Ένας ευγενής του 19ου αιώνα για το Σοσιαλισμό και τους φτωχούς

της Χάρις Σιέμπου*

Τέλη 19ου αιώνα, Βικτωριανή εποχή στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Όσκαρ Ουάϊλντ έγραφε μεταξύ άλλων:

«Tο βασικό πλεονέκτημα που θα προκύψει από την επικράτηση του σοσιαλισμού είναι αναμφίβολα, ότι θα μας απαλλάξει από την θλιβερή υποχρέωση να ζούμε για τους άλλους…

Όποιος έχει διαβάσει ιστορία ξέρει πως η ανυπακοή είναι η πρωταρ-χική αρετή του ανθρώπου, οποιαδήποτε πρόοδος σημειώθηκε ποτέ γεννήθηκε μέσα από την ανυπακοή και την εξέγερση. Το να κάνει οικονομία ο εργάτης της πόλης ή της επαρχίας θα ήταν απολύτως ανήθικο. Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να δέχεται ότι μπορεί να ζήσει σαν ένα κακοαναθρεμένο υποζύγιο. Πρέπει να αρνηθεί να ζει με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να κλέβει ή να μην πληρώνει τους φόρους του.

Όσο για τη ζητιανιά είναι ασφαλέστερο να ζητάς παρά να παίρνεις. Όχι ο φτωχός που δεν νοιώθει ευγνωμοσύνη, που δεν κάνει οικονομία, που είναι δυσαρεστημένος και εξεγείρεται διαθέτει πιθανόν μία προσωπικότητα με έντονο δυναμισμό .

Όσο για τον ενάρετο φτωχό μπορούμε φυσικά να τον λυπόμαστε αλλά όχι και να τον θαυμάζουμε Αυτός έκλεισε συμφωνία με το εχθρό να πούλησε τα κληρονομικά του δικαιώματα για ένα πιάτο… φακές. Πρέπει να είναι εξαιρετικά ηλίθιος.

Η εξαθλίωση και η φτώχεια είναι απολύτως εξευτελιστικοί παράγοντες με συνέπεια να παραλύουν εντελώς την φύση του ανθρώπου».

Ένα αιώνα και πλέον μετά, οι διαπιστώσεις του μεγάλου στοχαστή για τους φτωχούς (δηλ. οι .....
πολλοί, εργάτες, εργαζόμενοι, επαγγελματίες που ζουν από την εργασία τους) είναι επίκαιρες όσο ποτέ, αλλά πού να φανταζόταν ο πανέξυπνος Ουάϊλντ, πως ο σοσιαλισμός θα διέψευδε τις ελπίδες που γέννησε και ότι οι φτωχοί θα την «πατούσαν», όχι μόνο από τους γαιοκτήμονες, τους ευγενείς, τους κεφαλαιοκράτες αλλά και από τους σοσιαλιστές ή αριστερούς (ως δούρειο ίππο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού), όταν πήραν την εξουσία στα χέρια τους στην Ελλάδα και αλλού .

Για την δολιότητα τους ,τα μυθεύματα και την προπαγάνδα τους με τα οποία επιτέθηκαν στον ελληνικό λαό, αν ζούσε ο Γκαίμπελς, θα τους έβγαζε το καπέλο!.

Με την βοήθεια των ξεπουλημένων ΜΜΕ, απευθύνονται στους φτωχούς Έλληνες, από το πρωί μέχρι το βράδυ:

Θα μειωθεί κι άλλο η σύνταξη σου.

Θα μειωθεί κι άλλο ο μισθός σου.

Θα σου πάρουμε το σπίτι.

Θα μείνεις άνεργος με τόση ανεργία που δημιουργήσαμε.

Θα καταργήσουμε την προσωπική διαφορά.

Θα αυξήσουμε το ΦΠΑ.

Θα αυξήσουμε τον ΕΝ.Φ.ΙΑ.

Θα μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες για την υγεία.

Θα μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες για την παιδεία.

Θα καταργήσουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Θα…. σε πεθάνουμε πριν την ώρα σου

Έτσι σπέρνουν το τρόμο για να πετύχουν την απόλυτη παράλυση της φύσης του Έλληνα, μέχρι να πάρουν όλα του τα υπάρχοντα και την πατρίδα του μαζί.

Την μόνη «σιγουριά» που του προσφέρουν είναι του ζητιάνου (επιδόματα, κάρτες σίτισης, κοινωνικά παντοπωλεία) και τον απόλυτο εξευτελισμό.

Και στο κατώτατο σκαλοπάτι της εξαθλίωσης δεν υπάρχει γυρισμός.

Όμως και αυτοί φοβούνται, γι΄ αυτό άλλωστε από την μια εγκληματούν εις βάρος του λαού και από την άλλη νομοθετούν την ασυλία και την απαλλαγή τους.

Και τι φοβούνται;

Αυτά που είχε δει ο μεγάλος στοχαστής και άλλα:

Μήπως έρθει η στιγμή, που, τους πολλούς, δεν θα μπορούν να τους ελέγξουν!.

Μήπως καταλάβουν οι φτωχοί ό,τι πρέπει επιτέλους να ζήσουν για τον εαυτό τους !

Μήπως γίνουν ανυπάκουοι και απαιτήσουν τον κόπο που τους αρπάζουν!.

Μήπως κατανοήσουν ότι δεν αξίζει να ξεπουλούν τα κληρονομικά τους για ένα πιάτο… φακές!

Μήπως αρχίσουν να σκέφτονται, ότι τους κυβερνούν εγκληματίες που πρέπει να τιμωρηθούν επιτέλους και τότε πάψουν να είναι ε ξ α ι ρ ε τι κ ά   η λ ί θ ι ο ι!

ΧΑΡΑΓΗ 52

*Η Χάρις Σιέμπου είναι μέλος του ΕΠΑΜ