Όλα πάπαλα…

του Κώστα Μαντατοφόρου

"Οι εταίροι μας θα κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο να μπει η ανάπτυξη στην ατζέντα των προτεραιοτήτων",

…είπε ο πρωθυπουργεύων.

Άρα πάπαλα και το χρέος.

Καινούργια καραμέλα: ανάπτυξη.

Το θέμα εδώ δεν είναι αν η καινούργια αυτή καραμέλα για πιπίλισμα είναι όντως καινούργια ή όχι.

Δεν είναι αν πρόκειται στην ουσία για το πιό σύντομο ανέκδοτο.

Ούτε καν είναι αν είναι ανάπτυξη εισαγόμενη, με

γερμανικές και άλλες εταιρείες με έλληνες εργαζόμενους των 300-400 ευρώ,

…αν θα χρειαστούν επενδύσεις ή αν θα πέσει -η ανάπτυξη- ουρανοκατέβατη σαν το βιβλικό μάνα.

Δεν πρόκειται ούτε για την συζήτηση αν εννοείται η ανάπτυξη ως πρόοδος των αριθμών εν μέσω πτωμάτων,

…στην πλάτη της κοινωνικής διάλυσης, και της κατάλυσης της δημοκρατίας.

Όλα αυτά είναι σοβαρά θέματα να τα συζητήσει κανείς με σοβαρούς ανθρώπους και όχι με αγύρτες.

Διότι το θέμα εδώ είναι η ταχύτητα και ο αναίσχυντος τρόπος που οι αγύρτες μπορούν να...
 αλλάζουν σχεδόν καθημερινά λεξιλόγιο, "επειχειρήματα", "στόχους" και "προοπτικές",

…προκειμένου να μην παραδεχτούν το οφθαλμοφανές: πως δεν είναι ανίκανοι, αλλά συνειδητά επικίνδυνοι.

Πως δηλαδή προκειμένου να κερδίσουν τον απειροελάχιστο χρόνο καθιστοί στις καρέκλες της εξουσίας,

…δεν διστάζουν να ξεφτιλίζονται καθημερινά και τόσο ξεδιάντροπα που φτάνει να τους οικτίρει και να τους σιχαίνεται κανείς ταυτοχρόνως.

Τέτοιους γυμνοσάλιαγκες δεν έχει ξανα-ματα-γνωρίσει ο τόπος.

Ακόμη κι οι προηγούμενοι δωσίλογοι μνημονιακοί, όσο προκλητικοί, απεχθείς ή γελοίοι κι αν ήταν, δεν είχαν φτάσει σ' αυτήν την κατάντια.

Στην Ελλάδα βέβαια των κυβερνητικών προδοτών του μνημονιακού τόξου, πάντα υπάρχει περιθώριο για το χειρότερο.

Κι εκεί πάντα οδεύουμε τα τελευταία επτά χρόνια: απ΄ το κακό στο χειρότερο. Απ' τον εμετό στα σκ@τά.

Σήμερα λοιπόν πάπαλα στο χρέος, αύριο πάπαλα και στην ανάπτυξη,

…εδώ κι επτά χρόνια πάπαλα στην δημοκρατία,

…πάπαλα κι ο λαός.

Όλα πάπαλα!..

από το «Ουδέν Σχόλιον»