Yπαρκτός κίνδυνος εξαφάνισης για την Ελλάδα

Του Κώστα Βενετσάνου

Από το 2009 το δημόσιο χρέος αντί να μειωθεί, αυξήθηκε στα 325,4 δις και στο 177% του ΑΕΠ το 2015!

Μεθοδευμένα, υπομονετικά, επίμονα μάς οδηγούν στ’ αχνάρια της... αυτοκρατορίας των Ίνκας!

...Ήταν κάποτε... ένας παντοδύναμος και ευφυής λαός, δημιουργικός, θαυμαστός, ίσως ανεπανάληπτος! Ήταν κάποτε... Ήταν κάποτε ένας λαός κι ένας πολιτισμός, που σ’ αυτόν ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και κάθε πολιτισμός οφείλει σχεδόν τα πάντα, καθ’ ομολογία ενός Γερμανού· του Φρειδ. Νίτσε1.

Αυτός ο σπουδαίος Λαός, βέβαια δεν είναι των Ίνκας· είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ!


Και τώρα;

Τώρα, η Κύπρος, η Θράκη, η Μακεδονία, η Ήπειρος, το ανατολικό Αιγαίο με τα πανέμορφα νησιά του, κινδυνεύουν! Όχι η Μύκονος· μη φοβάστε. Η Μύκονος, η Σαντορίνη, το ποδόσφαιρο, τα σκάφη, το ευρώ, η χλιδή μιας μερίδας του λαού χρειάζεται για ν’ αποκοιμιόμαστε και να εφησυχαζόμαστε· αλλά και να διχαζόμαστε!

Δεν είναι ...συνωμοσιολογία αυτά, όπως στοχευμένα και “επιστημονικά”, για τη διαχείριση της κοινής γνώμης θα σπεύσουν να τα χαρακτηρίσουν οι «δραγάτες» και οι πληρωμένοι καθηγητές «κανάλια» και δημοσιογράφοι. Είναι υπαρκτός κίνδυνος για την Ελλάδα.

Οχι γιατί «δεν μας χωνεύουν» ή μας ζηλεύουν, γιατί πίνουμε ουζάκι, χορεύουμε, φωνάζοντας «όπα», ερωτευόμαστε... γιατί ζούμε, βρε αδερφέ. Όχι!

Απλά γιατί το επιβάλλουν, κατά την άποψη κάποιων ειδικών, οι οικονομικές και γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Τους βοηθάει και η ενδοτικότητα, η προθυμία, η μειωμένη εθνική συνείδηση μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού κόσμου, αλλά και πολιτών.

Κι εγώ τι να κάνω; Είναι η συνήθης αντιδρώσα δικαιολογία, μεγάλου μέρους του λαού.

- Θα πω τί να κάνεις, τί να κάνουμε και μετά «γιατί», να το κάνουμε, “ αντιγράφοντας” ειδικούς της “κοινωνικής καθοδήγησης.

Είναι απλό και «νομιμότατο», για όσους φοβούνται. Να αφήσεις, ή να περιορίσεις τουλάχιστον όλα εκείνα που σε αποπροσανατολίζουν – survivor, ποδόσφαιρο, κουτσομπολίστικα πρωινάδικα: - που πάει διακοπές η “τέτοια”, - με ποιον τα ‘φτιαξε η ...πούλια και ο... αυγερινός – και να διαβάσεις κανένα αξιόπιστο βιβλίο, έστω κάποιο άρθρο ενός ελεύθερου και ακηδεμόνευτου αρθρογράφου, σε ελαχιστότατες εφημερίδες, σε μπλογκς σε ιστοσελίδες.

Μετά να σκεφθείς, όπως συνηθίζεις(;) Τίποτα κι από κανέναν μην πάρεις «μασημένο» ή προκατειλημμένος, θετικά ή αρνητικά. (Αυτό δεν πολυαρέσει στους ειδικούς).

Τώρα, αυτά όλα – τα λίγα – τα είπα γενικά, γιατί οι αναγνώστες μου, αποδεδειγμένα και εκ των πραγμάτων, εν τινι μέτρω, τα εφαρμόζουν.

Μετά αφού κατασταλάξεις στη δική σου πλέον γνώμη θα κάτσεις μπροστά στον καθρέφτη, στη γυναίκα σου, ή στον άντρα σου αντίστοιχα, μπροστά στα παιδιά σου και στ’ αδέρφια σου, στους γονείς σου... και θα το συζητήσεις, θα τους ξεσηκώσεις, αφού βέβαια έχεις ξεσηκώσει πρώτα εσένα τον ίδιο, μπροστά στον «καθρέφτη!»

Έχεις δημιουργήσει ήδη έναν συμπαγή αγωνιστικό πυρήνα. Συζήτα μαζί του καθημερινά, για κάθε σχετικό θέμα ή στοιχείο ή ένδειξη που προκύπτει. Όταν ο/η σύντροφός σου ή τα παιδιά σου σε συναγωνιστούν ή σε ξεπεράσουν στον προβληματισμό, στη μεθοδολογία και στη δράση, τότε να είσαι υπερήφανος. Κάνεις καλή δουλειά!

Όταν κοιτάς «την πάρτι» σου την ώρα της φωτιάς, ή της πλημμύρας, την ώρα της αντάρας, να ξέρεις με σιγουριά πως σύντομα θα ΄ρθει η σειρά σου. Αν δεν υπάρξει αλληλεγγύη, συμμαχία, συνασπισμός ανάσχεσης και άμυνας, σύντομα μόνος σου, όσο δυνατός κι αν αισθάνεσαι, θα διαπιστώσεις πόσο αδύναμος είσαι! Κάθε μια βέργα ξεχωριστά, εύκολα σπάει. Πέντε βέργες μαζί – καλύτερα είκοσι – ΔΕΝ σπάνε.

Κι αφού φτιάξεις τον αγωνιστικό σου πυρήνα στο σπίτι σου, τράβα στο καφενείο και συζήτα αυτά τα θέματα με την παρέα σου φωναχτά. Ν’ ακούνε στα διπλανά τραπέζια.

Ποια θέματα; Α, ναι, βέβαια, αν δεν έχει γίνει κατανοητό πρέπει να το διευκρινίσουμε. Μιλάμε για την ...αυτοκρατορία των Ίνκας και το χρυσάφι τους που άρπαξαν τότε οι Ισπανοί κονκισταδόροι, με απάτη του τυχοδιώκτη Φρανθίσκο Πιθάρο.

Και οι Ίνκας ήσαν πολλαπλάσιοι των Ισπανών, ενώ εμείς είμαστε απελπιστικά λίγοι. Αλλά «Εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ἦι»2.

Μιλάμε λοιπόν για τον αντίστοιχο υπαρκτό κίνδυνο εξαφάνισης για την Ελλάδα.

Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Η οικονομία κυρίως, είναι ένα εργαλείο μεγιστοποίησης και επίσπευσης του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι υπαρξιακό!

Δυο λόγια για την οικονομία ως επιχείρημα σκέψης:

Στα επτά χρόνια της εκδήλωσης της κρίσης και της επιτροπείας των μνημονίων η εικόνα σε αδρές γραμμές έχει ως εξής:

το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν της τάξεως των 300 δις ευρώ (127% επί του Α.Ε.Π.) και τώρα, με κούρεμα (PSI) 106 περίπου δις, με χοντρό κούρεμα σε μισθούς και συντάξεις και δημόσιες επενδύσεις, με άγρια φορολόγηση, με ΕΝΦΙΑ, με κατασχέσεις, με ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όχι ως ιδιωτικοποίηση, αλλά κυρίως ως απο-εθνικοποίηση – ως γερμανοποίηση – του δημοσίου κοινού πλούτου, με δυο εκατομμύρια ουσιαστικά άνεργους, με λουκέτο σε 300.000 επιχειρήσεις, με 600.0000 νέους μετανάστες κυρίως ανωτάτης μορφώσεως, με μείωση της εθνικής κυριαρχίας, δια «οικειοθελούς» εκβιαστικής παραχώρησης – παράδοσης, με εξευτελισμό της αξιοπρέπειάς μας ως ατόμων και του εθνικού μας γοήτρου, ως συνόλου, το δημόσιο χρέος αντί να μειωθεί, αυξήθηκε στα 325,4 δις αυτή τη στιγμή3 και στο 177% του ΑΕΠ το 2015.

Αρα, προς τί τα προγράμματα “βοήθειας”, οι έλεγχοι, οι αξιολογήσεις, η πτωχοποίηση, ο εξευτελισμός; Σκοπός είναι η υποταγή, η πειθαρχία (δημοσιονομική) και η αρπαγή του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, σε πρώτη φάση, για ν’ ακολουθήσει η δεύτερη με την οποία θ’ ασχοληθούμε προσεχώς.

Αξιολογήστε τους αξιολογητές και σκεφθείτε! Όσο υποχωρείς στους εκβιαστές, τόσο θα βυθίζεσαι πιο βαθιά στον εκβιασμό. Αυτό είναι αξίωμα.

Ο Αταχουάλπα, ο αυτοκράτορας των Ίνκας, αφού αιχμαλωτίστηκε με απάτη από τον Πιθάρο, στην κεντρική πλατεία της πόλης που θα τον συναντούσε, υποχώρησε στον πρώτο εκβιασμό. Υποσχέθηκε ένα δωμάτιο 5Χ7 μ. χρυσάφι, κι αφού οι υπηκόοι του το έστειλαν, οι “πολιτισμένοι” Ισπανοί, τον έδεσαν σ’ έναν πάσσαλο και τον έκαψαν ζωντανό!

Και στους Ινδιάνους υπήρχε διχογνωμία, πριν αποκαλυφθούν οι προθέσεις των εισβολέων. Κάποιοι έλεγαν να σκοτώσουν τους Ισπανούς να ξεμπερδεύουν. Οι πιο «συνετοί», κάποιοι τους θεωρούσαν και θεούς και πως ήταν «λογικότερο» να διαπραγματευθούν. Γι’ αυτό πήγε ο αυτοκράτοράς τους στην πλατεία, όπου έγινε το μακελειό από τους κρυμμένους κατσαπλιάδες, κοινούς εγκληματίες, 168 στρατιώτες του Πιθάρο και τα κανόνια τους. Οι Ίνκας, ένας μεγάλος λαός, ένας αξιόλογος πολιτισμός εξαφανίστηκαν... Αλλά ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης και η Φώφη δεν διαβάζουν ιστορία.

Μπορεί να πέρασαν 450 χρόνια περίπου, αλλά οι νοοτροπίες, οι τακτικές και οι προθέσεις δεν άλλαξαν· είναι οι ίδιες: Η απάτη, ο εκβιασμός, η αρπαγή, ο...θρίαμβος!

Οι Ισπανοί είναι το ιστορικό παράδειγμα. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν, αλλά το έργο είναι το ίδιο: Η αρπαγή και η απάτη με τον τελικό σκοπό την υποταγή και την κατάκτηση.

Στη θέση του τυχοδιώκτη Φρανθίσκο Πιθάρο, άλλαξε τα ρούχα και βάλε όποιον θέλεις· εμφανή ή αφανή. Γερμανό, Ολλανδό, Φιλανδό... είναι όλοι σταυροφόροι του Μαμωνά, κοινώς του νεο-φιλελεύθερου καπιταλισμού.

Είναι άρπαγες, εκβιαστές, απατεώνες! Κι εγώ παριστάνω τον ξεχασμένο Λαοκόοντα που τον έφαγαν τα φίδια, ενώ θυμόμαστε ως κινδυνολογούσα «φοβικά» την Κασσάνδρα.

«Καλά τα λέω», κατά τη γνώμη αρκετών αναγνωστών, αλλά λίγο ρομαντικά! «Ποιός θα τα κάνει», διερωτώνται και η απάντηση είναι μόνο μία: ΕΜΕΙΣ. ΤΩΡΑ.

――――――――

1. Φρ. Νίτσε: «Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ» κεφ. 15, 2η §: «...οι Έλληνες μας προκαλούν ντροπή και δέος, εξόν αν αγαπάμε πάνω απ’ όλα την αλήθεια, οπόταν μας επιβάλλεται να ομολογήσουμε, ότι οι Έλληνες κρατάνε τα ηνία του πολιτισμού μας (του ευρωπαϊκού) και κάθε πολιτισμού...».
2. «Ένας, για μένα, (ισοδυναμεί) με δέκα χιλιάδες, αν είναι άριστος», Ηράκλειτος.
3. Οργαν. Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους: Δελτίο Νο 86/χρέος κεντρ. Δ/σης 30.6.2017.

Πηγή: ebdomi.com, μέσω dimtris-kypriotis.blogspot.gr