Η εκπόρνευση!!

του Κώστα Γιαννιώτη

Στη διάρκεια της α΄ γερμανικής κατοχής υπήρξαν γυναίκες που δημιούργησαν σχέσεις με άντρες των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, (την ίδια ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άλλες γυναίκες πέθαιναν με το βρέφος τους κολλημένο στο στεγνωμένο από την πείνα, μαστό). Χαριεντίζονταν και καλοπερνούσαν (την ίδια ώρα που δεκάδες χιλιάδες άλλες γυναίκες πέθαιναν σε κρατητήρια των ανθρωποειδών ναζί ή σε μάχες εναντίον των κατακτητών).

Την ίδια περίοδο υπήρχαν και γυναίκες που η ανάγκη της επιβίωσης, καλώς ή κακώς, τις οδήγησε να επιλέξουν να εκδίδονται.

Οι πρώτες δέχτηκαν την άγρια οργή του λαού, αμέσως μετά την απελευθέρωση ή και κατά τη διάρκεια της κατοχής. Τις κούρευαν και τις διαπόμπευαν με τον πιο βάναυσο τρόπο, αποκαλώντας τες ‘’πόρνες’’.

Αντίθετα, για τις δεύτερες, τις εκδιδόμενες, δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από το λαό, παρά...
τις προκαταλήψεις τις κοινωνίας για τις δυστυχείς αυτές γυναίκες, οι οποίες μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις πρόσφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο βωμό της αντίστασης εναντίον των κατακτητών. 

Δυο διαφορετικοί κώδικες συμπεριφοράς του λαού, απέναντι σ` αυτό που αποκαλούσε πορνεία. Το ένστικτο του λαού δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών της λέξης, παρά το γεγονός ότι αυτή την ίδια λέξη χρησιμοποιούσε και για τις δυο κατηγορίες γυναικών.

Η στάση του λαού έδειξε ότι ενώ, σε μεγάλο βαθμό, έδειχνε συγκατάβαση για τις εκδιδόμενες γυναίκες, την ίδια στιγμή δεν ήταν διατεθειμένος να αποδεχτεί και να συγχωρήσει, ούτε στο ελάχιστο, τον ηθικό ξεπεσμό, την εκπόρνευση της ψυχής, της συνείδησης, που οδήγησε τις ‘’άλλες’’ γυναίκες σε σχέσεις με τα κτήνη του ναζισμού.

Η ώσμωση με τους κατακτητές και η αποδοχή τους -με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιαδήποτε δικαιολογία- αποτελούσε για το λαό μας, σε κάθε εποχή, κόκκινο πανί.

Αυτόν που συνειδητά επέλεξε να συνεργαστεί με τον κατακτητή, τον κατέταξε στην κατηγορία του πόρνου.

Σε ώρες κρίσιμες και οριακές για τον τόπο μας, ο λαός μας δεν ανέχτηκε να ‘’ψειρίσει τη μαϊμού’’ και να ψάξει μήπως κάποιος απ` αυτούς δεν ήταν τόσο…. κακός, τόσο… πόρνος όσο έδειχνε, αλλά….. παραπλανήθηκε. Το θεωρούσε ανεπίτρεπτη πολυτέλεια. Και κατέγραψε στα κατάστιχα των πόρνων συνείδησης, στα τεφτέρια των προδοτών, όλους αυτούς που ζητωκραύγασαν, χειροκρότησαν και στήριξαν -λόγοις ή πράξεσι- τους κατακτητές και τους ντόπιους εκφραστές τους, όπως τα καλόπαιδα του….. ‘’Μένουμε Ευρώπη’’ !

Σήμερα ζούμε κάτω από συνθήκες που προσομοιάζουν με τις συνθήκες της α΄ κατοχής, με τη διαφορά ότι -ακόμα- δεν εμφανίστηκαν τα όπλα.

Σήμερα καλούνται οι πολίτες, από την ίδια την…. ‘’αριστερή’’ ηγεσία της χώρας -που συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων δωσίλογων- να εφαρμόσουν εντολές ξένων. Ξένων που, με όπλο τους την οικονομία, έχουν επιβάλει το δικό τους ‘’δίκαιο’’ στον τόπο μας και ‘’νόμους’’ που διασφαλίζουν τη… ‘’συγκομιδή’’ φόρων προς αποπληρωμή των δανειστών-κατακτητών, την αποσάθρωση κάθε μορφής κρατικής οντότητας αυτής της χώρας και τον πλήρη εξανδραποδισμό των κατοίκων αυτού του τόπου.

Η σημερινή κυβέρνηση, από τη στιγμή που παραιτήθηκε από το δικαίωμά της να αποφασίζει και να εκτελεί (σαν εκτελεστική εξουσία, με βάση το σύνταγμα της χώρας) και περιορίστηκε στο να προτείνει στους επικυρίαρχους, περιμένοντας την έγκρισή τους, έχει παραδώσει τα κλειδιά της εξουσίας στους ξένους. Στους κατακτητές του τόπου μας! Δε διαφέρει σε τίποτε πια από τους προηγούμενους. Μπήκε στον κατάλογο. Δεν τη σώζει το γεγονός ότι….. «αναγκάστηκε να το κάνει»(!!) όπως δηλώνει. Αντίθετα. Αυτή η… ‘’δικαιολογία’’ επιτείνει την κατηγορία γιατί αποκαλύπτει το γεγονός ότι γνώριζε το αισχρό της πράξης της αλλά …. «αναγκάστηκε». Αυτός που αναγκάζεται και παραδίδει τη χώρα του , τα ‘’κλειδιά’’ της, είναι το ίδιο προδότης με αυτόν που από επιλογή του και αβίαστα προδίδει και παραδίδει τη χώρα του. Τα ίδια ισχυρίστηκαν και οι Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλοι, Γ. Παπανδρέου κ. ά. Όταν χιλιάδες άλλοι προτίμησαν το θάνατο από την καταισχύνη, από την ατίμωση.

Εκείνο όμως που τη βάζει πιο βαθιά στο ανάθεμα και την κατακραυγή αυτού του λαού είναι το γεγονός ότι έσπρωξε ένα μεγάλο μέρος αυτής της κοινωνίας στην απογοήτευση και στο αναγκαστικό… ‘’συμπέρασμα’’ ότι τίποτε δε γίνεται. Ότι είναι μοιραίο να ζούμε με το κεφάλι σκυμμένο και άφωνοι μπροστά στη μπότα των δυναστών της Ε.Ε. και του ευρώ. Ότι μας αρκούν οι καρπαζιές και ο βούρδουλας της εξαθλίωσης, φτάνει να σωθεί η Ε. Ε. και το ευρώ.

Δεν έφτανε όμως η προδοσία των ελπίδων αυτού του λαού, αυτής της έρμης πατρίδας. Έπρεπε αυτή η κυβέρνηση να αφήσει και το στίγμα του μαστροπού του λαού. Του εκπορνευτή. Αυτού που πάλευε χρόνια να εκμαυλίσει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να συνυπάρξουν τα όπλα των κατακτητών και η εθνική κυριαρχία στον τόπο μας. Το όπλο του κατακτητή που λέγεται ευρώ αντάμα με την εθνική ανεξαρτησία, την αξιοπρέπεια και την ευημερία αυτού του λαού. Έτσι που να οδηγηθούν αρκετοί να διαδηλώνουν στην ‘’πλατεία’’ με διαφορετικά μεν συνθήματα από τους πουλημένους του…. ‘’Μένουμε Ευρώπη’’, αλλά με το ίδιο τελικό ζητούμενο: την παραμονή στην Ε.Ε και το ευρώ. Που κατάντησε ανθρώπους πονεμένους, να βρίζουν μεν όλο το σκυλολόι των Γιόνκερ, Ντάιζενμπλουμ, Ντράγκι, Μέρκελ, Σόιμπλε, Λαγκάρντ, Ολάντ, Μοσκοβισί και τόσων άλλων εξεχόντων της διεθνούς μαφίας, αλλά την ίδια στιγμή να γυαλίζουν το όπλο που τους πυροβολεί: το ευρώ !!

Αυτό μπορεί ο κ. Τσίπρας να το καταχωρίσει στις επιτυχίες του. Είναι ο εξέχων αυτουργός αυτού του παρανοϊκού ‘’επιτεύγματος’’. Καταλάγιασε εξεγερμένες συνειδήσεις και τις παρέσυρε στην αποδοχή του πορνείου της Ε.Ε. και του ευρώ. Σε τι διαφέρει από τους κοινούς μαστροπούς; Δεν είναι, μήπως, βαρύτερο έγκλημα η εκπόρνευση της συνείδησης από την εκπόρνευση του σώματος;