Φωτογραφία εκλογικού περιπάτου στη κόλαση

του Μιχαήλ Στυλιανού

Λοιπόν ο λαός ομίλησε! Και ως γνωστόν ο λαός είναι κυρίαρχος. Και η «διεξαγωγή των εκλογών υπήρξε άψογη και επιβεβαίωση του υψηλού πολιτικού μας πολιτισμού» -όπως πιστοποίησε και ο πρόεδρος της δημοκρατίας, υποδεχόμενος τον νικητή των εκλογών κ. Τσίπρα.

Το να αμφισβητήσει κανείς αυτά τα θέσφατα θα αποτελούσε ασέβεια προς τους θεσμούς, που δεν θα διενοείτο να αποτολμήσει ο γράφων. Ιδιαίτερα αφ’ ότου ο κ. Τσίπρας μας δίδαξε την βαρύτητα των συνεπειών της ασέβειας προς τους «θεσμούς», κομίζοντάς μας και το σχετικό ένταλμα προς εξόφλησιν…

Ωστόσο, χρήσιμο είναι και ίσως επαγωγικό και για τους θεσμούς, στη συλλογική ανατομία του αποτελέσματος να προστεθούν μερικές… λεπτομέρειες που συμπληρώνουν την ιατροδικαστική έκθεση. Που θα πρέπει εισαγωγικά να αναφέρει και τα ανορθόδοξα χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών:

Ότι αιφνιδίασαν τους γηγενείς (εκτός του πρωθυπουργικού κύκλου) αλλ’ όχι τους «εταίρους»... Ότι ...
διεξήχθησαν κατεσπευσμένα, προτού εκσπάσει επί των κεφαλών των υπηκόων η μνημονιακή λαίλαπα. Και ότι ο ευρωπαϊκός πολιτικός πολιτισμός, τουλάχιστον υπό την έννοια της ίσης μεταχείρισης των συμμετεχόντων κομμάτων και της φατριαστικής αυτοσυγκράτησης των ΜΜΕ και των δημοσκόπων, απουσίασε -στην περίπτωση μάλιστα της ΛΑ.Ε κατά τρόπο οργιώδη.

Το ορατό αποτέλεσμα είναι ο εκλογικός θρίαμβος της μνημονιακής λατρείας στην θεότητα του Ευρώ, εκφραζόμενος από ένα κοινοβούλιο όπου υπέρτατος κανόνας δικαίου και κανονισμός λειτουργίας αναγνωρίζεται το Μνημόνιο, κυβερνώσα πλειοψηφία είναι η μνημονιακή «αριστερά» και μόνη αντιμνημονιακή παραφωνία είναι η ακροτάτη δεξιά με ναζιστικά εμβλήματα.

Σε πρόχειρη ανάγνωση, το αποτέλεσμα σημαίνει ότι η προεκλογική επίδοση ( performance στα αγγλικά, με την διπλή έννοια και της θεατρικής παράστασης) του κ. Τσίπρα απέδωσε την λαϊκή επικύρωση της ταχυδακτυλουργικής (από τον ίδιο) μετάφρασης του ΟΧΙ με 62% σε ΝΑΙ στο Μνημόνιο με 70% -προς μέγα ενθουσιασμό των ευρω-ατλαντικών εταίρων.

Η ψυχρότητα των αριθμών

Προσεκτικότερη μελέτη των αριθμών μετριάζει όμως την πρώτη εντύπωση: Το ρεκόρ της αποχής, που μαζί με το λευκό και το άκυρο αγγίζει το 50% του εκλογικό σώματος, αποκαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός που μεταβαίνει σήμερα στις Βρυξέλλες και σύντομα στην Ουάσιγκτων και ελπίζει να κυβερνήσει επί μια τετραετία, αντιπροσωπεύει μόνο το 21% του ελληνικού εκλογικού σώματος.

Επίσης το σύνολο των κομμάτων που συναπαρτίζουν την μνημονιακή βουλή -που προέκυψε προτού οι όξινοι καρποί του Μνημονίου Τσίπρα- Σόϊμπλε αρχίσουν την διάβρωση της γοητείας του πρωταγωνιστή- αντιπροσωπεύουν το 70% του 50% των ψηφοφόρων Ελλήνων, ηλικίας άνω των 18 χρόνων.( Από το 80% αφαιρούνται οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ.)

Σημειωτέον ακόμη ότι μόνο κερδισμένο κόμμα στη νέα Βουλή είναι -συμβολικά- το κόμμα του κ. Λεβέντη. Σε σύγκριση με τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο μνημονιακός Σύριζα έχασε περί τους 320.000 ψήφους. Η Ν.Δ. απώλεσε περί τις 200.000. Το Ποτάμι, προτίμησης του χερ Σούλτς, έχασε 150.000 από τους 373.924 του Γενάρη. Έχασαν και οι ΑΝΕΛ 90.000, έχασε και η Χρυσή Αυγή περί τους 10.000 ψήφους.

Αλλά, ούτε το κομμουνιστικό κόμμα απέσπασε τα γενικώς αναμενόμενα μεγάλα εκλογικά κέρδη, παρά τις γενικές προσδοκίες και την εκπληκτική εύνοια που του επεφύλαξε το μιντιακό σύστημα της διαπλοκής. Αντίθετα υπέστη σημαντική απώλεια ψήφων. Η λυσσαλέα κερδοσκοπική πολεμική που επικέντρωσε στο μόνο αντιμνημονιακό υπόλειμμα της τελευταίας Βουλής, στην αρτιγέννητη, αποσυνάγωγη και πανταχόθεν βαλλόμενη Λαϊκή Ενότητα, ενίσχυσε μόνο την εκστρατεία του μνημονιακού κατεστημένου να αποκλείσει την παρουσία της ΛΑΕ στη νέα Βουλή.

Ταυτόχρονα όμως ενίσχυσε την διαμορφωμένη πλέον εικόνα του ΚΚΕ ως χρήσιμου για το Σύστημα στοιχείου της εικονικής δημοκρατίας. Και έδιωξε πάνω από 35.000 ψηφοφόρους του: στον μνημονιακό Σύριζα και σε άλλα κόμματα, ακόμη και στη Χρυσή Αυγή!

Την  υπεροχή σε ψήφους και έδρες εξασφάλισε στον κ. Τσίπρα κατά κύριο λόγο η ελπίδα του μικρότερο κακού και η αποστροφή προς τις ίδιες και ίδιες φυσιογνωμίες της πολιτικής σήψης. Το δεύτερο κριτήριο έσωσε -με τον κ. Μεϊμαράκη- τη Ν.Δ. από την καταβαράθρωση. Η εισβολή του κ. Λεβέντη συμβολίζει αυτήν ακριβώς την απέχθεια -την οποία κεφαλαιοποίησε ο κ. Τσίπρας.

Ο «Αλέξης» προικοδοτήθηκε γενναιόδωρα από τις γυναίκες, στις οποίες λειτούργησαν τα παραπάνω κριτήρια, συν το γνωστό πρακτικό πνεύμα και ασφαλώς και το μητρικό ένστικτο, στις διαφορετικές του εκφάνσεις… Τέλος πολλοί ηλικιωμένοι πρασινοφρουροί θα ξαναψήφισαν την μετεμψύχωση του Αντρέα…

Στο τέρμα αυτού του ειδυλλιακού -για όσους συνέπραξαν- εκλογικού περιπάτου, η χώρα οδηγήθηκε σε κατάσταση όπου ο προορισμένος να διογκώνεται λαϊκός αναβρασμός κατά της μνημονιακής αποικιακής καταπίεσης, καταλήστευσης και εξαθλίωσης δεν θα έχει δυνατότητα κοινοβουλευτικής έκφρασης και δημοσιότητας -άλλη πλην Χρυσής Αυγής.

Το ΚΚΕ, ως γνωστόν, δεν μάχεται εναντίον μνημονίων και Ευρωζώνης. Αυτό στοχεύει μακριά: το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Και το Σύστημα Τσίπρα απαλλάχθηκε από τα αντιμνημονιακά βαρίδια του Σύριζα. Χαρακτηριστικά, ο και πάλι υπουργός Επικρατείας και μέντορας του πρωθυπουργού κ. Φλαμπουράρης, βγαίνοντας από την σημερινή ορκωμοσία, δεν επιχείρησε καν να κρύψει τον ενθουσιασμό του: «Βγάλαμε τη θηλιά από το λαιμό μας!», δήλωσε στους δημοσιογράφους, εννοώντας τους απροσκύνητους παλαιούς συντρόφους του.

Έτσι, στην «μνημονιακή χύτρα ταχύτητας», οι ξένοι ρυθμιστές και τα ντόπια ανδρείκελά τους, εσφράγισαν και την τελευταία εθνική δικλείδα ασφαλείας. Τσίπρας και συντροφία ποντάρουν ίσως στην «ανταπόδοση» των εταίρων, στα κατευναστικά «ισοδύναμα» και στην «Ευρώπη που αλλάζει». Ίσως και στην αποτελεσματικότητα των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Μακάρι να μην τους διαψεύσει η τύχη. Αλλά δεν φαίνεται πολύ πιθανό.

Η στήλη είδε ως κακόν οιωνό μια φωτογραφία από τον εορτασμό της εκλογικής νίκης, με τον κ. Τσίπρα περιβαλλόμενο από κουστωδία σωματοφυλάκων, δίπλα σε μια μαύρη λιμουζίνα. Και ανέτρεξε σε κείμενό της του Φεβρουαρίου (περί απαρχής του προγραμματικού στρίπ-τηζ), που προέβλεπε τον επίλογο στην θωρακισμένη λιμουζίνα του Βαγγέλη του Βενιζέλου…

από το «Βαθύ Κόκκινο»