Το «1789» ξόφλησε, αλλά οι «Αβράκωτοι» ζουν……

του Νίκου Σταθόπουλου

Η Γαλλία γέρασε, σαν ιδέα και πρότυπο και εμπειρία… είναι μια κακόφημη γριά που (υποχρεώνεται να) ψάχνει Προέδρους στις λίστες του Ρότσιλντ και χάνει θεότυφλα το βάθος των εννοιών πασχίζοντας να καταλάβει τη θυγατέρα της παρακμής της, τη Μ. Λεπέν…

Γέρασε, μαζί με μια Επανάσταση που θεμελίωσε εφιαλτική αποικιοκρατία και εισβολές και πολτοποιήσεις λαών, και κατέλαβε τα φέουδα για να τα ανοικοδομήσει ως Χρηματιστήρια από τα οποία παρήχθη η σύγχρονη νεοφεουδαρχία του Νεοφιλελευθερισμού…

Γέρασε, μαζί με μια Δημοκρατία που κατέληξε σε διαρκή «έκτακτη ανάγκη» εν ονόματι της «τρομοκρατικής απειλής» αλλά στην αλήθεια για να σωθεί από τα εκατομμύρια των νέων «κοινωνικών απόβλητων» που ξέρασε η παγκοσμιοποίηση (…ξεχάσατε τις «ολονυχτίες αγρύπνιας»;… ξέρετε πόσο εύκολα γίνονται αυτές εμπρησμοί των νεκρών πόλεων;)… όταν οι σοσιαλιστικές δυνάμεις ασφαλείας ξεφτιλίζονται από «μοναχικούς λύκους» του ισλαμοφασισμού (που ξεγέννησε με καισαρική ο νέος ιμπεριαλισμός), αυτό σημαίνει ότι η δημοκρατία σου έχει αποτύχει διότι ο λαός σου δεν προστατεύει πλέον αυτή τη δημοκρατία που τη νιώθει να τα έχει προδώσει όλα…

Γέρασε, μαζί με μια τρικολόρ υπερηφάνεια που «χτίκιασε» στις ανθυγιεινές συνθήκες της...
«πλανητικής διάχυσης»….όταν το έθνος θα το διοικήσει ένας εκλεκτός του «διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου» για να διασφαλιστούν οι Γερμανικές Τράπεζες, ε τότε η κοινωνία θα «εκπροσωπηθεί» αναλογικά από τους «διεθνιστές του τρόμου»… οπότε, την ισορροπία και τη δικαιοσύνη θα αποκαταστήσουν αυτοί που όντως πονάνε την πατρίδα και βιώνουν τα πάθη της ως οικεία τους δεινά…

Ένα αίσθημα ταπείνωσης και μια καθημερινότητα κοινωνικής καταστροφής, γεννούν μια Γαλλία που ντρέπεται για την κακομοιριά της και φοβάται για το μέλλον της… ναι, μιλάμε για τη Γαλλία ιδρύτρια χώρα της ΕΕ που αθροιστικά ψηφίζει ενάντια στην ΕΕ κατά ποσοστό σχεδόν 45%… καμιά δημοσιογραφική παραμόρφωση δε μπορεί να κρύψει αυτή την αλήθεια… την αφοπλιστική αλήθεια που δείχνει ότι οι «ευρωσκεπτικιστές» διασχίζονται οριζόντια από την πρόταξη της πατριωτικής ιδέας… και θα τους πουν «φασίστες»… συγχέοντας σκόπιμα τις εποχές (π.χ. δεκαετία του 1930 με σήμερα, επίθεση της Γερμανικής αποικιοκρατίας τότε κατά πάντων με κατάρρευση της γερμανοκρατούμενης «ΕΕ των λαών» σήμερα…)…

Σκούζουν τα φιλελέ περί Μακρόν, κάνοντας πως αγνοούν ότι ακόμα και ο Φιγιόν περί εθνικού πρωτείου μίλησε και την παγκοσμιοποιητική Λέσχη Μπίλντεμπεργκ κατήγγειλε…σκούζουν οι μουσειακοί της «επανάστασης», αλλά αποσιωπούν ότι ο Μελανσόν χάρη στη Μασσαλιώτιδα διεκδίκησε Β’ γύρο και ότι, πλην των επουσιωδών του τροτσκισμού, άπαντες οι εκτός συστημικού τόξου ανέδειξαν την εθνική τραγωδία…

Η «παγκόσμια διακυβέρνηση» είναι η παγκόσμια επέκταση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής επί εποχής (υπερτεχνολογικής)κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου… και αυτό σημαίνει εσωτερίκευση της γενικής ανισομετρίας και κατάλυση των εθνικών προσώπων… πλέον δεν είναι το «γεμάτο ψυγείο του δυτικού ανθρώπου» που βασίζεται στο «άδειο τραπέζι του τριτοκοσμικού», αλλά είναι ένα παγκόσμιο απρόσωπο μεγαπλήθος «οιονεί τριτοκοσμικών»…

Πλάι στα παριζιάνικα μεταναστευτικά γκέτο, όλο και επεκτείνονται οι «ερημικές επικράτειες των Γάλλων ανέργων», δίπλα στη μαντίλα φιγουράρει η ψυχική «μπούργκα» του απελπισμένου της δομικής ανασφάλειας, ταυτόχρονα με το ότι πάνω στα κατασχεμένα σπίτια των δανειοληπτών και τα φαλιρισμένα μαγαζιά των «μικρομεσαίων» πυργώνονται τα εταιρειακά μεγαθήρια όπου ευδοκίμησε ο στυγνός τεχνοκράτης Μακρόνν…

Αυτή η ζοφερή συνύπαρξη θα καρπίσει ενότητα και ταξική αλληλεγγύη;… αυτά είναι αφέλειες… διότι οι ενότητες ισχύουν σε ένα προσδιορισμένο πολιτισμικό βάθρο, και η ταξική αλληλεγγύη έσβησε σαν πολιτικός μύθος μαζί με τα ποικίλα αριστερά φιάσκα που και η Γαλλία τα ένιωσε σαν εφιάλτες στη δυσοίωνη μοίρα της…

Είναι τόσο αποκαλυπτικό ότι η Λεπέν καταγγέλλεται από τους καλαμαράδες της ελίτ για την ξενοφοβία της την ίδια ώρα που οι ίδιες γραφίδες αναλύουν πειστικά την χρησιμότητα του «φθηνού εργατικού δυναμικού μέτριας ειδίκευσης» που συνιστούν οι μετανάστες… μόνο η συμμορία του City Plaza και ο Γιάννης Μηλιός μπορούν να ικανοποιούνται από αυτή τη δηλητηριώδη καραμέλα…

Η Μασσαλιώτιδα ορίζει και την προοπτική και τις αντιφάσεις… το διαλυμένο ευρωπορνείο, είναι λογικό να αναδείξει πρωτογενείς αντικειμενικές συμμαχίες… οι εξοντωμένοι μικρομεσαίοι, οι «τελειωμένοι» αγρότες, οι αφανισμένες «υπηρεσίες», το εξατμισμένο προλεταριάτο: συστήνονται αμοιβαία ως «Αβράκωτοι του 2017», ξεφεύγοντας μέσω της βίας της εμπειρίας από όσα επέβαλε ως «αυτονόητα» το 1789 και οι διάφορες εκδοχές του, και συντονίζονται σε «παράδοξα» μαρς μιας ανατροπής που εξελίσσεται… το ξέρουν αυτοί, ότι η αδυσώπητη βία του παρόντος Κεφαλαίου προϋποθέτει την ακύρωση της εθνικής οντότητας…

Ο μπαμπάς Λεπέν, το 2002, από 17% ,στον πρώτο γύρο, πήγε μόλις στο 18 στον δεύτερο… τώρα, οι επίσημες συστημικές δημοσκοπήσεις προβλέπουν ήδη ένα 40% για τη Λεπέν την άλλη Κυριακή… όλα είναι «στο τραπέζι», όπως κλαψούριζε πρόσφατα στο Σκάι ο γελοίος Τσίμας… μπορεί οι εγχώριοι «προοδευτικοί» να εξαντλούν την «αντισυστημικότητά» τους στην ηλικία της συμβίας του Μακρόν, αλλά οι Γάλλοι δεν είναι γελοία αθύρματα όπως οι εντός των τειχών μας παρακεντέδες του Σόρος… και το «σκοτεινό παράδοξο» είναι απλώς το θαμπό μυαλό της δικής σου ανικανότητας, φανφαρόνε ουραγέ μιας «προόδου» που όταν δεν φτωχοποιεί τους ανθρώπους τότε μοντάρει Φύρερ… έννοια σου, όμως… αυτός ο «Γόρδιος» θα λυθεί από τους Αβράκωτους των καιρών μας…..

από το «anapoda.news»