Η «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού συστήματος

του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Παραφράζοντας τον ποιητή, όπου ακούω μεταρρύθμιση ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Η κυβέρνηση θεσμοθετεί με βάση το 3ο Μνη-μόνιο να την περικοπή από τους συνταξιού-χους 2,3 δισ. ευρώ για το 2015 και 2016,την αύξηση στα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση από το 2022 στα 67 ή στα 62 με 40 χρόνια εργασίας. Παράλληλα μειώνει τις συντάξεις μέχρι το κατώτερο όριο των 392 ευρώ, καταργεί επικουρικές (θα χρηματοδοτούνται μόνο από τους πόρους των ταμείων) και ΕΚΑΣ από το 2016. «Παγώνει» την κρατική επιχορήγηση στα ταμεία μέχρι το 2021, προκαλώντας τον οικονομικό στραγγαλισμό τους και ανοίγει το δρόμο για παραπέρα δραματικές μειώσεις με την ευθεία σύνδεση «εισφορών και παροχών». Διαμορφώνει μηχανισμούς περικοπών και ανατροπής ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Από τώρα έως το 2060 (!) το περιθώριο αύξησης της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης δεν πρέπει να υπερβαίνει το 2,5% του ΑΕΠ με έτος αναφοράς το 2009!

Επιπλέον ανατροπές ετοιμάζονται να ψηφιστούν μέχρι το τέλος του χρόνου, διαμορφώνοντας το νέο «μοντέλο» ασφαλιστικού, όπως το αποκαλεί η κυβέρνηση, με τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για...
ένα νέο «δίκαιο και βιώσιμο σύστημα». Η στρατηγική κυβέρνησης - ΕΕ στοχεύει στην πλήρη διάλυση του κοινωνικού χαρακτήρα (αναδιανεμητικό σύστημα αλληλεγγύης με κρατική εγγύηση) της ασφάλισης και στην καθιέρωση ενός ανταποδοτικού -κεφαλαιοποιητικού συστήματος που θα ευνοεί την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα καταβάλλουν τις υψηλότερες εισφορές έχοντας τις χαμηλότερες παροχές από τους άλλους εργαζόμενους στις χώρες της ΕΕ.

Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις επικαλούνταν τις «υψηλές συντάξεις», τις «πρόωρες συνταξιοδοτήσεις» και άλλα για να καλύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες και τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων. Πάνω από  70 δις. ευρώ ληστεύτηκαν από το 1950 ως το 1982. Χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθεί η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη, χαρίστηκαν τεράστια ποσά στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Διαρκές είναι και το σκάνδαλο με την κακοδιαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ταμείων, που εκχωρούνταν ή νοικιάζονταν αντί πινακίου φακής. Αλλά και  πρόσφατα τα αποθεματικά χρησιμοποιήθηκαν ως «ζεστό χρήμα» για τον χρηματιστηριακό τζόγο και στο σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα». Η πολιτική των Μνημονίων ήταν μόνο η χαριστική βολή, αφού μόνο με το PSI (κούρεμα) αφαιρέθηκαν 12,5 ευρώ.

Τα ταμεία δε θα είχαν κανένα πρόβλημα, εάν σταματούσε η κακοδιαχείριση και η λεηλασία από το κράτος. Εάν σταματούσε η εισφοροδιαφυγή, εάν έμπαινε φραγμός στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εάν ασφαλίζονταν όλοι οι μετανάστες εργαζόμενοι.

Οι μόνοι που δεν ευθύνονται για το σημερινό τέλμα του ασφαλιστικού συστήματος είναι οι εργαζόμενοι. Με δεδομένη την κατεύθυνση των κυβερνήσεων στην Ε. Ε. ότι «το κράτος δεν θα εισφέρει στην ασφάλιση του μέλλοντος», οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να βγουν στο δρόμο για να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Γι' αυτό και έχουν κάθε δικαίωμα και καθήκον να αγωνίζονται για μια δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της εκπαίδευσης» και αρθρογράφος στο «ΕΘΝΟΣ»

από το «Βαθύ Κόκκινο»