Είναι επικίνδυνη η τουρκική προκλητικότητα λόγων και πράξεων, έναντι της Ελλάδας;

του Δημήτρη Κυπριώτη

Ακούμε πολλές διάφορες εκτιμήσεις, από διά-φορες πλευρές, για το που το πάει η Τουρκία του Ερντογάν, που άλλοτε μιλούν ότι η γείτονα χώρα αποσκοπεί μόνο στον επηρεασμό του εσωτερικού της, άλλοτε για την εξασφάλιση «λαφύρων» από τον πόλεμο στη Συρία και άλλοτε για την εξασφάλιση προνομίων στο Αιγαίο, στη Θράκη και στην Κύπρο, με τη δημιουργία τετελεσμένων.

Όμως αυτές οι εκτιμήσεις αποφεύγουν να επισημάνουν και τον πραγματικό κίνδυνο που υπάρχει για μια γενικότερη θερμή ελληνοτουρκική κρίση, σε ένα από τα παραπάνω «θέατρα επιχειρήσεων». Και δεν μιλάμε φυσικά για ένα γενικευμένο πόλεμο, που σχεδόν πρέπει να αποκλείεται με τα γεωστρατηγικά δεδομένα της περιοχής. Μιλάμε για αυτό που όλοι μας κατανοούμε ως θερμό επεισόδιο, «τύπου Ίμια».

Και σε ότι αφορά αυτές τις πρώτες εκτιμήσεις, θα ήταν πολύ σοβαρό λάθος της κυβέρνησης, αν στην σημερινή συγκυρία υποτιμηθεί η τουρκική ρητορική και πρακτική, ειδικά σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Εξ ίσου σοβαρότατο λάθος θα ήταν η Αθήνα να επαναπαυθεί στη δήθεν στήριξη και υποστήριξη των Δυτικών της Συμμάχων (ΝΑΤΟ και ΕΕ), ότι μπορούν τάχα να εξασφαλίσουν την προστασία των ελληνικών συμφερόντων.

Η κυβέρνηση της Άγκυρας έχει προειδοποιήσει και συνεχίζει να τα κάνει κάθε φορά και πιο ....
έντονα, για το ποιες είναι οι προθέσεις της και αυτό τουλάχιστον οι επιτελείς των ΕΔ το γνωρίζουν πολύ καλά και ξέρουν να τις αποκωδικοποιούν κατά τον καλλίτερο τρόπο. Και δεν είναι δυνατόν όσοι βρισκόμαστε έξω από κάθε επίσημη πληροφόρηση να αντιλαμβανόμαστε ότι οι τουρκικές προειδοποιήσεις είναι κάτι παραπάνω από σαφείς και να μην βλέπουμε τις πρέπουσες ανάλογες ελληνικές αντιδράσεις, επειδή προφανώς η πολιτική ηγεσία, περιμένει την εξ ύψους βοήθεια των συμμάχων της, όπως προαναφέρθηκε.

Η επικίνδυνη πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα ελληνοτουρκικά είναι γεγονότα που δεν αμφισβητούνται:

- Όταν δεσμεύονται περιοχές εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων επί μακρόν, λόγω «υποθαλάσσιας δραστηριότητας των τουρκικών ΕΔ».

- Όταν έναν ολόκληρο χρόνο οι τουρκικές ΕΔ με κάθε μέσο περιγράφουν με πολύ σαφή τρόπο, τι ακριβώς η Τουρκία θεωρεί δικό της, δηλαδή τουλάχιστον το…. μισό Αιγαίο.

- Όταν όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα ακόμη, καλύπτει ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν μιλώντας για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.

Η πραγματικότητα της επικίνδυνης κατάστασης που διαμορφώνεται από τα παραπάνω, σαφώς και επιβαρύνεται αν προστεθούν και τα παρακάτω:

- Η απόλυτη οικονομικοπολιτική αδυναμία και η πλήρης εξάρτηση για την επιβίωση του κράτους από τη θέληση των δάνειων δυνάμεων, αφού οι κυβερνήσει των μνημονίων μπήκαν πίσω από το άρμα του χρέους και σέρνονται μέχρις εξευτελισμού, απεμπολώντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας.

- Η εμφανής αποδυνάμωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ελληνικών ΕΔ, εξ αιτίας αυτής της τραγικής οικονομικής κατάστασης

- Οι πιέσεις που δέχεται από πολλές πλευρές η ελληνική κυβέρνηση για να κλειστούν εθνικά θέματα υψίστης σημασίας (Κυπριακό-Σκόπια-Τσάμηδες-Θράκη).

- Η νέα κατάσταση που δημιουργείται στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας, ΕΕ-Τουρκίας.

- Οι συνολικές διευθετήσεις που πραγματοποιούνται στο χάρτη στην περιοχή της Μ. Ανατολής.

Από όλα όσα, περιληπτικά και μόνο παρατέθηκαν, προκύπτει ένα αντικειμενικό και πολύ επικίνδυνο συμπέρασμα, ότι η Ελλάδα ποτέ στην πρόσφατη τουλάχιστον ιστορία της, δεν ήταν τόσο εύκολος και μεγάλος πειρασμός για τη γείτονα και «σύμμαχο» Τουρκία.

Αυτό είναι το σημείο πάνω στο οποίο στηρίζεται η πρωτοφανής προκλητικότητα της, ακόμη και για ένα θερμό μικρό ή μεγαλύτερο θερμό επεισόδιο, που δεν θα πρέπει πλέον να αποκλείεται.