Η «13η σύνταξη» του Τσίπρα

του Γιώργου Δελαστίκ

Η αθέτηση της υπόσχεσης για τη 13η σύνταξη σε όσους συνταξιούχους παίρνουν κάτω από700 ευρώ έχει σίγουρα προκαλέσει τη μεγαλύτερη ζημιά στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Αφού ο Κωστάκης ο Καραμαμανλής έδινε 14 συντάξεις σε όλους, όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ολόκληρος σχεδόν ο ελληνικός λαός είχε την ελπίδα ότι αυτή τουλάχιστον την υπόσχεσή του θα την τηρούσε ο πρωθυπουργός. Διαψεύστηκαν όλοι παταγωδώς. Δύο χρόνια κυβέρνηση συμπληρώνει στα τέλη του άλλου μήνα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε λόγος για 13η σύνταξη που είχε υποσχεθεί ο Τσίπρας.

Ο πρωθυπουργός αποφάσισε έτσι την κίνηση-έκπληξη. Χωρίς να ενημερώσει την Κομισιόν, η οποία σίγουρα δεν θα του το επέτρεπε, ανακοίνωσε ότι θα μοιράσει 617 εκατομμύρια ευρώ σε 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους που παίρνουν συντάξεις κάτω των 850 ευρώ. Δεν πρόκειται φυσικά για «13η σύνταξη», όπως είχε υποσχεθεί ο Τσίπρας, αφού δεν θα καταβάλει ούτε τα μισά λεφτά από όσα θα του στοίχιζε να δώσει την πραγματική 13η σύνταξη σε όσους παίρνουν συντάξεις των κάτω 700 ευρώ. 

Αναμφίβολα όμως πρόκειται για μια έξυπνη κίνηση. Πρώτα-πρώτα διεύρυνε προς τα πάνω το όριο των ωφελούμενων συνταξιούχων, αφού τα 700 ευρώ τα έκανε 850, ορίζοντας και τα 300 ευρώ ως κατώτατο όριο ενίσχυσης. Το να πάρουν λοιπόν περίπου 750.000 συνταξιούχοι από 300 ευρώ και άλλοι 570.000 συνταξιούχοι από 300 έως 500 ευρώ, δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Με δεδομένες τις καθυστερήσεις στη μισθοδοσία που εφαρμόζουν όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις, το να πάρουν πάνω...
από 1.300.000 συνταξιούχοι κυρίως 300 ευρώ, αλλά και έως 500 κάποιοι από αυτούς και μάλιστα έγκαιρα, πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων, σημαίνει μια ανακούφιση μεγάλη για τα κοινωνικά στρώματα στα οποία αναφερόμαστε.

Δευτερεύουσα σημασία έχει η προσωρινή διατήρηση των συντελεστών του ΦΠΑ στο 17%, το 9% και το 4% στα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου, αντί για τους αντίστοιχους του 24%, του 13% και του 6% που ισχύουν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι πρωτίστως συμβολική η κίνηση αυτή, για να δείξει ο Τσίπρας στους νησιώτες που υποφέρουν από τις προσφυγικές ροές ότι η κυβέρνηση Τσίπρα τους σκέπτεται και τους φροντίζει στο μέτρο του δυνατού. Τόσο το έκτακτο «δώρο» στους 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους όσο και η διατήρηση, έστω προσωρινή, του ΦΠΑ στα νησιά στα σημερινά επίπεδα, δημιουργούν φιλοκυβερνητικό κλίμα. Δεν διασώζουν πολιτικά την κυβέρνηση, αλλά της δίνουν παράταση ζωής από πολιτική σκοπιά — πόσω μάλλον που αντίπαλος του Τσίπρα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης της ΝΔ που διακηρύσσει ότι μόλις αναλάβει αυτός θα τα κάνει όλα «στάχτη και μπούρμπερη»! Θα ήταν ασυγχώρητη αφέλεια να αγνοήσει κανείς αυτή την παράμετρο και να ισχυριστεί ότι «δεν συνέβη τίποτα» με τις εξαγγελίες Τσίπρα.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι προφανές ότι πανικοβλήθηκε μετά τη συντριπτική πανωλεθρία του Ματέο Ρέντσι στο ιταλικό δημοψήφισμα, η οποία τον υποχρέωσε να παραιτηθεί. Ο Ματέο Ρέντσι δεν πρόκειται να αναδειχθεί εκ νέου πρωθυπουργός της Ιταλίας και αυτό προκαλεί δικαιολογημένες ανησυχίες στον Αλέξη Τσίπρα. Κατηγορηματικά υπογραμμίζει η ιταλική πραγματικότητα ότι χωρίς φιλολαϊκά μέτρα δεν υπάρχει πιθανότητα επιβίωσης οποιασδήποτε κυβέρνησης, όσο ελκυστικός για τους ψηφοφόρους και αν είναι ο πρωθυπουργός. Αυταπατάται ο Ρέντσι όταν νομίζει ότι μπορεί να εξαπατήσει έναν ολόκληρο λαό πουλώντας του φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όσο πιο πολύ δυσκολεύει η κατάσταση η οικονομική τόσο πιο πολύ ο λαός απαιτεί μέτρα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσής του.

Ο Αλέξης Τσίπρας θαυμάζει τους σοσιαλδημοκράτες και θα ήθελε να μοιάσει στον Ρέντσι, αφενός, και παράλληλα δεν πρόκειται με τίποτα να κάνει πρόωρες εκλογές οικεία βουλήσει, εκτός φυσικά και αν εκτιμήσει κάποια στιγμή ότι η συγκυρία τον βολεύει. Για την ώρα, όμως, με τίποτα δεν τον βολεύει η σημερινή πραγματικότητα για να προκηρύξει εκλογές. Αποφασίζοντας να αγνοήσει τους Γερμανούς με τις αποφάσεις που εξήγγειλε, ο Τσίπρας γνωρίζει ότι αν του οργανώσουν αυτοί κάποιο πραξικόπημα ανατροπής του, ο ίδιος θα μπορέσει να ισχυριστεί προφασιζόμενος ότι ακριβώς η δήθεν «αντιγερμανική» στάση του είναι αυτή που οδήγησε στην ανατροπή του και να ελπίζει ότι αυτό θα τον «αγιοποιήσει» στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Πρόκειται για αυταπάτες, φυσικά, αφού ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη καταταχθεί από τους Έλληνες στις μνημονιακές δυνάμεις, σαν τους προκατόχους του, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά. Αυτό όμως ουδέποτε το συνειδητοποιούν οι ένοχοι πρωθυπουργοί, όπως αποδεικνύεται και από τη στάση των Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά, οι οποίοι μιλούν χωρίς να συνειδητοποιούν ότι ο ένας έφερε το ΠΑΣΟΚ στα όρια της εξαφάνισης από τη Βουλή και ο άλλος έφερε τη ΝΔ στο 25%!

Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια. Ο Αλέξης Τσίπρας πιθανότατα θα εξαφανιστεί μόλις γίνουν βουλευτικές εκλογές, ιδίως αν η ΝΔ έχει άλλον αρχηγό που να εγκρίνεται από τους Αμερικανούς και να μην είναι ο πολιτικά γερμανόδουλος Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν γινόντουσαν όμως σύντομα εκλογές, μέσα σ’ έναν ορίζοντα εξαμήνου, ο Τσίπρας μπορεί να ελπίζει ότι θα ξανακέρδιζε -και να το ήλπιζε βάσιμα. Τι νόημα όμως θα είχαν εκλογές κάθε χρόνο;

από το «Πριν»