Το ΚΚΕ, τα «μοιρολόγια», τα «πανηγύρια» και το Brexit

«Τι μπρόκολα, τι λάχανα» στη χειρότερη δυνατή έκδοση

Πως το ΚΚΕ βοηθάει συστηματικά το σύστημα με δήθεν αριστερή φρασεολογία

της Μαρίνας Πετράκη

Όσοι θεωρούσαν ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα εκείνο που με συνέπεια τάσσεται υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, κάνουν λάθος. Μεγάλο λάθος.

Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο αν η Ελλάδα μείνει ή φύγει από την ΕΕ! Πολύ περισσότερο το ΚΚΕ είχε τονίσει ότι το εθνικό νόμισμα είναι καταστροφή για τη χώρα!!! (Ενώ, τώρα η χώρα μέσα στο ευρώ, αποφεύγει την καταστροφή;).

Το ΚΚΕ αυτό που επιδιώκει και μόνο, είναι ο σοσιαλισμός (τύπου “υπαρκτού”, τον οποίο εκθειάζει!). Και επειδή οι συνθήκες, όπως λέει, για το σοσιαλισμό δεν είναι ώριμες, τότε εθνικά νομίσματα, έξοδοι από την ΕΕ, ακυρώσεις μνημονίων και άλλες τέτοιες επιδιώξεις, είναι άνευ σημασίας, εφόσον δεν ανατρέπουν, ταυτόχρονα, τον καπιταλισμό!

Το γεγονός, ότι μεγάλες ανατροπές μπορούν να βελτιώσουν τη θέση της χώρας και τη ζωή των...
εργαζομένων και να βοηθήσουν μια μεταβατική πορεία με σοσιαλιστική κατεύθυνση, αυτό για το ΚΚΕ είναι αποκυήματα “οπορτουνιστών”, όσο και αυτά είναι που το σύστημα πολεμά με τον πιο μανιώδη τρόπο, ενώ θωπεύει μέχρι παρεξηγήσεως την “αδιαλλαξία” και την “καθαρότητα” του ΚΚΕ, στις οποίες βρίσκει μια ανέλπιστη βοήθεια για να παρακάμπτει τις πραγματικές απειλές του σήμερα.

Αναφερόμενος στο Brexit του βρετανικού λαού ο Δ. Κουτσούμπας τόνισε περισπούδαστα από τα Τρίκαλα ότι “αυτές τις ώρες δεν είναι ούτε για κλάματα και μοιρολόγια αλλά ούτε και για πανηγύρια”.

Και θαυμάστε την “μαρξιστικότατη” εξήγηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αυτήν την ιδιαίτερης εμβρίθειας ανάλυση του “ούτε-ούτε”.

Λέει, λοιπόν, ο Δ. Κουτσούμπας: “δεν είναι ώρες για κλάματα και πανηγύρια, γιατί ξέρουμε ποιοι κλαίνε. Αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη κλαίνε τμήματα του μεγάλου κεφαλαίου, κλαίνε αυτοί που ξεζουμίζουν τους λαούς και λένε τι πάθαμε που βγαίνουν οι Βρετανοί από την ΕΕ”.

Και με βαρύγδουπο ύφος ο Δ. Κουτσούμπας συνεχίζει: “Επίσης πανηγυρισμούς κάνουν άλλα τμήματα, πάλι του μεγάλου κεφαλαίου, οι οποίοι είχαν άλλα συμφέροντα, δεν συμφωνούσαν με την ΕΕ και πανηγυρίζουν τώρα που αποφάσισε ο βρετανικός λαός να βγουν από την ΕΕ για τα δικά τους συμφέροντα και για τα δικά τους χρηματοκιβώτια”.

Και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταλήγει, ως γνήσιος θυμόσοφος, πως τίποτε δεν γίνεται χωρίς τον “υπαρκτό”. Ιδού το συμπέρασμά του:

“Όμως κανένας λαός δεν σώνεται όταν υπάρχει και βασιλεύει αυτό το άδικο, το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, γιατί (σσ: θαυμάστε ανακαλύψεις!) τέτοιο σύστημα έχει η Βρετανία, όπως έχει η Ελλάδα, όπως έχει όλη η Ευρώπη”!!!

Έτσι λοιπόν, κατά το ΚΚΕ, το δημοψήφισμα στη Βρετανία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αδυσώπητη αντιπαράθεση μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου.

Ο βρετανικός λαός και η βρετανική εργατική τάξη ήταν απλώς το παρακολούθημα αυτών των σφοδρών διενέξεων στους κόλπους του μεγάλου κεφαλαίου.

Για το ΚΚΕ είτε Bremain είτε Brexit, ένα και το αυτό. Το κεφάλαιο κερδίζει, ο λαός χάνει και στις δύο περιπτώσεις. Τι μπρόκολα, τι λάχανα!

Μήπως την ίδια “διορατική” στάση δεν είχε το ΚΚΕ και στο ελληνικό δημοψήφισμα; Μήπως και εδώ δεν έλεγε ούτε-ούτε; Ποιον ενίσχυσε; Προφανώς ενίσχυσε το ΝΑΙ, στο οποίο οδηγήθηκε με μεγάλη κωλοτούμπα ο Αλ. Τσίπρας.

Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ότι η βρετανική εργατική τάξη και τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα τάχθηκαν υπέρ του Brexit.

Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ότι μετά το βρετανικό ΟΧΙ έχουν λυσσάξει οι κυρίαρχοι της “παγκοσμιοποίησης” να το ακυρώσουν και να το πάρουν πίσω.

Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ότι όλο το ελληνικό κατεστημένο και τα μνημονιακά του κόμματα τάχθηκαν και τάσσονται με φανατισμό υπέρ του Bremain.

Για το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ότι με το Brexit δίνονται ευκαιρίες στις αριστερές δυνάμεις της Βρετανίας να αφυπνισθούν και να παρέμβουν σε αντι-ΕΕ κατεύθυνση και σε κατεύθυνση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων απέναντι στο βρετανικό και πολυεθνικό κεφάλαιο, για να δώσουν όσο το δυνατόν πιο θετική και αριστερή τροπή στις εξελίξεις.

Το ΚΚΕ βλέπει στο Brexit μόνο τους Τζόνσον και Φαράτζ που δίνουν στην ψήφο του βρετανικού λαού τη δική τους πολιτική κατεύθυνση, δημαγωγώντας ασύστολα στα λαϊκά προβλήματα και δεν θέλει να καταλάβει ότι υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που στήριξαν αυτό το Brexit κάτω από μια άλλη αριστερή προοπτική και οι οποίες πρέπει να πολλαπλασιαστούν πολύ πιο δυναμικά, αντί να αφήνουν έδαφος στη νεοσυντηρητική και ακροδεξιά δημαγωγία.

Όλα τούτα, όμως, για ένα αντιενωτικό ΚΚΕ είναι ψιλά πράγματα. Για το ΚΚΕ είτε Bremain είτε Brexit είναι ένα και το αυτό.

Άλλοθι για μια τέτοια ισοπέδωση είναι παραδόξως ο σοσιαλισμός, που εφόσον δεν πραγματώνεται, όλα τα άλλα συνιστούν ματαιοπονία.

Λες και ο σοσιαλισμός δεν θα προκύψει μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις και ρήξεις.

Λες και ο σοσιαλισμός θα έρθει μεταφυσικότατα ως κεραυνός από τον ουρανό, που θα σαρώσει αιφνιδίως τον καπιταλισμό. Αλλά και τότε, αξιοθαύμαστοι του ΚΚΕ, το πρώτο πράγμα που έχει να κάνει αυτός ο “κεραυνοβόλος” θεόσταλτος σοσιαλισμός είναι το Brexit.

από το «iskra.gr»