Δίπλα στον Κουφοντίνα, τον Αμίρ, τη μεταπολίτευση ή σε κάτι άλλο;

Στοὺς θεατές, στὸν ἄνεμο...Ἀντισταθεῖτε.

Μ. Κατσαρός, Αντισταθείτε, 1983.

Γράφει ο Γιώργος Γιαγκίδης*

Δεν πρέπει να μας πείθει κανένας τους.

Το κονσέρτο αλλεπάλληλων κατηγοριών που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες μας αποδεικνύει 2 πράγματα:

1) Το αστικό καθεστώς του παλαιοκομματισμού που χαροπαλεύει να σταθεί στα πόδια του την ύστατη στιγμή του, παρά το πανίσχυρο παρελθόν του, πριν τη βέβαια πτώση του.

2) Τη λαϊκή οργή που μεταφράζεται σε επιδοκιμασίες πάνω στη δράση του Ν. Κουφοντίνα μέσω της 17 ΄΄Νοέμβρη΄΄. Αυτή η 2η διαπίστωση έρχεται να αποδείξει τον εκκωφαντικό κρότο της αποτυχίας της μεταπολίτευσης, δηλαδή το μίσος του λαού μπροστά στο καθεστώς αυτό της δημοκρατίας της βιτρίνας και μέσα της το βασανιστήριο κρυμμένο, κάτω από ένα χαλάκι ευπρέπειας και λανθάνουσας δημοκρατικής ευαισθησίας.

Δυστυχώς όμως η αλήθεια, όπως πάντα είναι πίσω από τα εύκολα νοήματα των καιρών μας: Μόνο ένας λαός ενωμένος ανατρέπει καθεστώτα και σπέρνει αληθινές επαναστάσεις που αποδίδουν άνθη ελευθερίας.

Γιατί όποτε επιχειρήθηκε κάτι δια της βίας, το τέλος ήταν εξ αρχής προδιαγραμμένο, αλώθηκε από τα μέσα του με πράκτορες (όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες εξ Ιταλίας) και λειτούργησε ασυνείδητα ή ευσυνείδητα. Είτε ήταν η ΄΄17 Νοέμβρη΄΄ είτε ο λαϊκός ήρωας Αλέκος Παναγούλης που πήγε να σκοτώσει το δράκο της Χούντας με βόμβα, το καθεστώς φρόντισε να το διαχειριστεί προς όφελος του και τα κατάφερε. Δείτε ποιος ΄΄γαλάζιος΄΄ κέρδισε από τη σύλληψη της ΄΄17 Νοέμβρη΄΄.

Κι όμως βέβαια το αστικό καθεστώς ήρθε και λύσσαξε πάλι. Πως αλλιώς να εξηγήσεις την αμερικανική παρέμβαση σε μια απλή 48 άδεια ενός πρώην τρομοκράτη; Αυτό καθαυτό αποδεικνύει περίτρανα της σφαίρα επιρροής όπου ανήκουμε ηθελημένα.

Και νομικά ή δημοκρατικά να το πάρεις, η δημοκρατία μας και η δικαιοσύνη είναι ίση και προσφέρεται προς όλους ή κατά περίπτωση;

Αξιοσχολίαστο πάλι και το μετεμφυλιακό μένος στα ΜΜΕ: 

Η καημένος κατατρεγμένος γαλάζιος γιόκας, ως αυτοπαρουσιάζεται, Κ. Μπακογιάννης, ωρύεται για την τύχη του πατέρα του Παύλου Μπακογιάννη, μαζί με τη Ντόρα, δίχως φυσικά να χρησιμοποιούν το θάνατο αυτό σε κάθε ευκαιρία για την καριέρα τους, κυριολεκτικά επί πτωμάτων! Δεν θα μιλήσει όμως ποτέ στα κανάλια ο κάθε Τεμπονέρας για τον πατέρα του, ένας απλός πολιτικοποιημένος δάσκαλος ο Νίκος, που ο φονιάς του Γ. Καλαμποκάς αποφυλακίστηκε μετά από 7 χρόνια φυλάκισης για να είναι σήμερα, επιβραβευμένος καθόλα, προϊστάμενος στην Εθνική Τράπεζα Βόλου. Ένας Καλαμποκάς που ήταν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ καιδημοτικός σύμβουλος με τη Ν.Δ στην Πάτρα. Σωστά μαντέψατε, η μόνη πολιτική δολοφονία στη μεταπολίτευση είναι βαμμένη γαλάζια επίσημα. Σε κανένα άλλο κόμμα δεν έχει γίνει αυτό από τότε ξανά.

Ένα κονσέρτο παραλογισμού για το νεκρό κτήνος που δεν λέει να μπει στο λάκκο του και στοιχειώνει μανιασμένα την κοινωνία μας, τη μεταπολίτευση.

Τις προάλλες πάλι είδαμε και το σόου στις μικροκαμωμένες πλάτες του Αμίρ:

Μια κυβέρνηση δοσίλoγων που μετρά ο,τι αριστερό απέμεινε καλώντας και στοχοποιώντας σπεκουλίστικα παράλληλα το νεαρό Αφγανό μαζί με την οικογένεια του στη Βουλή προς πολιτικό όφελος, μπροστά από τις αστραφτερές, όχι πια συστημικές, κάμερες. Ενώ πιο δίπλα τα λυμένα σκυλιά του φασισμού και νεοναζισμού της Χρυσής Αυγής να καπηλεύονται ο,τι ιερότερο μας απέμεινε σαν Ελλάδα και απέναντι τους τα αμόρφωτα καταπιεσμένα περιθωριακά στοιχεία που μιλάνε την ίδια γλώσσα με αυτούς που μάχονται, τη γλώσσα του μηδενισμού που φύτρωσε σαν γίγαντας μέσω του ναζισμού, εκεί όπου ΄΄πας μη αριστερός βάρβαρος΄΄ και πέφτουν οι καδρονιές για επιδόρπιο.

Δεν καταλαβαίνουν πως έτσι μονάχα πολώνουν το λαό στα άκρα και τον απομακρύνουν από τη μοναδική του λύση:

Την ενωμένη παλλαϊκή πάλη για ανατροπή του καθεστώτος και την έλευσης της ελευθερίας και δημοκρατίας.

Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε ενωμένοι!

Υ.Σ. Γιατί πάλι τόσος ντόρος για τη σημαία στον Αμίρ; Από τους Χ.Α ξέραμε πως θα γίνει αυτό, αλλά γιατί ωρύεται και η άλλη πλευρά των μηδενιστών; Εφόσον δεν αναγνωρίζουν καμία αξία πάνω σε αυτό το ΄΄πανί΄΄ τι τους ενδιαφέρει και φωνασκούν; Είναι τελικά σύμβολο ή απλά ένα άθλιο πανί όπως μας λένε; Γιατί υποστήριξαν το δικαίωμα της ύψωσης της σημαίας από το παλικαράκι, ενώ το θεωρούν ένα σύμβολο φασισμού και εθνικισμού;

Και όποιος κατάλαβε λοιπόν…

* Ο Γιαγκίδης Γιώργος είναι μέλος της Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Αν. Θεσσαλονίκης & BSc Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Πηγή: http://teleytaiaexodos.blogspot.gr/