Να ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ

του Γιάννη Σιδέρη*

Στην δημοσκόπηση της Public Issue, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην «Αυγή» της περασμένης Κυριακής, γίνεται ξεκά-θαρο πια πως ο αντιευρωπαϊσμός στην Ελλάδα γιγαντώνεται, παρά τη στάση των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων και των συστημικών ΜΜΕ.

Συγκεκριμένα στην ερώτηση «τι θα ψηφίζατε σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα για Grexit», δηλαδή αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. και όχι απλώς από την Ευρωζώνη, 56% των ερωτηθέντων τάσσονται υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ε.Ε., ένα εντυπωσιακό 39% τάσσεται υπέρ και 3% εμφανίζεται χωρίς γνώμη! Προσέξτε. Δεν πρόκειται για έξοδο από το «ευρώ», αλλά από την ΕΕ!

Αυτό κατά την γνώμη μου είναι και το σπουδαιότερο εύρημα, μια και εκφράζει την ανοιχτή πλέον αντίθεση του με την ΕΕ, το 40% των ερωτηθέντων.

Γενικότερα πάντως, τα ευρήματα τις δημοσκόπησης είναι πολύ ενθαρρυντικά για όλους εμάς που έχουμε επιλέξει εδώ και χρόνια τον δρόμο της ρήξης, όπως μέσα από τις απαντήσεις στο ερώτημα εάν κάποιες από τις εξουσίες που έχει η Ε.Ε. πρέπει να επιστρέψουν στις εθνικές κυβερνήσεις. Το 72% των ερωτηθέντων τάσσεται υπέρ της επανεθνικοποίησης ορισμένων ευρωπαϊκών πολιτικών. Μόνο 12% των ερωτηθέντων υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών πρέπει να....
παραχωρήσουν περισσότερες εξουσίες στην Ε.Ε., ενώ 10% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι ο καταμερισμός αρμοδιοτήτων και εξουσίας ανάμεσα στις εθνικές κυβερνήσεις και την Ε.Ε. πρέπει να παραμείνει όπως είναι σήμερα. Άρα είναι εμφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιλέγει «λιγότερη Ευρώπη»!

Επίσης η αρνητική άποψη και το νόμισμα-φετίχ, το ευρώ ντε, είναι πια στο 44% ποσοστό αρκετά πιο πάνω από το 32% του Οκτώβρη του 2015. Οι υποστηριχτές του ευρώ είναι πια ακριβώς οι μισοί από τους ερωτηθέντες, ενώ τον περασμένο Οκτώβρη ήταν το 70%!

Το πιο εντυπωσιακό όμως, ως προς το νόμισμα, είναι η αύξηση του ποσοστού στο ερώτημα αν η επιστροφή στην δραχμή θα μας ωφελήσει. Τον Οκτώβρη  του 2015 ήταν μόλις 18%, ενώ τώρα έχει εκτιναχθεί στο 32%!

Συνοψίζοντας λοιπόν έχουμε: 39% επιθυμούν Grexit, 44% είναι αρνητικοί προς το ευρώ και 32% θεωρούν ότι θα μας ωφελήσει το εθνικό νόμισμα!

Ακόμη και αν υποθέσουμε πως η εν λόγω έρευνα είναι αξιόπιστη, πράγμα για το οποίο θα μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου, το ποσοστό αυτό είναι πολύ μεγάλο και πάντως σε καμία περίπτωση δεν έχει την ανάλογη εκπροσώπηση στη Βουλή. Η αναντιστοιχία αυτή, η οποία προφανώς θα αυξάνεται, θα δημιουργήσει αναμφισβήτητα, την ανάγκη ανατροπής του πολιτικού σκηνικού όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Πρώτα όμως ας εξηγήσω γιατί θεωρώ πως οι υποστηρικτές του Grexit με την πάροδο του χρόνου, θα γίνονται περισσότεροι. Οπωσδήποτε η όλο και μεγαλύτερη οικονομική στενότητα, με τις οδηγίες των δανειστών είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους. Επίσης και το Brexit, παρά τις «κατάρες» των φεντεραλιστών και τις εμφανείς διαφορές της Βρετανίας με την χώρα μας, δείχνει πλέον ένα δρόμο, ο οποίος μέχρι τώρα έμοιαζε αδιέξοδος. Το ότι η Ευρώπη, με τα χτυπήματα των τζιχαντιστών, παύει πια να είναι ένας τόπος ειρήνης και ευημερίας και μετατρέπεται σε μια περιοχή όπου τα πάντα μπορεί να συμβούν, αφαιρεί από τους ευρωπαϊστές το συγκριτικό πλεονέκτημα της ασφάλειας των πολιτών της. Φυσικά πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και η εμμονική στάση της γερμανοκρατούμενης ευρωπαϊκής ελίτ σε σχέση με την αντιμετώπιση της κρίσης.

Έτσι, αν για παράδειγμα τελικά επιλεγεί, όπως πιστεύω ότι θα συμβεί, μια «επιθετική» αντιμετώπιση για το ζήτημα των κόκκινων δανείων το φθινόπωρο, δεν θα είναι έκπληξη αν δείτε τα ποσοστά αυτά να έχουν αντιστραφεί! Το κλίμα φαίνεται να αλλάζει πλέον στην ελληνική κοινωνία και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς.

Το θέμα λοιπόν είναι, με ποιους τρόπους θα προσπαθήσουν να το ανακόψουν. Μια «αναδιάρθρωση» του χρέους με ταυτόχρονη όμως υποχώρηση στα εργασιακά, δεν θα είναι παρά μια χλιαρή αντίδραση η οποία από μόνη της δεν μπορεί να επιφέρει τα επιθυμητά, για αυτούς, αποτελέσματα. Άλλωστε το πρόγραμμα του τρίτου μνημονίου είναι τόσο βαρύ, που επικοινωνιακά δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο.

Το ζήτημα λοιπόν, πρέπει να λυθεί πολιτικά. Η συνταγή γνωστή. Θα επιδιώξουν να κατασκευάσουν «κάτι» -αν δεν έχει δημιουργηθεί ήδη- που θα μοιάζει να εκπροσωπεί τον κόσμο αυτό που εκφράζει πια την αντίθεσή του ανοιχτά με την ΕΕ, το οποίο όμως ταυτόχρονα, δεν θα έρθει ποτέ σε ρήξη. Κάτι σαν έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή! Πρέπει λοιπόν να είμαστε υποψιασμένοι ως πολίτες. Οι προτάσεις των κομμάτων που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, πρέπει να είναι ξεκάθαρες και με συγκεκριμένη στόχευση. Ο οποιοσδήποτε, όσο κι αν μοιάζει χαρισματικός και λαοπρόβλητος, δεν έχει «καθαρό λόγο» και αναπτύσσει μια ρητορική που στηρίζεται σε γενικολογίες και συνθηματικού τύπου προτάσεις, πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν αυτό ακριβώς που είναι: ένα ακόμη ανάχωμα. Το πόσο είναι εφικτό ο λαός, μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό προβολής και προπαγάνδας, να ξεχωρίσει την ήρα από το στάχυ, είναι κάτι που θα φανεί.

Το βέβαιο είναι πάντως πως η ελληνική κοινωνία, έχει πάρει πια το δρόμο της ρήξης, μια και όλο περισσότεροι συνειδητοποιούν πως δεν έχουν πια να χάσουν τίποτα, παρά μόνο να κερδίσουν. Και ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή.

*Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας