Ώρα να αποφασίσουν οι Έλληνες. Με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν!

του Δημήτρη Κυπριώτη

Στις 5 Ιουλίου του 2015, ο ελληνικός λαός σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας του, από τα πολλά που έχει διαβεί νικηφόρα και περήφανα, απέδειξε ακόμη μια φορά, ότι παραμένει ένας μεγάλος λαός, που επάξια τον συνοδεύει μια τρισένδοξη ιστορία πολλών χιλιάδων χρόνων.

Τη σημαδιακή αυτή ημερομηνία, στο ξαφνικό και απροετοίμαστο δημοψήφισμα που τον οδήγησε με πονηριά η «δράκα» της πολιτικής του ηγεσίας, με σκοπό να τον κάνει να λυγίσει και να ηττηθεί κατά κράτος, απέναντι στην παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία και στην εγχώρια παρασιτική οικονομική ελίτ, απάντησε περήφανα και μεγαλόπρεπα σε αυτούς όλους, ότι: « πάντων μέτρο άνθρωπος» όπως διακήρυξε ο Πρωταγόρας και όχι «πάντων μέτρο χρήμα» όπως ήθελαν να του επιβάλουν.

Οι κοινωνίες, τα έθνη και οι λαοί, φτάνουν σε μια στιγμή που καλούνται να αποφασίσουν «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν πίσω τους». Αυτή λοιπόν η στιγμή ήρθε για τον...

Ελληνικό λαό στις 5 του Ιούλη και αυτός ο λαός, χωρίς πολλές περιστροφές και κόντρα στις παραδομένες κοινοβουλευτικές πολιτικές ηγεσίες, αποφάσισε να πάρει τον δικό του δύσκολο αλλά αξιοπρεπή δρόμο, για να χτίσει ένα καινούργιο μέλλον, μια νέα προοπτική, όπως ο ίδιος τη θέλει.

Βροντοφώναξε ακόμη ένα «ΟΧΙ» και έδωσε συνέχεια στην τρισένδοξη ιστορία του, αψηφώντας επιδεικτικά τους μεγαλόσχημους  που είχε απέναντί του! Αλλά έτσι δεν γινόταν πάντα, όταν αποφάσιζε ο λαός αυτός να απαντήσει μονολεκτικά με ένα ΟΧΙ;

Ποιο είναι όμως το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ΟΧΙ της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας; Το κύριο χαρακτηριστικό, παρά τις διαφορές που μπορούν να υπάρχουν στις διαφορετικές χρονικές συγκυρίες και στις διαφορετικές καταστάσεις, είναι η αντίσταση του λαού στην κατάλυση της εθνικής και λαϊκής του κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας του και της δημοκρατίας.

Αυτό ακριβώς έγινε και τώρα. Ο ελληνικός λαός απάντησε στο τελεσίγραφο των δανειστών, ότι εξακολουθεί να πιστεύει και να αντιστέκεται για την εθνική και την ατομική του αξιοπρέπεια, γιατί θεωρεί ότι αυτή του εξασφάλισε και θα συνεχίσει να του εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά του, παρά τους εκβιασμούς, τις απειλές και πολλές φορές τις ήττες.

Όμως ακόμη και στις ήττες, κανείς δεν μπορεί να βρει στην ιστορία μας τον ελληνικό λαό να τις έχει αποδεχθεί και να έχει εθελούσια υποδουλωθεί. Για το λόγο αυτό υπάρχει ακόμη αυτό το κράτος, με τα όποια μειονεκτήματά του, γιατί αυτός ο λαός, σε αντίθεση με τις ηγεσίες του, ποτέ δεν υπέκυψε.

Δυστυχώς όμως, στη σημερινή πραγματικότητα που ζούμε, έφτασε ένα και μόνο βράδυ, για την κυβερνητική ηγεσία της χώρας, το περήφανο ΟΧΙ της τεράστιας πλειοψηφίας του λαού, να το μετατρέψει σε ταπεινωτικό ΝΑΙ και από τη στιγμή εκείνη να ξεκινήσει μια περίοδος, πού γρήγορα θα γραφτεί με τα μελανότερα γράμματα στη νεώτερη ιστορία μας.

Οι Έλληνες μπροστά σε αυτήν την κατάσταση που εξελίσσεται στην πολιτική ζωή του τόπου, στην κορύφωση της Καλοκαιρινής «ραστώνης», έχουν ένα και μοναδικό καθήκον να επιλέξουν. Είτε να συναινέσουν πειθήνια σε ότι αποφασίζεται ερήμην τους, από μια επίπλαστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είτε να αντιδράσουν με τον τρόπο που οι ίδιοι θα αποφασίσουν.

Είναι η ώρα όμως, που για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος για τον ίδιο. Είναι η ώρα που θα πρέπει ο λαός να διαλέξει, με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει πίσω του. Θα θελήσει άραγε να υποταχθεί δια των υπογραφών της πρόσκαιρης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στα ξένα συμφέροντα, ή θα θελήσει να διεκδικήσει μέχρι τέλους το ΟΧΙ του και να παλέψει για την ανατροπή της;

Η απάντηση για τη μεγάλη πλειοψηφία αυτού του ηρωικού λαού, αλλά και «πάντα προδομένου», θεωρούμε ότι θα είναι αυτονόητη, αφού και νομοτελειακά είναι επιβεβαιωμένη.