Τα αναμενόμενα

του Καρτέσιου

«Ο Τσίπρας έδωσε τεράστια μάχη εναντίον του πραξικοπήματος των ολιγαρχών της Ευρώπης. Και μόνο γι’ αυτό αξίζει τον σεβασμό μας». Αυτό διαβάζουμε από τα ξημερώματα της Δευτέρας στα social media και αυτό θα ακούμε για καιρό από τους θαυμαστές τού κ. Τσίπρα που θέλουν να πλύνουν με τα δάκρυα της συγκίνησής τους το μπαρουτοκαπνισμένο πρόσωπο του ηρωικού Ηγέτη.

Όμως ποιο ακριβώς είναι το κέρδος από αυτή τη νίκη της επανάστασης εναντίον των ολιγαρχών της ευρωζώνης; Ξεκάθαρο! Είναι 86 δισ. ευρώ που θα επιστρέψουν πάλι στους πτωχούς ολιγάρχες δανειστές μας, θα στηρίξουν τους εξαθλιωμένους Έλληνες τραπεζίτες συν κάποια ΕΣΠΑ που θα μπουν στις τσέπες των ταλαιπωρημένων ντόπιων ολιγαρχών – εργολάβων δημοσίων έργων. Σε αντάλλαγμα, χάθηκε πλέον εντελώς το μέλλον ενός λαού και η εθνική κυριαρχία μιας χώρας, όμως έτσι είναι οι επαναστάσεις, οι μάχες και οι πόλεμοι. Το αποτέλεσμά τους έχει πολλές οπτικές γωνίες.

Τα υπόλοιπα περί του ριζοσπαστισμού τα έχουμε πει πολλές φορές. Ούτε καν μπορούμε να ....
γελάσουμε με αυτό το ανέκδοτο γιατί είναι πολύ πικρό. Μόνο που θα πρέπει όσοι πανηγυρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας θυσιάστηκε για να μάθει όλος ο κόσμος ότι η ευρωζώνη είναι ξεκάθαρα μια οικονομική και πολιτική φασιστική ένωση, να καταλάβουν ότι ο κ. Τσίπρας αυτό που έμαθε στον κόσμο είναι πως οι λαοί δεν πρέπει και δε μπορούν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στους αφέντες. Μάθαμε και κάτι άλλο. Πως ό,τι εφιαλτικό δε μπορεί να το περάσει η Δεξιά σε ένα λαό το περνάει η «Αριστερά» με τις ψήφους της Δεξιάς και είναι βαφτισμένο «δίκαιο και φιλολαϊκό» βγαλμένο από μάχες και αγώνες.

Ο κ. Τσίπρας αποδεχόμενος την ταπείνωση του λαού που εκπροσωπεί έσπειρε την ηττοπάθεια σε κάθε λαό της Ευρώπης που σκεφτόταν να αντισταθεί στη γερμανική αυτοκρατορία. Είναι ένα πανευρωπαϊκό και πολύ χρήσιμο κατόρθωμα, το ομολογώ. Όπως είναι και το να μη ντρέπεσαι να γλείφεις εκεί που έφτυνες. Δηλαδή να δέχεσαι να σε υιοθετούν ο «Ολαντρέου» και ο «καλός μαθητής της Μέρκελ», όπως αποκαλούσε τον Ρέντσι ο κ. Τσίπρας κατά τη λαμπρή προϋπηρεσία του στην επαναστατική αντιπολίτευση. Καλοί άνθρωποι τώρα ο Ολάντ και ο Ρέντσι. Τόσο καλοί, όσο και οι καλοί μπάτσοι που σε παγιδεύουν μαζί με τους κακούς μπάτσους σε στημένο παιχνίδι.

Η μοίρα των λαών δε θ’ αλλάξει ποτέ γιατί πάντα θα μπαίνει μπροστά αυτός που έδωσε τα περισσότερα στ’ αφεντικά. Ένας πλειοδοτικός διαγωνισμός είναι οι εκλογές κι ελπίζω να μην το ξεχάσω ποτέ ξανά αυτό.