Οι τελευταίες μέρες του ΣΥΡΙΖΑ: Βλακείας τε και αλητείας εγκώμιον.

«Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα» (τα άδεια σακιά τα φου-σκώνει ο αέρας και τους ανόητους η έπαρση).

Σωκράτης

__________________

του askordoulakos

Όσο πλησιάζει το τέλος τους, τόσο πιο γελοίοι, πιο αλήτες και πιο επικίνδυνοι γίνονται.

Δε διστάζουν να εφαρμόζουν, ό,τι πιο αντικοι-νωνικό κι ό,τι πιο απάνθρωπο τους διατάξουν, προκειμένου να μείνουν στον αφρό, για να μεγαλοπιάνονται σαν βλαχοδήμαρχοι και να ηδονίζονται όταν κάποιος battler τους ανοίγει την πόρτα της υπουργικής λιμουζίνας. Ν' αρπάξουν, ό,τι προλάβουν πριν φύγουν, όπως ακριβώς έκαναν κι οι προηγούμενοι. Ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος τους!

Η αλητεία όλων αυτών των ασήμαντων τζουτζέδων της αποικιοκρατίας δε φάνηκε τώρα. Η γελοιότητά τους δε φάνηκε τώρα. Αυτά τα αδίστακτα ζώα, που ξεκάθαρα εκπληρώνουν την εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού, για χάρη... των Funds δε φάνηκαν τώρα.

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει στον αλητήριο πρωθυπουργό, που -ενώ είχε κανονίσει τη...
«δουλειά» πολύ πριν εκλεγεί- τόλμησε να πατήσει τα ιερά χώματα της Καισαριανής και να «φτύσει» πάνω στο αίμα των 200 νεκρών παιδιών του λαού.

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει στο βουλευτή Κυκλάδων και μέλος της επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973, Ν. Μανιό, ο οποίος περιφέρεται κάθε πρωί από τσοντοκάναλο σε τσοντοκάναλο, υπερασπίζοντας με πάθος τη βρώμικη και κερδοφόρα μπίζνα του ξεπουλήματος της πατρίδας και την κατάλυση της δημοκρατίας.

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει, όταν βλέπαμε τον Τρύφωνα Αλεξιάδη να προαναγγέλλει νέους δυβάσταχτους φόρους και να γελάει.

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει στο ηλίθιο χαμόγελο και την αστείρευτη τάση αυτοεξευτελισμού του Κατρούγκαλου (τον οποίον ο γράφων έτυχε να τον έχει καθοδηγητή στην Οργάνωση Σπουδάζουσας της ΚΝΕ), που μετά από πολλά χρόνια αφάνειας, βρήκε επιτέλους την ευκαιρία νε εισέλθει στο πολιτικοοικονομικό jet set, με οποιοδήποτε κόστος και τίμημα.

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει στη γελοία εικόνα του γλοιώδους υπουργού εξωτερικών, Ν. Κοτζιά (τον οποίον ο γράφων επίσης έτυχε να τον έχει υπεύθυνο διαφώτισης των μαθητικών Τομέων Αθήνας της ΚΝΕ), όταν ένωνε τα χέρια του με αυτά των δολοφόνων μικρών παιδιών-υπουργών εξωτερικών του ΝΑΤΟ, τραγουδώντας «We are the world, we are the children».

Θα έπρεπε να τους είχαμε διακρίνει στο απλανές βλέμμα και το βλακώδες μειδίαμα της κυβερνητικής εκπροσώπου, Όλγας Γεροβασίλη, η οποία προσπαθεί να μιμηθεί τη Βάσω Παπανδρέου.

Τώρα πια αρχίζουμε να ερχόμαστε σε επαφή με την αποπνικτική αποφορά, που εκπέμπουν όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή, που θεοποίησαν την εξουσία και το εύκολο κέρδος, που ενσάρκωσαν την ιδιωτεία και απεμπόλησαν την όποια κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη διέθεταν, για μια χούφτα δολάρια.

Είναι δε, τόσο ηλίθιοι, που δε διστάζουν να λένε ανοησίες και να ξευτιλίζεται δημοσίως, νομίζοντας ότι η χυδαία μεταμόρφωσή τους θα εκτιμηθεί και θα ανταμειφθεί από τους... εταίρους κι έτσι γίνονται χυδαιότεροι μέρα με τη μέρα.

Όπως όλα δείχνουν, όμως, όπου να΄ναι έρχεται το τέλος τους. Τη χαριστική βολή τους τη δίνουν τα μπλόκα, μέσα από τα οποία έχει ενωθεί ο λαός, που μάχεται για την επιβίωσή του και για την υπεράσπιση της πατρίδας και της δημοκρατίας.

Αρκεί ο λαός να είναι εκεί, ενωμένος κι αποφασισμένος, όπως είναι τώρα στα μπλόκα, έτοιμος να γκρεμίσει όποιον άλλον επιλέξουν οι κατακτητές (Κούλη, οικουμενική κλπ), ως βοηθό εκπλήρωσης στην απαλλοτρίωση της χώρας.

Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!

από το «Βαθύ Κόκκινο»