Η τελευταία αυταπάτη του ΣΥΡΙΖΑ και των δανειστών

του Λεωνίδα Βατικιώτη*

Δεν έχουν τέλος τα ρεκόρ της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου!

Δύο μνημόνια σε χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός έτους, με τη σαφή αναφορά σε «συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης» στην τελευταία παράγραφο της απόφαση της Ευρωομάδας της 9ης Μαΐου 2016 να ακυρώνει την προσπάθεια διασκέδασης των εντυπώσεων εκ μέρους του Μαξίμου…

Η μοναδική κυβέρνηση από το 2010 που κοσμεί το βιογραφικό της με δύο μνημόνια, όταν στον βωμό του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου θυσιάσθηκε το κόμμα - στυλοβάτης της μεταπολίτευσης και έσβησε η λάμψη πολλών αστέρων της τεχνοκρατίας, αντίστοιχα…

Η μοναδική επίσης κυβέρνηση που έχει την πιο συμπαγή ομάδα με τους συμπολιτευόμενους βουλευτές έτοιμους να ψηφίσουν ακόμη και τηλεφωνικό κατάλογο ή μενού εστιατορίου υπερασπιζόμενοι με πάθος τη σημασία των ορεκτικών, των κυρίως πιάτων, της λίστας κρασιών κι ό,τι άλλο αρκεί να σωθεί η χώρα…

Και, μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση που δεν δίστασε να υποκύψει στις πιο προκλητικές....
απαιτήσεις των πιστωτών, απ’ έξω, και των οικονομικών συμφερόντων, από μέσα, που γεύονται τα οφέλη του μνημονιακού γύψου. Αρκεί μια ματιά στα όσα κλήθηκε να ψηφίσει η Βουλή την Κυριακή 22 Μαΐου, κατά την πάγια πρακτική που θέλει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που ακυρώνουν κοινωνικές κατακτήσεις - τεκμήρια προόδου και κυριαρχικά δικαιώματα να ψηφίζονται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος:

Πρώτο, ο περίφημος πια «κόφτης» που θα επαναφέρει στο δημοσιονομικό ορθό δρόμο των πλεονασμάτων δαπάνες και έσοδα, χωρίς να αποκλείονται από τις περικοπές μισθοί και συντάξεις. Κι ας δήλωνε δεξιά (απειλητικά) κι αριστερά (καθησυχαστικά) ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πως η εξαίρεση τους αποτελεί κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά…

Δεύτερο, αμόκ εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που θα συμπαρασύρει τα πάντα: από δεκάδες χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου, λιμάνια και αεροδρόμια μέχρι κοινωφελείς επιχειρήσεις, όπως των αστικών συγκοινωνιών και των δύο μεγάλων εταιρειών ύδρευσης. Κι αυτό παρότι η ιδιωτικοποίησή τους σε πολλές πόλεις της Ευρώπης αποδείχθηκε αποτυχημένη, καθώς έθεσε σε κίνδυνο ακόμη και τον σκοπό λειτουργίας τους, που δεν είναι η δημιουργία κερδών… Η ίδρυση δε του υπερ-Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας) και η διοίκησή του από ανθρώπους των δανειστών αποτελούν πρωτοφανή ακύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων και πλήγμα στο δημόσιο συμφέρον.

Τρίτο, η αύξηση (κυρίως) των έμμεσων φόρων, με κορυφαίο παράδειγμα την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24%, που επιφέρει το πολυνομοσχέδιο, ακολουθεί πιστά τα χνάρια της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης του φορολογικού που ως γνώρισμά της έχει την αύξηση των έμμεσων φόρων που πληρώνουν οι πολλοί. Έτσι το ανέκαθεν ταξικό ελληνικό φορολογικό σύστημα, που ιστορικά μεροληπτούσε μεταφέροντας τα βάρη στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, πλέον αποτελεί μνημείο κοινωνικής αδικίας. Παρότι στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι κριτήριο για την περαιτέρω επιβάρυνση των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των αγροτών δεν ήταν η κοινωνική τους μεροληψία, αλλά η σιγουριά που προσέφερε η επιλογή αφαίμαξης των πολλών, μπορούμε να προβλέψουμε ότι αυτό το ελαφρυντικό δε θα αναγνωριστεί από τους ψηφοφόρους τους, από τους οποίους ήδη κρύβονται για να αποφύγουν τη χειροδικία…

Το τέταρτο επίτευγμα του πολυνομοσχεδίου είναι η ανεξαρτητοποίηση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων. Τα δημόσια έσοδα πλέον τίθενται εκτός δημοκρατικού ελέγχου. Όπως συνέβη και με την Τράπεζα της Ελλάδος στο παρελθόν, η παράδοση των κρατικών εσόδων σε κατ’ όνομα ανεξάρτητες και στην πράξη ασύδοτες αρχές περιορίζει το εύρος της δημοκρατίας. Αποδεικνύεται έτσι πόσο ασύμβατο με τη Δημοκρατία, τη δημόσια λογοδοσία και τη συμμετοχή των πολιτών είναι το νεοφιλελεύθερο σχέδιο στην πλήρη του ανάπτυξη…

Το πέμπτο κατόρθωμα του ΣΥΡΙΖΑ σχετίζεται με την παράδοση ακόμη και των εξυπηρετούμενων κι όχι μόνο των μη εξυπηρετούμενων δανείων στα νύχια των αρπακτικών. Η δημιουργία μιας δευτερογενούς αγοράς κάθε λογής δανείων θα προκαλέσει χιλιάδες άστεγους και χρεοκοπημένους. Η ελληνική κοινωνία θα βρεθεί αντιμέτωπη με καταστάσεις ένδειας που ουδέποτε είχε γνωρίσει στο παρελθόν, καθώς η ιδιόκτητη στέγη αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο του μεταπολεμικού κοινωνικού οικοδομήματος. Η ανακαίνισή του με όρους ελεύθερης αγοράς κι εργολάβο την τρόικα θα οδηγήσει σε επιδείνωση των όρων στέγασης για τους πολλούς και σε εξωφρενικά και αεριτζίδικα κέρδη για εκείνους τους λίγους που θα δραστηριοποιηθούν στη νέα αυτή αγορά. Προφανώς, οι τράπεζες ούτε κι έτσι πρόκειται να σωθούν. Το ίδιο το ΔΝΤ χαρακτήρισε ως αναπόφευκτη μια νέα ανακεφαλαιοποίηση ύψους 20 δισ. ευρώ…

Τα παραπάνω μέτρα, που σχεδιάστηκαν με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση ενός χρέους που δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρωθεί, δεν θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη την οικονομία, όπως διατείνονται οι κυβερνητικοί, αλλά σε περαιτέρω καθίζηση της που θα πλήξει την απασχόληση και τα εισοδήματα. Ήδη έκθεση της Alpha Bank εκτιμά ότι η ύφεση το 2016 θα κινηθεί μεταξύ 0,3% και 0,7%.

Η κοινωνία δεν πρόκειται να δεχθεί αυτά τα κανιβαλικά μέτρα. Η κατρακύλα της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στο 1,33% στις πρόσφατες εκλογές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως και του ίδιου Αλέξη Τσίπρα στην έκτη θέση με κριτήριο τη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών (μετά τους Κ. Μητσοτάκη, Β. Λεβέντη, Φ. Γεννηματά, Δ. Κουτσούμπα και Στ. Θεοδωράκη), σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσίευσε η Αυγή(!), έχοντας από κάτω του μόνο τον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο, είναι ισχυρότατες ενδείξεις για το οριστικό διαζύγιο της κυβέρνησης με την κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο η βεβαιότητα της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει το πολυνομοσχέδιο κι ότι εξασφάλισε την παραμονή της στην εξουσία μέχρι το 2019 θα αποδειχθεί η τελευταία αυταπάτη του Αλέξη Τσίπρα.

* Ο κ. Λεωνίδας Βατικιώτης είναι οικονομολόγος, δημοσιογράφος.

από το «http://www.liberal.gr/»