Η ελληνική κοινωνία πρέπει να περάσει μέσα από καθαρτήριο.

του Θ. Συμβουλόπουλου

Με αφορμή την επίσκεψη του Μανώλη Γλέζου στην οικία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Καθαρτήριο συμβόλων, μύθων, ιδεών και ιδεολογιών, καθαρτήριο απαραίτητο για να τελειώσουν οι αυταπάτες της, σχετικά με το ποιός βρίσκεται στο πλάι της, ποιός πραγματικά συχνωτίζεται μαζί της, ποιός αγωνίζεται και ματώνει για να την δεί ελεύθερη από τα δεσμά της, κυρίαρχη του εαυτού της και του τόπου της. Αυταπάτες κάθε λογής εκπροσωπήσεων, που η ελληνική κοινωνία έμαθε να αντιστοιχίζεται, να ταυτίζεται, να συμπορεύεται. Τώρα είναι η ώρα των αποκαθηλώσεων των γητευτών της. Όποιοι και νά' ναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται στην συνείδηση του λαού μας, όσο και αν είναι αυτό επώδυνο, απογοητευτικό και στενάχωρο. Είναι ο μόνος δρόμος για να ξανασταθούμε στα πόδια μας, αφού πλέον δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από κανέναν κι από πουθενά.

Και ευτυχώς σήμερα με πρωτοπόρα την διανόηση της ευρωλιγούρας και την τέχνη του μπουκώματος του στομαχιου, οι αποκαθηλώσεις βρίσκονται συνεχώς στο προσκήνιο αρκεί να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και απέναντι στον λαό σου για να τις δείς.

Σήμερα λοιπόν 31 Μαΐου 2017, που συμπληρώθηκαν 76 χρόνια από το κατέβασμα της σημαίας....
της Βέρμαχτ από την Ακρόπολη, ό ίδιος άνθρωπος που την κατέβασε, ήταν και αυτός που ανέλαβε να ξεπλύνει με τον εκκωφαντικότερο τρόπο τον άνθρωπο που μια ολόκληρη ζωή πρόδιδε, δουλεύοντας για οτιδήποτε άλλο εκτός από την χώρα του και τον λαό του. Τον άνθρωπο που ενσάρκωνε σε όλη του την πολιτική σταδιοδρομία, τον τρόπο με τον οποίο σήμερα οι πολιτικοί του απόγονοι δεξιοί κι αριστεροί, κυβερνούν την χώρα. Τον τρόπο της απάτης, της ρεμούλας, της υποτέλειας και του ραγιαδισμού. Τραγική ειρωνεία, μια ανήθικη σύμπτωση, ή ένα καλοπαιγμένο τερτίπι της ιστορίας, η αποκαθήλωση ενός ήρωα;

Σήμερα κατά την γνώμη μου, ο Μ. Γλέζος, σκόρπισε ότι ο ίδιος είχε χτίσει με επιμέλεια και «αυταπάρνηση;...» τα χρόνια της πολιτικής του διαδρομής. Σήμερα ο Μ. Γλέζος, ανέβασε ξανά την σημαία της υποτέλειας και της κατοχής, όχι στον ιερό βράχο, μα στις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων του λαού μας. Κι αυτό δεν μπορώ πλέον να του το συγχωρήσω.