Μια εξαιρετική ευκαιρία για να τεθεί θέμα διαγραφής του χρέους

του Δημήτρη Καζάκη

Περίοδο χάριτος έως το 2040 και επιμήκυνση αποπλη-ρωμής έως το 2080 προτείνει μεταξύ άλλων για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους το ΔΝΤ, σύμφωνα με πηγές της Wall Street Journal (17/5). Κατά τις πληροφορίες, η πρόταση κατατέθηκε στους εταίρους της Ευρωζώνης στα τέλη της περασμένης εβδομάδας.

Σύμφωνα με αξιωματούχους που συμμετέχουν στις συζητήσεις για το χρέος της Ελλάδας, τους οποίους επικαλείται η WSJ, το ΔΝΤ επιθυμεί οι λήξεις των ομολόγων να επεκταθούν έως το 2080. Επιπλέον, το Ταμείο εισηγείται τα επιτόκια για τα δάνεια της Ευρωζώνης να είναι σταθερά για τα επόμενα 30 έως 40 χρόνια στο 1,5%, με όλες τις αποπληρωμές τόκων να αναβάλλονται έως την ωρίμανση των δανείων.

Η πρόταση αυτή -αν και δεν λύνει το πρόβλημα του χρέους επί της ουσίας- είναι ότι καλύτερο έχει κατατεθεί στο τραπέζι από μεριάς των δανειστών. Μιας και η πρόταση αυτή ουσιαστικά θέτει το ζήτημα της μονομερούς διαγραφής τουλάχιστον ενός σημαντικού μέρους του δημόσιου χρέους της χώρας. Μονομερούς γιατί δεν περιλαμβάνει τα καταστροφικά για την Ελλάδα "αντισταθμιστικά οφέλη" για τους δανειστές σαν κι αυτά του 2012.

Κι επομένως θα μπορούσε να είναι ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για την Ελλάδα. Με ....
την προϋπόθεση βέβαια ότι η χώρα διέθετε δική της κυβέρνηση με στοιχειώδη προσωπική και συλλογική εντιμότητα. Ωστόσο, όπως ξέρουμε, η Ελλάδα τελεί υπό επίσημη κατοχή του Ευρωπαίων εταίρων και ιδιαίτερα της Γερμανίας, ενώ οι εγχώριες κυβερνήσεις λειτουργούν ως δοσίλογοι, ως σύγχρονοι Τσολάκογλου.

Να γιατί η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο, παρακαλώ, των κοινοβουλευτικών κομμάτων αντέδρασε αμήχανα. Αιφνιδιάστηκε. Όλοι τους προσπέρασαν τη συγκεκριμένη πρόταση του ΔΝΤ σαν κάτι το ασήμαντο, το δευτερεύων. Σαν κάτι που δεν αφορά πρώτα και κύρια την Ελλάδα.

Η πρόταση αυτή του ΔΝΤ έφερε αναστάτωση στο Βερολίνο, όσο και στην Αθήνα. Η Γερμανία -όπως ήταν φυσικό- αντέδρασε αρνητικά. Τρελή είναι να παραιτηθεί από το θανάσιμο κεφαλοκλείδωμα που έχει εφαρμόσει στην Ελλάδα;

Η κυβέρνηση με τη σειρά της έβγαλε την εκπρόσωπό της να δηλώσει αμήχανα ότι αυτή η πρόταση του ΔΝΤ κινείται σε θετική κατεύθυνση. Ωραία. Και τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση; Πώς σκέφτεται να εκμεταλλευθεί αυτή την πρόταση; Η κ. Γεροβασίλη έκανε δηλώσεις ως σχολιαστής. Λες και η πρόταση δεν αφορά πρωτίστως την Ελλάδα.

Το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι οι απόψεις Ευρωπαίων και ΔΝΤ δεν βρίσκονται σε σύμπνοια και πρόσθεσε ότι «μένει να δούμε πώς θα συγκλίνουν αυτές οι διαφορές για να παρθεί η τελική απόφαση» για την ελάφρυνσή του. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση -ως τυπική κυβέρνηση Τσολάκογλου- παραμένει αμέτοχη και απλός παρατηρητής στην όλη υπόθεση. Λες και δεν την αφορά.

Κι αυτή η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι διαπραγματεύεται! Και μάλιστα διαπραγματεύεται με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Φυσικά, κανένα άλλο -επαναλαμβάνω, κανένα άλλο- κόμμα δεν εγκάλεσε την κυβέρνηση για την απάθειά της σε μια τόσο σημαντική πρόταση για το χρέος. Όλοι τους -μηδενός εξαιρουμένου- είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με το καθεστώς κατοχής. Όλοι τους είναι της γνωστής λογικής: δεν γίνεται τίποτε! Οι προφάσεις μόνο αλλάζουν.

«Η Ελλάδα είναι ουσιαστικά έξω από την εικόνα», δήλωσε στη WSJ ένας Ευρωπαίος αξιωματούχος. "Αυτό είναι ένας διάλογος μεταξύ του ΔΝΤ και των χωρών που πραγματικά θέλουν το ΔΝΤ." Δηλαδή μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας. Μια αναμέτρηση καρχαριών με την Ελλάδα στην γωνία.

Αν βέβαια είχαμε κυβέρνηση που να νοιάζεται στοιχειωδώς για τον τόπο, η πρόταση του ΔΝΤ θα συνιστούσε μια θαυμάσια ευκαιρία για διαπραγμάτευση από μηδενικής βάσης. Θα δήλωνε ότι μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να αποτελεί βάση για συζήτηση όχι μόνο για το χρέος, αλλά και για το σύνολο των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.

Κι έτσι θα έβρισκε την ευκαιρία να προχωρήσει άμεσα σε αναστολή των πληρωμών του χρέους. Πρώτα και κύρια προς το ΔΝΤ, αλλά και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό. Τουλάχιστον μέχρι να καταλήξει η διαπραγμάτευση. Ποιός θα της αρνιόταν, από τη στιγμή που είναι πρόταση του ίδιου του ΔΝΤ;

Αυτό θα έκανε μια οποιαδήποτε κυβέρνηση δεξιάς ή αριστεράς, όσο συστημική κι αν ήταν, σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα του κόσμου. Όχι όμως στην Ελλάδα. Η εθελοδουλία, ο ραγιαδισμός, ο δοσιλογισμός είναι τόσο συνυφασμένα με το πολιτικό DNA των κομμάτων της δεξιάς και της αριστεράς στην Ελλάδα, που ακόμη και μια τέτοια ευκαιρία για μια νέα διαπραγμάτευση των πάντων από μηδενικής βάσης - την οποία δεν θα έχανε ούτε καν η πιο συστημική κυβέρνηση του πολιτισμένου κόσμου - φαντάζει κάτι το αδύνατο.

Να δείτε που το ΔΝΤ θα επανέλθει με ακόμη πιο ριζοσπαστικές προτάσεις διαγραφής του χρέους. Δεν του κοστίζει τίποτε. Στόχος του είναι να φέρει σε δύσκολη θέση το Βερολίνο. Για τους δικούς του λόγους. Κάνει προτάσεις εκ του ασφαλούς, έχοντας σίγουρο ότι ο άμεσα ενδιαφερόμενος, η Ελλάδα, θα παραμείνει αμέτοχη να δέχεται παθητικά τα χειρότερα.

Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 22/5/2016