Αμαρτίες γονέων….

του Νίκου Καραβέλου

Κληρονομικότητα είναι η μεταβίβαση των χαρακτήρων ενός ατόμου στις επόμενες γενεές.

Το παιδί λαμβάνει από τους γονείς, τους παππούδες, αλλά και τους απώτερους προγόνους. Μάλιστα δε τα προγενέστερα χαρακτηριστικά κληρονομούνται όχι μόνο σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Το γεγονός ότι ζούμε αποδεικνύει ότι έλκουμε την καταγωγή μας από όντα που έζησαν σε παλαιότατους αιώνες, όχι κατ’ ανάγκην ανθρώπινα.

Μεγάλα ερωτήματα ταλάνισαν ανά τους αιώνες τα σοφά (και συνήθως φαλακρά) κρανία αρχαίων και νεώτερων διανοητών, ιδεαλιστών ή μαρξιστών, ψηλών ή κοντών, λεπτών ή παχιών, ευφυών ή ηλιθίων. Ερωτήματα, τα οποία ανεπαρκώς απαντήθηκαν, παρά την δαπανηθείσα, ανά τους αιώνες, φαιά ουσία.

Το μόνο κέρδος, όχι ευκαταφρόνητο, είναι ο συνεχής πολλαπλασιασμός των αναπάντητων ερωτημάτων. Ιδού μερικά:

1) Ποιό παρελθόν μας εμποδίζει να σκεφτόμαστε σωστά και, αντί να ενεργούμε προς το συμφέρον μας, πεθαίνουμε για να χοντραίνουν τα αφεντικά μας;

2) Γιατί επιτρέπουμε να υπάρχουν αφεντικά, ενώ είναι γνωστό πως εκείνοι δεν υπάρχουν χωρίς εμάς (και τη βλακεία μας), ενώ εμείς μπορούμε μια χαρά να ζήσουμε χωρίς αυτούς;

3) Ποια κληρονομικότητα μας σέρνει κι εκλέγουμε ή ανεχόμαστε να μας κυβερνούν απατεώνες....
του κοινού ποινικού δικαίου, τους οποίους, μάλιστα, αποκαλούμε και εθνάρχες;

4) Ποιό κληροδότημα μας υποχρεώνει να ανεχόμαστε να διδάσκουν στα πανεπιστήμιά μας οι αγέλες των αγραμμάτων;

5) Ποιά «σιδηρά διαθήκη» μας αναγκάζει να αναγνωρίζουμε ως πνευματικούς μας οδηγούς, ανθρώπους εμπαθείς, υποκριτές και δειλούς, υπηρέτες τυραννικών καθεστώτων, πάντα χωμένους «στα πράγματα», γόνους εφοπλιστών, νομπελίστες, πρεσβευτές του Μεταξά, προέδρους επιτροπών εκβιασμών για τη χορήγηση φιλεύσπλαχνων βραβείων;

6) Ποιά διάταξη μας επιβάλλει να δίνουμε τον τίτλο του προοδευτικού στον κάθε αληταρά, απλώς και μόνο γιατί είναι ή υπήρξε μέλος αριστερού κόμματος;

7) Ποιός όρος μας καθιστά ανήμπορους και δεν στέλνουμε στον «γεροδιάολο» κάτι απίθανους άσχημους με μουστάκι, οι οποίοι, αφού εξευτελίστηκαν ως μέλη ενός ιδρύματος κάποιου εφοπλιστή και ως επισκέπτες «καθηγητές» σε κάποιο τουρκικό «πανεπιστήμιο», βυσσοδομούν πλέον κατά της ψυχής των παιδιών μας, ως υπουργοί καταστροφής της παιδείας μιας «αριστερής» κατοχικής κυβέρνησης;

8) Ποιά προγονική κατάρα μας καταδίκασε, παρά τις σπουδές μας, να είμαστε πιο αναλφάβητοι από τους καημένους τους παππούδες μας κι ανεχόμαστε, αντί τα παιδιά μας να διδάσκονται τους «Βίους παραλλήλους» του Πλουτάρχου, να «διδάσκονται» τους «βίους των τρανσέξουαλ και των γκέι», επειδή ο άθλιος «αριστερός» υπουργός το υποσχέθηκε, προφανώς, στην «Διεθνή του Πρωκτού»;

9) Ποια αρχαία συνθήκη μας δεσμεύει και συναινούμε να μας δικάζουν ενίοτε «πιασμένοι» ή ηλίθιοι που, μεταμφιεσμένοι σε δικαστές, τρομοκρατούν ή γελοιοποιούνται;

10) Υπάρχει κάποιος «προπάτωρ λόγος» που μας τιμώρησε να μπερδεύουμε την σκέψη με τα κόπρανα;

Ουδείς μέχρι σήμερα είχε δώσει πειστική απάντηση. Μέχρι που «…Ανακαλύφτηκε στην κεντρική Κίνα σπάνιο απολίθωμα ενός μικροσκοπικού θαλασσίου πλάσματος, άγνωστου μέχρι σήμερα, που μοιάζει με σάκο, και ανήκε στην κατηγορία των δευτεροστομίων, στην οποία περιλαμβάνονται και τα σπονδυλωτά. Είναι ο Πατριάρχης όλων των ζώων, συνεπώς ο απώτερος πρόγονος του ανθρώπου. Ο παππούς μας αυτός, που έλαβε το όνομα “saccorhytus”, είχε σώμα συμμετρικό και λεπτό δέρμα, και έζησε πριν από 540 εκατομμύρια χρόνια, δεν είχε δε καθόλου μυαλό. Είχε όμως ένα τεράστιο στόμα από όπου έμπαζε την τροφή και, παραδόξως, έβγαζε τα κόπρανά του. Με άλλα λόγια το στόμα του ήταν ταυτόχρονα και πρωκτός….»

Να, επιτέλους, η απάντηση στα αιώνια ερωτήματα! Να η αιτία της κακοδαιμονίας μας:

O “saccorhytus”!

Από τον αγαπητό μας πρόγονο κληρονομήσαμε το συμμετρικό σώμα και το λεπτό δέρμα. Ακόμα κληρονομήσαμε την έλλειψη μυαλού, που μας χαρακτηρίζει από την εμφάνισή μας στον μάταιο τούτο κόσμο.

Η μεγαλύτερη, όμως, προσφορά του προπάππου μας είναι ότι μας χάρισε τη σπάνια ικανότητα να ταυτίζουμε τις σκέψεις μας με τα σκατά…! (αρχ. Ο σκώρ, γεν. του σκατός).

Να θεωρούμε ταυτόσημη την πνευματική τροφή με τα περιττώματα.

Να αξιολογούμε την στοματική κοιλότητα που μέσα της σχηματίζεται ο Λόγος, ως μέγεθος ισοδύναμο με το παχύ έντερο!

Στο διάβα του χρόνου η Φύση διαχώρισε το στόμα από τον πρωκτό. Δεν μπόρεσε, όμως, να θεραπεύσει τη σύγχυση που σοβεί μέχρι σήμερα.

Δεν φταίει, λοιπόν, ο άνθρωπος αν στο κεφάλι του έχει κόπρανα ούτε αν από πίσω του εξέρχονται «σοφίες».

Φταίει ο Saccorhytus, ο Μέγας Πρόγονός μας! Αμαρτίες προγόνων…!

Υ.Γ Ο ίδιος θα ευθύνεται και για το γεγονός ότι ο κυρίαρχος λαός θα αντικαταστήσει, ενδεχομένως, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, με τον ομοίως αποτυχημένο κ. Κυριάκο (ή Κούλη) Μητσοτάκη.