«Το δανείζεσθαι της εσχάτης μαλακίας εστίν»

του Νίκου Καραβέλου

Ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του, προέβη σε τούτη την καταπληκτική αποκάλυψη. Είπε πως πρότεινε στον ομόλογό του των Η.Π.Α. κ. Λιου να αναλάβουν οι Η.Π.Α. την Ελλάδα και σε αντάλλαγμα να παραχωρήσουν στη Γερμανία το Πουέρτο Ρίκο. Μάλιστα, δε, με χιούμορ νυφίτσας, διαβεβαίωσε ότι το εννοούσε. Για να προβεί κανείς σε τέτοια δήλωση, θα πρέπει να είναι κακοποιός, αγράμματος, ψυχικά ασθενής, κατά την παιδεία ανάπηρος, συναισθηματικά ενδεής ή Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Αν αυτός ο απαίδευτος θεωρεί ότι υφίσταται Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, το μόνο σοβαρό που θα είχε να κάνει η πατρίδα μας, θα ήταν να στείλει στον διάβολο τη λυκοσύναξη, στην οποία συμμετέχει, καταγγέλλοντας τη θρασύτατη Γερμανία με τα λόγια του κυνικού φιλοσόφου. Όταν κάποτε υπενθύμιζαν στον Διογένη ότι οι συμπατριώτες του τον είχαν καταδικάσει σε εξορία, εκείνος απαντούσε : «Δε με καταδίκασαν αυτοί να φύγω από την πόλη μου, εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί που είναι». Δε μας διώχνει ο βλαξ Γερμανός απ’ την Ευρώπη, εμείς θα πρέπει να τον καταδικάσουμε να παραμείνει στο εν λόγω συνδικάτο του εγκλήματος. 

Μνήμη είναι η ικανότητα του νου να συγκρατεί και να μην ξεχνά, με άλλα λόγια το μνημονικό. Το αντίθετο είναι η λήθη, η λησμοσύνη, η λησμονιά, η ξεχασιά, κυρίως, η ανάληψη κυβερνητικών...
καθηκόντων από την εκάστοτε ελληνική αντιπολίτευση. Συνήθως οι πολιτικοί άνδρες (ενν. και οι γυναίκες) και βεβαίως τα πολιτικά κόμματα χαρακτηρίζονται από ακούσια και εκούσια λήθη. Οι πολιτικοί ξεχνούν κατά κανόνα από συμφέρον, αλλά και γιατί αυτοαποκαλούνται μεγάθυμοι. Άλλοι, όμως, ξεχνούν λόγω αγνωμοσύνης. Ορθότερο θα ήταν να υποστηρίξει κανείς ότι η μεν ακούσια λήθη των πολιτικών πηγάζει εκ της συνήθους βλακείας, που τους χαρακτηρίζει, κατάσταση, η οποία γενικεύεται εντός του Κοινοβουλίου, η δε εκούσια λήθη πηγάζει από τη συνειδητή παλιανθρωπιά, που χαρακτηρίζει τους εν γνώσει ψεύτες.

Είναι στη φύση τους, φαίνεται, να γράφουν τον λαό στα παλιά τους τα υποδήματα, όπως είναι στη φύση της μέλισσας να παράγει μέλι, στη φύση της θάλασσας να φουρτουνιάζει, στη φύση της πορτοκαλιάς να παράγει πορτοκάλια και στη φύση των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας να παράγουν ανοησίες.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι ο ισχυρισμός τυγχάνει γενικόλογος κι επομένως άδικος. Είναι πιθανό. Αλλά όσοι δεν αυτοαναγνωρίζονται ως ανόητοι, δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τα γραφόμενα, γιατί ο ίδιος ο βλαξ γνωρίζει πως είναι βλαξ, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται από κακότητα.

Αναφερθήκαμε στα ελληνικά πολιτικά κόμματα, τα οποία λόγω μεγέθους της χώρας μας ομοιάζουν προς μικρά ποιμνιοστάσια. Αντίθετα, τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, κυρίως του «πολιτισμένου» Βορρά, έχουν την ακριβή εικόνα περιφραγμένου εκτροφείου βοοειδών. Αν κάποιος καλόπιστος πάλι θεωρήσει τις ανωτέρω διατυπώσεις υπερβολικές και άδικες, δεν έχει παρά να ακούσει και πάλι τις «αγορεύσεις» εντός του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όχι μόνο βοδιών, όπως ο αρχηγός του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος κ. Βέμπερ, αλλά και άλλων λιγότερο εύσωμων θηλαστικών, σοσιαλδημοκρατών, δημοκρατών κλπ, των οποίων τη διατύπωση, τη σκέψη και την εκφορά του λόγου θα καταδίκαζαν ακόμα και παιδάκια νηπιαγωγείου.

Όταν ξεριζώσεις τη δημοκρατία από τον φυσικό της φορέα, τον λαό, τότε δεν έχεις δημοκρατία. Ο «θεσμός» του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου βασίζεται στην κατάλυση της έννοιας των λαών, αντιμετωπίζοντάς τους ως πληθυσμιακά σύνολα κι όχι ως ισότιμα υποκείμενα με ίδια δικαιώματα, όπως επιβάλλει η δημοκρατία. «Ιδρύθηκε με μοναδικό σκοπό να λειτουργεί όπως τα «παρλιαμέντα» του μεσαίωνα, που μοναδικό σκοπό είχαν να νομιμοποιούν την εξουσία του μονάρχη» (1).  

Απ’ ότι φαίνεται ο νέος πρωθυπουργός μας κ. Αλέξιος Τσίπρας βαδίζει στην ίδια κατεύθυνση με τους κ.κ. Παπανδρέου, Βενιζέλο και Σαμαρά. Κι απ’ ότι φαίνεται στις ίδιες ράγες. Δύο φορές πρότεινε προς τους δανειστές - τοκογλύφους μέτρα σαφώς υφεσιακά, όπως ακριβώς υφεσιακά μέτρα υπέγραφαν και οι προκάτοχοί του. Η μόνη διαφορά, απ’ ότι φαίνεται, είναι ότι οι προηγούμενοι απλώς αποδέχονταν τις προτάσεις των δανειστών και προσυπέγραφαν, ενώ ο κ. Τσίπρας προτείνει τα υφεσιακά μέτρα από μόνος του. Θυμίζει, στο μυθιστόρημα του Εμμ. Ροϊδη «Ψυχολογία Συριανού συζύγου», τον απατημένο σύζυγο που για να προλάβει τα γέλια της ομήγυρης για τα καμώματα της συζύγου του, γελούσε ο ίδιος πριν απ’ όλους (2).

Αν κανείς κλείσει τα μάτια και ακούσει τις θλιβερές θεωρίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του πρωθυπουργού για να δικαιολογήσουν τη νέα υφεσιακή πρόταση, έχει τη βεβαιότητα ότι ομιλεί ο Σαμαράς. Άλλωστε οι θετικές δηλώσεις των ευρωπαίων για την κυβέρνηση Σαμαρά εν έτει 2012 θα είναι ανάλογες και για την κυβέρνηση Τσίπρα, εάν υπογραφεί και τούτο το κατάπτυστο τρίτο μνημονιακό κείμενο.

Το χειρότερο, όμως, θα είναι, εάν υπογραφεί και αυτή η επονείδιστη σύμβαση, ότι υπάρχει κίνδυνος να νομιμοποιηθούν όλες οι προηγούμενες κατάπτυστες δανειακές συμβάσεις εξ υπαρχής (ex tunc).

Πρέπει να υπενθυμίσουμε στον κ. Τσίπρα ότι χιλιάδες χρόνια πριν τους μαρξιστές, ο γλυκύτατος παππούς μας, ο ιστορικός Πλούταρχος, είχε γράψει στο έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (γιατί δεν πρέπει να δανείζεται κανείς) (3) τις ακόλουθες αναλλοίωτες αλήθειες :

1) Φεύγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν, ου γην αιτούντα και ύδωρ ως ο Μήδος, αλλά της ελευθερίας απτόμενον και προσγράφοντα την επιτιμίαν (κοίτα να ξεφύγεις από τον εχθρικό και τυραννικό δανειστή, ο οποίος δε ζητάει γη και ύδωρ, όπως οι Μήδοι, αλλά βάζει χέρι στην ελευθερία σου και προσημειώνει τα πολιτικά και περιουσιακά σου δικαιώματα).

2) Το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν. Έχεις; Μη δανείση, ου γαρ απορείς. Ουκ έχεις; Μη δανείση, ου γαρ εκτίσεις (Το να δανείζεται κανείς είναι δείγμα εσχάτης αφροσύνης και μαλθακότητας. Έχεις; Μη δανείζεσαι, αφού δεν τα χρειάζεσαι. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι, διότι δε θα μπορέσεις να τα εξοφλήσεις).

Κι αδυνατώντας η χώρα μας κ. Τσίπρα να τα εξοφλήσει, υποθηκεύονται εις τον αιώνα οι ψυχές και τα σώματα των παιδιών μας.  

(1) Δ. Καζάκης «Μονόδρομος η ανατροπή» εκδ. ΤΟ ΧΩΝΙ

(2) Εμμ. Ροϊδη «Συριανά διηγήματα»

(3) Πλούταρχος «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» εκδ. Κάκτος

*Ο Νίκος Καραβέλος είναι δικηγόρος - συγγραφέας