Η Μάχη του Νομισματοκοπείου (όλη η αλήθεια!)

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης και ο πιτσιρίκος, δυο βετεράνοι της Μάχης του Νομισματοκοπείου, περιγράφουν αυτά που έζησαν και αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια για την μάχη που έκρινε το μέλλον της Ελλάδας.

Τα πάντα ήταν κανονισμένα, μέχρι και στην πιο μικρή λεπτομέρεια.

Η ομάδα των επίλεκτων που θα έδινε τη Μάχη του Νομισματοκοπείου περίμενε αυτή τη μέρα από το φθινόπωρο του 2014.

Βλέποντας το Σαμαρά να χάνει την εμπιστοσύνη των Γερμανών και την γερμανική κυβέρνηση να θέλει οπωσδήποτε μια νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα για να περάσει το νέο Μνημόνιο, όλοι ξέραμε...
πώς η τύχη της Ελλάδας, το μέλλον των παιδιών μας, θα κρινόταν μεταξύ των οδών Ίριδος, Σαρανταπόρου, Λευκωσίας και Λ. Μεσογείων.

Πόσοι πόλεμοι άλλωστε δεν κρίθηκαν σε μία μάχη;

Θα είχε ξεψυχήσει ο φασισμός αν δεν υπήρχε η μάχη του Στάλινγκραντ;

Θα είχε γίνει η Κίνα κομμουνιστική, συγκινώντας ακόμη και σήμερα εκατομμύρια ανιδιοτελών, λαϊκών αγωνιστών σε όλη τη γη, αν δεν είχε προηγηθεί η μάχη της Χσου Πενγκ;

Θα ήταν σήμερα ο Ολυμπιακός αυτό που είναι, αν δεν είχε προηγηθεί η μάχη της Ριζούπολης;

Με αυτές τις σκέψεις, η ομάδα των επίλεκτων ξεκίνησε από το Νοέμβριο του 2014 να προετοιμάζει τη Μάχη του Νομισματοκοπείου.

Παρότι λόγοι περιφρούρησης δεν μας επιτρέπουν να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, η Ιστορία δεν θα μας συγχωρούσε ποτέ, αν δεν κάναμε μνεία στις πιο κορυφαίες και λαμπρές στιγμές αυτής, της πιο μεταμοντέρνας μάχης όλων των εποχών.

Για να αποφευχθεί η διάβρωση της ομάδας από τον εχθρό, ψηφίσθηκε ομόφωνα να μη χρησιμοποιηθεί κανένα μέσο υψηλής τεχνολογίας.

«Ξεχάστε Google maps, tweets την ώρα της μάχης, check-in στο Facebook τη στιγμή της άλωσης του νομισματοκοπείου και selfie με duck face μπροστά στις μηχανές», ήταν τα λόγια του Αρχηγού, που, παρά το βλοσυρό του βλέμμα και το ότι βάφει τα μαλλιά του όλοι λατρεύαμε –και ήμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε για αυτόν-, ενώ όλες οι μαχήτριες τουλάχιστον μία φορά κάθε βράδυ φαντασιώνονταν ότι πλάγιαζαν μαζί του και τις έβρισκε υγρές η αυγούλα να ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία και πως έχουν το κεφάλι τους ακουμπισμένο στο δασύτριχο στέρνο του.

Αυτός όμως είχε μάτια μόνο για τα ευρώ του Νομισματοκοπείου. Κι ας χτύπαγε η καρδιά όλων των κοριτσιών μόλις τον έβλεπαν. Η σκέψη του ήταν στα ευρώ του Νομισματοκοπείου.

Το ραντεβού είχε καθορισθεί για τις 4.00 το πρωί, με την προοπτική η έφοδος στα νομισματικά ανάκτορα να γίνει στις 5.00.

Μια ομάδα αποτελούμενη από 22 άτομα υποτίθεται θα έπαιζαν ποδόσφαιρο στο γήπεδο του Απόλλωνα Χαλανδρίου, που γειτνιάζει με το παλάτι των πόθων κάθε πολέμιου του ευρώ.

Όλοι οι υπόλοιποι θα έρχονταν κατά ζευγάρια, στρέιτ και ομόφυλα -ό,τι να ‘ναι, μπορεί και σε τριάδες γιατί εμείς οι αναρχοκομμουνιστές δεν έχουμε ταμπού και μικροαστικές προκαταλήψεις- στο παρκάκι στη γωνία Λευκωσίας και Παρνασίδος.

Οι επίλεκτοι εκεί είχαμε τις πρώτες απώλειες, καθώς έχοντας καβλαντίσει από τα γλωσσόφιλα που αλλάζαμε μεταξύ μας για να μην μας αντιληφθεί η ΕΥΠ -που φύλαγε νυχθημερόν το κτίριο μετά από εντολές του Αλέξη Τσίπρα- ξεχυθήκαμε στο πάρκο επιδιδόμενοι στη γενετήσια πράξη, με αποτέλεσμα όλη η περιοχή να μετατραπεί σε έναν απέραντο γαμιστρώνα και να βλέπεις παντού γυμνά κορμιά να πάλλονται σε έναν ερωτικό χορό, τόσο καυλοπυρέσσοντα, που μόνο η πένα του Ανδρέα Εμπειρίκου θα μπορούσε να περιγράψει

Μεγαλόψυχος και flexible ο Αρχηγός δεν τα έχασε. «Είθε ο Διόνυσος να μας προστατεύει» ήταν τα λόγια του, βγάζοντας από την τσέπη το «σχέδιο Β».

Εκείνη τη στιγμή έγινε το μεγάλο χτύπημα. Η νύχτα μεταμορφώθηκε σε μέρα! Όλμοι άρχισαν να σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια μας, σφαίρες πέρναγαν ξυστά από τα μπράτσα μας.

Σκέτη κόλαση, ενώ ένα καροτσάκι με ένα μωρό κύλαγε στις σκάλες του μετρό που μόλις είχε ξεκινήσει τη λειτουργία του…

Οι ατρόμητοι, όμως, επίλεκτοι, τα κομάντα, δε λύγισαν γιατί έχουν δει όλες τις ταινίες του Ταραντίνο και γουστάρουν.

Ανασυνταχθήκαμε και ξεκινήσαμε την μεγάλη έφοδο προς την κεντρική πύλη του Νομισματοκοπείου, όταν είδαμε την Παναγία στα τείχη του Νομισματοκοπείου να μας κάνει το σήμα της νίκης και να τραγουδάει το Bella Ciao.

Τρέχαμε αποφασισμένοι, όταν…

Όταν τέθηκε το ερώτημα: αφού καταλάβουμε το Νομισματοκοπείο και πάρουμε τα ευρώ για να κυκλοφορούν μέχρι να τυπωθεί η νέα δραχμή, ποια θα είναι η συναλλαγματική ισοτιμία της νέας δραχμής με το ευρώ;

Ξάφνου, εκείνα τα ατσάλινα βλέμματα, που κοίταγαν το θάνατο παλικαρίσια, γέμισαν από απορία.

Η αποφασιστικότητά μας κάμφθηκε, αφότου το ζιζάνιο της αμφιβολίας τσάκισε τη σιδερένια μας θέληση, κι αποφασίσαμε να λύσουμε το ερώτημα με τον πιο δημοκρατικό τρόπο: να ψηφίσουμε!

Αποδεικνύοντας την ηθική ανωτερότητά μας, καθώς ποιος άλλος στρατός θα διέκοπτε τη μάχη για να ψηφίσει, ο καθένας έγραψε σε μία σελίδα του μπλοκ που είχε στην εσωτερική του τσέπη τι ήθελε: ισοτιμία 1-1 με το νόμισμα του παλιού κόσμου, το ευρώ, διοικητικά καθορισμένη ή ελεύθερα κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία;

Το αποτέλεσμα ήταν το χειρότερο: μισοί με τη μια πρόταση και μισοί με την άλλη! Και το είχαμε πει, ρε γαμώτο, στον Αρχηγό να πάρουμε έναν ακόμα ξέμπαρκο, που να κάνει τον ματάκια στα ζευγάρια!

Δύο ακόμη ψηφοφορίες κάναμε, με τους γερμανόψυχους της ΕΥΠ να περιμένουν καρτερικά το αποτέλεσμα, και οι δύο πάλι έβγαλαν ισοψηφία• κάποιος πρότεινε να ψηφίσουν και οι κυπατζήδες αλλά ο Αρχηγός του έριξε ένα αγριεμένο βλέμμα και έγινε ακόμα πιο ερωτεύσιμος.

Τότε κοιταχτήκαμε στα μάτια, αφήσαμε τα όπλα στη γη, με άλλους να τα πετούν στρέφοντας το βλέμμα τους σε άλλη κατεύθυνση και άλλους να σκουπίζουν με το μαντήλι τους τα βουρκωμένα τους μάτια και φύγαμε.

Το φάντασμα της Βάρκιζας μας στοίχειωσε όλους.

Άγριες μνήμες ξύπνησαν. Ο Λίβανος, η Καζέρτα, τα Δεκεμβριανά, η εκτέλεση του Μπελογιάννη, η Μακρόνησος, η χούντα, η ήττα της Άννας Βίσση στην Γιουροβίζιον της Αθήνας.

Έτσι, τελείωσε η Μάχη του Νομισματοκοπείου, μια μάχη που μπορεί να μη δόθηκε αλλά άφησε παρακαταθήκες για πολλές γενιές αγωνιστών.

Μια μάχη που εξακολουθεί να διχάζει τους ιστορικούς, τους πολιτικούς και την κοινωνία, και το σχέδιο της – αν και όποτε κυκλοφορήσει – θα διδάσκεται σε όλες τις σχολές πολέμου…

(Τώρα που ξέρετε όλη την αλήθεια, θέλω να στείλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους συμπολεμιστές μου στη Μάχη του Νομισματοκοπείου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την γενναιότητά τους, την αλληλεγγύη τους αλλά και τα φασώματα που ρίξαμε μεταξύ μας. Σύντροφοι, τίποτα δεν χάθηκε!)

από το «http://pitsirikos.net»