Το μεγάλο κακό: GREXIT

του Γιάννη Σιδέρη*

Όλα ξεκίνησαν εκείνη την αποφράδα μέρα του Μάη πριν εξήμιση χρόνια. Ο μυστακιοφόρος (τότε) πρωθυπουργός (τότε) της χώρας, με πόνο ψυχής (το είπε κι ο ίδιος) ανακοίνωνε σε μας τους απλούς και ταπεινούς πολίτες ότι η χώρα μπαίνει σε πρόγραμμα διάσωσης, γιατί αλλιώς θα χρεοκοπούσε. Τότε ήταν που μπήκε στη ζωή μας αυτή η αναθεματισμένη λέξη (θου Κύριε): GREXIT. Και μόνο που την σκέφτομαι ένα ρίγος διαπερνά όλο μου το σώμα. Κάθε φορά μάλιστα, κοιτάζω προς τη πόρτα, μη και μπάζει, μα πάντα είναι κλειστή! Κάτι άλλο λοιπόν είναι αυτό που μου προκαλεί αυτή την ανατριχίλα. Έπρεπε να το ψάξω. Τι άραγε να μου ενεργοποιεί στον εγκέφαλο αυτή η λέξη και εκκρίνουν κάποιοι μυστηριώδεις αδένες την ουσία που με κάνει να ανατριχιάζω;

Άρχισα να ακούω λοιπόν κάποιους έγκριτους, σοβαρούς δημοσιογράφους των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, όπως και ακαδημαϊκούς που καλούσαν, ιδιαιτέρως δε οικονομολόγους. Τους πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν τους πολυεμπιστευόμουν. Το συμπέρασμα ήταν ένα. Σα να μιλούσαν όλοι μ’ ένα στόμα, μια φωνή, το συμπέρασμα ήταν ένα: GREXIT ίσον ολοκληρωτική καταστροφή! Τι να πω κι εγώ ο αδαής πια; Πως να διαφωνήσω με αυτά τα τέρατα (με την καλή την έννοια) της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της επιστήμης; Προσπάθησα να το δω λίγο φιλοσοφικά το ζήτημα, ώσπου ο Μέγας των Φιλοσόφων Ράμφος, ήταν κάθετος. Εμείς φταίμε για ότι έχει συμβεί και πρέπει να συμβιβαστούμε, γιατί βέβαια GREXIT ίσον ολοκληρωτική καταστροφή!

Τι να κάνω κι εγώ; Έσκυψα το κεφάλι κι είπα θα τη βγάλω με κάποιο τρόπο. Ήρθε και ο....
τεράστιος (δεν εννοώ στο μέγεθος, προς Θεού) πολιτικός Βενιζέλος, χώνει και τον ΕΝΦΙΑ! Μα, τι ‘ναι τούτο πάλι, αναρωτήθηκα. Είπα να μη πληρώσω. Στο διάολο, σκέφτηκα, να πάνε δεν τους πληρώνω. Είχα κάποιες τύψεις η αλήθεια είναι, μα το ‘χα πάρει απόφαση. Άκουσα όμως και πάλι όλους αυτούς τους έγκριτους. Τι το ‘θελα; Αν δεν πληρώσουμε, λέει, τότε δε θα βγει το πρόγραμμα και τελικά θα έχουμε... GREXIT. Όχι ρε πούστη μου, σκέφτηκα. Όχι GREXIT. Η ανατριχίλα και πάλι διαπέρασε το κορμί μου. Είχα μάθει πια. Αυτό θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Πετρέλαιο δεν θα ‘χουμε, αν και δεν είχα βάλει πετρέλαιο από τότε που ακρίβηνε. Φάρμακα δεν θα ‘χουμε, αν και ήδη με αυτά τα γενόσημα δεν έβρισκα εύκολα αυτά που έπαιρνε η μάνα μου. Χαρτί υγείας δεν θα ‘χουμε! Σ’ αυτό δεν είχα αντίλογο. Τι θα ‘κανα χωρίς χαρτί υγείας; Να πεις ότι πάω κάθε μέρα μια φορά για χέσιμο, κάπως θα τη βόλευα με κανά φύλλο από εφημερίδα όπως ο παππούς μου. Έλα όμως που οι επισκέψεις μου στην τουαλέτα είναι πάνω από τρεις φορές καθημερινά! Τρομοκρατήθηκα. Ε, λοιπόν αν το GREXIT θα γίνει η αιτία να μην μπορώ να βρω χαρτί υγείας, τότε, σκέφτηκα, θα κάνω ότι μου ζητήσουν. Ακόμη και τον ΕΝΦΙΑ θα πληρώσω! Και τον πλήρωσα.

Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες μου, με το GREXIT ως μόνιμη απειλή, κάτι σαν τον Φρέντι Κούγκερ. Αν δεν κάναμε όλοι μας, κι εγώ μαζί, αυτά που έπρεπε, μπορούσε να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή από οπουδήποτε. Ώσπου άκουσα τον Αλέξη. Νέος, ωραίος (πράσινα μάτια δεν έχει), φρέσκος, ανδρέιζε και λίγο ίσα να μου ενεργοποιεί το σοσιαλιστικό παρελθόν μου, για ελπίδα μίλαγε, εδώ είμαστε είπα. Το GREXIT, άρχισε να χάνει αυτή τη μεταφυσική του δύναμη μέσα μου. Όλα τα ‘χε τακτοποιημένα ο Αλέξης. Ούτε GREXIT, και οι αγορές θα χόρευαν πεντοζάλι ή έστω κανά καλαματιανό, και η μαντάμ Μέρκελ θα πήγαινε σπιτάκι της, και τον μισθό μου θα ξανάφερνε στα 700 ευρώ, και η μάνα μου θα ‘παιρνε πάλι την δέκατη τρίτη σύνταξη που της είχαν κόψει, και τον ΕΝΦΙΑ θα καταργούσε, και πάνω απ’ όλα, δεν θα ‘κανα και τίποτα εγώ. Δεν είχα, παρά απλά να ρίξω ένα ψήφο στο κουτί που έγραφε ΣΥΡΙΖΑ κι είχε κάτι χρώματα πολλά κι ωραία. Τον ψήφισα. Το χαμόγελο ξαναγύρισε στο χειλάκι μου. Κι ο Αλέξης άρχισε τις διαπραγματεύσεις. Μήνες διαπραγματευόταν. Όχι, που νόμιζαν ότι είναι σαν τους άλλους! Σκληρό καρύδι ο Αλέξης! Τους είχε στριμώξει για τα καλά. Σιγά μην έκανε ότι του ‘λεγε ο Σόιμπλε και ο Ντάιλσελμπλουμ! Κι εκεί που όλοι αυτοί νόμιζαν ότι τον τρομάξανε, νά ‘σου ο νέος τραβάει ένα δημοψήφισμα! Κόκαλο η Μέρκελ κι ο Ολάντ. Σκούζανε όλοι τους, μέσα κι έξω. Αν ψήφιζα ΟΧΙ, τότε το GREXIT δεν το γλυτώναμε με τίποτα! Μέχρι και τον βούδα τον Καραμαλάκο φωνάξανε να μας πει να ρίξουμε ΝΑΙ. Ρε, Αλέξη και ξερό ψωμί, είπα! Ακόμη και χαρτί υγείας να μην είχα από Δευτέρα, δεν με ‘νοιαζε. Και ψήφισα ΟΧΙ!

Μέχρις εκεί θυμάμαι. Από το ΟΧΙ και μετά, έχασα τη μπάλα. Ο Αλέξης, πήγε να καθαρίσει στας Ευρώπας, έβγαλε έρπη και έφερε και τρίτο μνημόνιο. Τον πούλο! Πάνε τα 700 ευρώ, πάει κι η σύνταξη της μάνας μου, έμεινε ο ΕΝΦΙΑ, μπήκαν κι άλλοι φόροι! Και τώρα; Τα κεφάλια μέσα. Δε πάει στο διάολο, σκέφτηκα. Δεν θα γινόταν αλλιώς. Τουλάχιστον γλυτώσαμε το GREXIT! Ο Αλέξης, δεν μπόρεσε να κάνει αλλιώς. Έκανε ότι του είπε ο Σόιμπλε, για γλυτώσουμε το GREXIT, που όπως είπαμε όλοι μα όλοι οι έγκριτοι, το θεωρούν ίσο με την απόλυτη καταστροφή.

Και κάπως έτσι περνούσε ο καιρός. Ο Αλέξης κοντεύει δυο χρόνια στο Μαξίμου. Κι εγώ δεν έχω πια, όχι τον ΕΝΦΙΑ να του πληρώσω, μα ούτε και το ρεύμα! Θα ‘ρθουν και τα τέλη κι ακόμα δε ξέρω αν θα κρατήσω το αυτοκίνητο. Δε βαριέσαι! Τι να το κάνω; Αφού ο Αλέξης, μια και δε γινόταν αλλιώς μην το ξεχνάμε τούτο, και τη βενζίνη ακρίβυνε και τα διόδια, κι ας έλεγε παλιά όταν κι αυτός δεν ήξερε ότι δεν γίνεται αλλιώς να μην τα πληρώνουμε. Στο διάολο να πάει και το παλιάμαξο. Λες και θα ‘χω να το κινήσω; Για GREXIT πάντως μετά το τρίτο μνημόνιο, η αλήθεια είναι πως δεν είχα ξανακούσει. Κάτι είναι κι αυτό! Το μόνο που άκουγα είναι πόσο καλά πάει το πρόγραμμα, πόσο καταστροφολόγοι είναι αυτοί που λένε πως δεν πάει καλά και πως όπου να ‘ναι έρχεται η ανάπτυξη. Το πρώτο τρίμηνο του δεκάξι έρχεται, το Πάσχα με την Ανάσταση του Κυρίου έρχεται, κατά το καλοκαιράκι έρχεται, το τελευταίο τρίμηνο του δεκάξι έρχεται, κι όλο αυτή η άτιμη η ανάπτυξη να ξεγλιστράει. Τουλάχιστον γλυτώσαμε από το GREXIT!

Έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Ώσπου άκουσα για το σχέδιο Σόιμπλε. Πάλι το GREXIT. Έντρομος έβαλα να ακούσω τους έγκριτους. Όποιοι θέλουν να γυρίσουμε στην δραχμή, εξυπηρετούν το σχέδιο του Σόιμπλε, λένε. Να μην φύγουμε από το πρόγραμμα, λένε. Εκεί μπερδεύτηκα, είναι αλήθεια. Μα τόσα χρόνια, ότι  λέει ο Σόιμπλε δεν κάνουν όλοι αυτοί που ξορκίζουν την έξοδο από το ευρώ, όπως ο παπάς στον «Εξορκιστή»; Γι’ αυτό δεν βάλανε τόσους φόρους; Γι’ αυτό δεν κόψανε μισθούς και συντάξεις; Για να μην μας βρει το μεγάλο κακό, το GREXIT. Γι’ αυτό κι ο Αλέξης μας έφερε το τρίτο μνημόνιο που όλοι τους το ψήφισαν και τώρα το καταριούνται. Για να μην μας βρει το κακό! Και κάποιοι γραφικοί, αδαείς, λαϊκιστές, που έτυχε ν’ ακούσω πεντέξι φορές και μιλούν από το 2010 για έξοδο από το ευρώ, αυτοί δεν είναι που έλεγαν να μην κάνουμε ότι μας ζητάει ο Σόιμπλε; Τώρα, πως εκείνοι που έφεραν και υποστήριζαν τα μνημόνια, για να μην μας βρει το κακό, καταγγέλλουν τους άλλους που υποστηρίζουν το GREXIT, ότι εξυπηρετούν το σχέδιο Σόιμπλε; Μπερδεύτηκα! Μπερδεύτηκα πολύ! Τι γίνεται ρε παιδιά; Κάτσε να σκεφτώ λίγο. Σόιμπλε, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Γιωργάκης, Σαμαράς, Πορτοσάλτε, Μπάμπης, Φωτάκος, Αλέξης, GREXIT... Για σώπα και το ‘χω!

Ε, λοιπόν για να τελειώνουμε. Το χαρτί υγείας δεν με νοιάζει πια! Αλήθεια σας λέω. Βρήκα τη λύση. Νερό και πετσέτα. Και θα ‘ναι και πιο υγιεινό! Στο διάολο το χαρτί υγείας! Στο διάολο ο Αλέξης! Στο διάολο ο Σόιμπλε!  Στο διάολο και το ευρώ!

*Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ


Το μεγάλο κακό: GREXIT Το μεγάλο κακό: GREXIT Reviewed by Διαχειριστής on Σάββατο, Οκτωβρίου 15, 2016 Rating: 5

1 σχόλιο:

Από το Blogger.