να το επιβάλουν.

3) Η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, υφίσταται συνολικές διεκδικήσεις εθνικών της εδαφών σε όλο το μήκος των βορείων και ανατολικών συνόρων της, ενώ έχει ήδη χάσει και τη μισή Κύπρο. Η Τουρκία αμφισβητεί επισήμως τα σύνορά μας στο Αιγαίο, έχει ήδη θέσει ζήτημα τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, με αποτέλεσμα να τίθεται σε αμφισβήτηση η ελληνική κυριαρχία στην περιοχή, η Αλβανία αμφισβητεί όλο και πιο έντονα τα σύνορά μας στην Ήπειρο, εκφράζοντας επεκτατικές βλέψεις με όχημα το ζήτημα των «τσάμηδων»,  ενώ πιέζει τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου που είναι εντελώς απροστάτευτος, ενώ τα νησιά μας δέχονται όλο και μεγαλύτερα κύματα μουσουλμανικών πληθυσμών, μέσω Τουρκίας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνθήκες αποσταθεροποίησης.

Μέσα σ’ αυτό το ασταθές κλίμα, που συνεχώς επιδεινώνεται, η Ελλάδα θα παραχωρήσει στα Σκόπια και την δυνατότητα να αποκαλούνται Μακεδονία και μακεδονικό έθνος; Δηλαδή, δεν μας έφτανε η αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Ήπειρο, θα προσθέσουμε σ’ αυτά, χαρούμενοι και την Μακεδονία; Κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Ελλάδας!

Όσοι ενδοτικοί, δήθεν ρεαλιστές, πολιτικοί σπεύδουν σήμερα να δηλώσουν πως θέλουν να υπογράψουν όπως-όπως μια συμφωνία - λες και οι συμφωνίες υπογράφονται με κριτήριο το χρόνο, λες δηλαδή και είναι ρέγκες που αν δεν τις φας γρήγορα θα χαλάσουν-αυτοί οι δήθεν ρεαλιστές λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο από κυνικοί και αδιάφοροι πολιτικοί, οι οποίοι μέσα στην αφέλειά τους εκλαμβάνουν την λαϊκή αντίδραση ως εθνικιστική γραφικότητα, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την συνειδητοποίηση ενός σοβαρού εθνικού κινδύνου.

Ένας ρεαλιστής θα έλεγε πως η Ελλάδα δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να εμπλακεί με τους σκοπιανούς σε συζήτηση περί ονόματος. Δεν έχει κανένα λόγο η Ελλάδα να στήσει στα πόδια του και να διασώσει από τη διάλυση ένα κράτος που έχει επεκτατικές βλέψεις εναντίον της Μακεδονίας. 

Το ελληνικό συμφέρον επιβάλει την απόλυτη άρνηση στο ζήτημα της χρήσης του ονόματος της Μακεδονίας από τους σκοπιανούς και τον οριστικό τους αποκλεισμό από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Έως ότου δημιουργηθούν οι συνθήκες της πλήρους υποχώρησής τους στο ζήτημα του ονόματος, μια υποχώρηση που με βεβαιότητα θα έρθει, καθώς τόσο οι αλβανοί όσο και οι βούλγαροι δεν θα επιτρέψουν την μακροημέρευση του σκοπιανού εθνικισμού.

Σε κάθε περίπτωση, η θέση μας θα πρέπει να είναι απλή και σαφής, έναντι όλων: η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει κράτος στα βόρεια σύνορά της, με το όνομα Μακεδονία.

Πηγή: tvxs.gr, μέσω http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/