Αγωνία, απάθεια, απορία

του Γιώργου Δελαστίκ

Απερίγραπτο είναι το κράμα συναισθημάτων, με το οποίο σχεδόν σύσσωμος ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει τις βουλευτικές εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η αγωνία. Όλοι οι Έλληνες αγωνιούν για το μέλλον τους, για το μέλλον των παιδιών τους. Η πλειοψηφία του λαού μας μισεί βαθύτατα τη Γερμανία, αντιλαμβάνεται ότι αυτή είναι ο κύριος εχθρός της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα όμως ένα πρωτοφανές ποσοστό του πληθυσμού βρίσκεται σε πολιτική αμηχανία, μη γνωρίζοντας υπέρ τίνος κόμματος πρέπει να ψηφίσει, αν θέλει να αντισταθεί στο Βερολίνο.

Η παταγώδης αποτυχία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αντιμνημονιακής στα λόγια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχε μοιραίες πολιτικές επιπτώσεις. Η «μνημονιακή κωλοτούμπα» και η μεταπήδηση στο μνημονιακό στρατόπεδο του πρωθυπουργού και της αριστερής κυβέρνησής του δεν έδειξαν μόνο ότι η «Αριστερά του ευρώ» του ΣΥΡΙΖΑ είναι παντελώς ανίκανη να ασκήσει διαφορετική πολιτική από εκείνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το σημαντικότερο είναι ότι σκότωσαν την ανοιχτά εκπεφρασμένη ή μύχια, ακόμα και για μερίδα των ψηφοφόρων της Δεξιάς, ελπίδα όλου του ελληνικού λαού ότι η «κυβερνώσα Αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα θα κατόρθωνε να ελαφρύνει λίγο το μαρτύριο των Ελλήνων.

Διαψεύστηκαν οι ελπίδες αυτές. Εντολή διακυβέρνησης της χώρας για μια τετραετία είχαν δώσει ...
στον Αλέξη Τσίπρα οι ψηφοφόροι - διακυβέρνησης όμως σε συνεπή αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Ο Τσίπρας έκανε όμως τη φιλομνημονιακή πολιτική στροφή, πέρασε στο στρατόπεδο των αρχικών αντιπάλων του και μέσω των εκλογών επιχειρεί να βάλει όλο τον λαό να περάσει στο μνημονιακό στρατόπεδο, παρέχοντας δια της ψήφου του όρκο πίστης στον μνημονιακό πλέον ΣΥΡΙΖΑ!

Γνωρίζει φυσικά ο πρωθυπουργός ότι ίσως πέσει και κάτω από το 30% το ποσοστό του κόμματός του λόγω ακριβώς της δικής του υποχώρησης στους εκβιασμούς του Βερολίνου. Δεν τον νοιάζει όμως επειδή νομίζει ότι μπορεί να σφυρηλατήσει πολιτικές συμμαχίες με μνημονιακές δυνάμεις πολύ μικρότερες από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες θα του επιτρέψουν να παραμείνει πρωθυπουργός για αρκετά χρόνια. Εννοούμε ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση μετά τις 20 Σεπτεμβρίου με το Ποτάμι, ικανοποιώντας την απαίτηση των Γερμανών, αλλά και με το ΠΑΣΟΚ. Σε μια τέτοια κυβέρνηση, με έναν ΣΥΡΙΖΑ κοντά στο 30% και με ένα Ποτάμι και ένα ΠΑΣΟΚ που το καθένα τους έχει γύρω στο 5% ως 7%, ευνόητο είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει πρωθυπουργός, αφού έτσι κι αλλιώς μνημονιακή γραμμή θα εφαρμόζει.

Ούτε που έχει αντιληφθεί ο Αλέξης Τσίπρας πόσο μοιραίο θα αποδειχθεί για την πρωθυπουργία του το γεγονός ότι η μνημονιακή «πολιτική κωλοτούμπα» του έχει αποκαρδιώσει και αδρανοποιήσει τους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Από τους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ένα σοβαρό ποσοστό δεν θα τον ψηφίσει πάλι. Οι πιο πολλοί από αυτούς θα ψηφίσουν υπέρ της Λαϊκής Ενότητας. Κάποιοι θα ψηφίσουν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Μερικοί μπορούν να πάνε ακόμη και στο ΚΚΕ. Ένα άγνωστο ποσοστό θα απέχει εντελώς από αυτές τις βουλευτικές εκλογές, αρνούμενο να ψηφίσει.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι ήταν η κινητήρια δύναμη της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Με αυτόν τον κόσμο αδρανοποιημένο, ναι μεν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, αλλά θα υποστεί νέα διάσπαση μόλις σχηματίσει την κυβέρνησή του με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ! Η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο δραματική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που θα σηματοδοτήσει η νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι απλώς η προϊούσα διάλυσή του! Στις επόμενες εκλογές, αυτές δηλαδή που θα γίνουν μετά από εκείνες της 20ής Σεπτεμβρίου, πιθανότατα θα αποτυπωθεί και εκλογικά η αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Το κλίμα πλήρους αδράνειας και απάθειας κυριαρχεί ήδη στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ελάχιστα στελέχη του δίνουν μάχη για τις εκλογές αυτές.

Μια απερίγραπτη πικρία εκφράζεται από τον αριστερό κόσμο που κατόρθωσε να φέρει πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ με οκτώμισι μονάδες διαφορά από τη ΝΔ τον Ιανουάριο. Όλοι αυτοί αισθάνονται πολιτικά προδομένοι. Βλέποντας το κλίμα, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μοιράζεται μέσω της λίστας σε όλες τις εκλόγιμες θέσεις για να κερδίσουν τη βουλευτική έδρα. Νομίζουν ότι έτσι θα βολευτούν για ολόκληρη τετραετία. Κούνια που τους κούναγε!

από το «Έθνος»