«Όταν οι άντρες με τις φούστες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους»

του Κώστα Δέδε

Το 1980 κατοικούσα στην Γένοβα της Ιταλίας, ακριβώς μπροστά στο λιμάνι, (οι Μεγαρίτες που ήρθαν τότε με το πολεμικό ναυτικό το θυμού-νται), στο σπίτι ενός ηλικιωμένου κύριου ονόματι «Μάριο» ο οποίος είχε πολεμήσει στην Αλβανία σαν αξιωματικός.

Ένας εξαιρετικός κύριος μορφωμένος, (όχι μόνο γραμματιζούμενος), οικονομολόγος το επάγγελ-μα, από μεγάλη οικογένεια της Τοσκάνης.

Περίεργο παιδί εγώ τότε, τον ρωτούσα να μου διηγηθεί ιστορίες από το Αλβανικό μέτωπο για να τις αντιπαραθέσω με τις δικές μου γνώσεις περί του Αλβανικού. Όταν φτάσαμε στο σημείο των επιθέσεων μου είπε:

«Κωνσταντίνε, όταν αυτοί οι ψηλοί γενειοφόροι «άντρες με τις φούστες» κατέβαιναν από το βουνό ουρλιάζοντας, ο φόβος μας δεν ήταν να μην μας σκοτώσουν, αλλά να μη μας φάνε κυριολεκτικά και δεν βρουν ούτε τα κόκαλα μας. Τέτοια ήταν η αγριάδα τους».

Στην προσπάθεια μου να τους δικαιολογήσω και πριν προλάβω να ολοκληρώσω, με διέκοψε....
λέγοντας μου το εξής, «όχι δεν ήταν βάρβαροι, αυτοί προστάτευαν την πατρίδα τους, εμείς τι προστατεύαμε εκεί;;».

Μου είπε επίσης ότι ήταν δεδομένο ότι θα έχαναν τον πόλεμο διότι η πλειοψηφία των στρατιωτών δεν ήταν ναζιστές και δεν είχαν κανέναν λόγο να κατακτήσουν την Ελλάδα. Αυτό που τους είχαν πει ήταν ότι θα μπορούσαν να επισκεφτούν την Ακρόπολη κάνοντας μια βόλτα στην Ελλάδα σαν εκδρομή.

Από την ιστορία βέβαια αποδείχτηκε (βλέπε απομνημονεύματα του Γκράτσι) ότι τους έλεγαν την αλήθεια, διότι ο Ντούτσε είχε εξαγοράσει την τότε στρατιωτική ηγεσία της Ελλάδας και ο δήθεν πόλεμος θα ήταν για τα μάτια του κόσμου. Τι ήταν όμως αυτό που άλλαξε την ιστορία;;.

Ήταν κάτι Έλληνες σαν τους «άντρες με τις φούστες» που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και με το αίμα τους είπαν το πραγματικό ΟΧΙ.

Αυτή η φράση του Μάριο χαράχτηκε βαθιά στην μνήμη μου και με ακολουθεί από τότε.

Γιατί έτσι άρχισα να καταλαβαίνω, το γιατί τελικά κερδίσαμε τον πόλεμο του 40, το γιατί χάσαμε την Μικρά Ασία, (ο στρατός μας καταστράφηκε από την στιγμή που προχώρησε στην Τούρκική ενδοχώρα όπου οι στρατιώτες έλεγαν τι πάμε να υπερασπίσουμε;; η πατρίδα είναι πίσω μας), το γιατί οι Έλληνες σταμάτησαν τους Πέρσες, το γιατί μια χούφτα νεαροί πατριώτες έριξαν την χούντα.

Το κοινό σημείο όλων αυτών είναι ένα και μοναδικό πράγμα, Η ΠΑΤΡΙΔΑ και η σημασία που έχει ο αγώνας για την υπεράσπιση της. Σε κάνει ψηλό, άγριο και δυνατό, έστω και αν φοράς φούστα.

Τώρα, έφτασε η ώρα να αποφασίσουμε εάν φοράμε τη φούστα του Ρουβά ή των τσολιάδων.

Την προσωπική αυτή ιστορία την αναφέρω σε συνέχεια από το προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο, «ΑΡΘΡΟ 120 παρ. 4 Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΆΣΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ» και έπειτα από συζητήσεις που είχα με διαφόρους, ειδικά με γραμματιζούμενους, όπου διαπίστωσα τα εξής:

Η εγώ ζω σε άλλο πλανήτη, ή γεννήθηκα χθές και δεν καταλαβαίνω.

Όταν τεκμηριώνω με επιχειρήματα ότι χάσαμε κατ΄ αρχήν το Αιγαίο και σε πολύ λίγο θα χάσουμε το σύνολο της χώρας, όταν τονίζω ότι η Ελλάδα θα είναι μια «θέση», όπως η θέση «Απογιούρισμα», σε αντιπαράθεση ακούω απόψεις του στυλ «και τι έγινε μωρέ άσε μας ήσυχους τα παραλές, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και κάτι τέτοια θεολογικά δίχως κανένα επιχείρημα, τότε μήπως κάτι δεν πάει καλά;;»

Ίσως στο προηγούμενο άρθρο δεν ήμουν αρκετά σαφής ή τα είπα με πολλά λόγια, γι΄ αυτό τώρα θα τα κάνω λιανά, μπας και τα καταλάβουν και αυτοί, διότι οι άλλοι, που δεν είναι γραμματιζούμενοι, τα κατάλαβαν:

Το ΝΑΤΟ μετασχηματίζεται σε ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟΥ σχήματος, με σκοπό να αφανίσει όλες τις άλλες υπάρχουσες υπερδυνάμεις που δεν ανήκουν στις ΗΠΑ, δηλαδή, τη Ρωσία.

Για να το πετύχει αυτό το ΝΑΤΟ χρειάζεται και τους υπόλοιπους εθνικούς στρατούς της Ευρώπης. Όπως π.χ. Της Φινλανδίας, της Ελλάδας, έπονται και οι άλλοι.

Όπου έχει αναλάβει το ΝΑΤΟ έχει αφήσει πίσω του συντρίμμια και φύλαρχους. Όπως π.χ. στο Ιράκ, στην Λιβύη, στην Υποσαχάρεια Αφρική, την Ουκρανία κ.λ.π.

Όταν το πρωθυπουργικό αεροσκάφος θέλει να προσγειωθεί για ανεφοδιασμό στην Ρόδο και ζητάει την έγκριση από ξένες δυνάμεις, που τελικά του το απαγορεύουν, τότε η Ρόδος μπορεί να θεωρηθεί Ελληνικό έδαφος;;.

Γιατί στον φετινό προϋπολογισμό προβλέπονται δαπάνες για την άμυνα 200 εκ, έναντι των 500 εκ, πέρσι και κάθε χρόνο θα μειώνονται κατά 40%. Αυτό δεν δηλώνει ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας βαίνουν προς κατάργηση, γιατί αναλαμβάνει το ΝΑΤΟ;;.

Τι δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ρε γραμματιζούμενε που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, επειδή έχεις ένα πτυχίο και θεωρείς ότι μπορείς, είτε να διοικείς, είτε να καθορίζεις τις τύχες των ανθρώπων, από την στιγμή που έχεις ζήσει την ζωή σου σαν βολεμένος και δεν μπορείς να καταλάβεις τα απλά;;. Άνοιξε κάνα βιβλίο, όχι της Ρεπούση ή του Γεωργιάδη, για να ξεστραβωθείς.

Και όποιος θεωρεί ότι είμαι χρυσαυγίτης εθνικιστής ή συρηζαίος διεθνιστής, θα του απαντήσω ότι είμαι τόσο εθνικιστής όσο είναι ένας άνθρωπος που στην οικογένεια που μεγάλωσε, η έννοια της πατρίδας ήταν πάνω από τον θεό, αλλά επίσης διδάχτηκα τον πατριωτισμό και από έναν αλλοδαπό ονόματι Μάριο, που κάποτε, τυπικά, ήταν εχθρός των προγόνων μου.