Το δημοψήφισμα, ο πανικός, το όχι του λαού και η υποκρισία του ΚΚΕ

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Όπως είχα επισημάνει σε προηγούμενο σημείωμα η απόφαση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα όπως αυτό τέθηκε, δηλαδή ναι ή όχι στην εκβιαστική πρόταση των δανειστών, χωρίς να προδιαγράφεται σαφώς η εναλλακτική, αποτελεί ουσιαστικά ένα άλμα στο κενό για την κυβέρνηση Τσίπρα. Ωστόσο οι εξελίξεις που ακολούθησαν το διάγγελμα του πρωθυπουργού και η υπερψήφιση του δημοψηφίσματος χθες βράδυ από τη Βουλή με 178 ψήφους υπέρ, δημιουργεί από τα πράγματα νέα δεδομένα που οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψη μας. Τίποτε πλέον δεν είναι ίδιο με την περίοδο πριν την ανακοίνωση της κυβέρνησης για δημοψήφισμα και ο βάλτος που είχαμε περιπέσει κινήθηκε.

Δεν γνωρίζω, ούτε θα μπω σε σενάρια συνωμοσίας κατά πόσο όλο αυτό αποτελεί μια πολύ καλά μελετημένη ενέργεια συμφωνημένη στο παρασκήνιο με τους δανειστές, προκειμένου να περάσει μια εκ των ενόντων συμφωνία μαζί τους κάτω από το βάρος των αντίμετρων που θα ληφθούν και της κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού με ό,τι θα συμβεί τις επόμενες ημέρες και που διαφορετικά θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περάσει από τη βουλή και να γίνει αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία.

Γεγονός όμως είναι, ότι ο Τσίπρας δεν είχε πλέον άλλες επιλογές, παρά μόνο αυτό το άλμα...
και οι αναταράξεις που προκαλεί έτσι κι αλλιώς θέτει τα πραγματικά διλήμματα ενώπιον όλων, ενώ -ηθελημένα, ή αθέλητα- φέρνει στο προσκήνιο τη μοναδική πρόταση που έχει απομείνει για να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από το τέλμα και στην προοπτική μιας ανάτασης. Την πρόταση για μονομερή διαγραφή του χρέους με ταυτόχρονη έξοδο - ρήξη με το ευρωσύστημα. Επειδή ακόμη κι αν μετά ένα οριακό «ΝΑΙ» ως αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τα περιθώρια ελιγμών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ -αλλά και οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης την αντικαταστήσει σε αυτή την περίπτωση-, θα είναι απολύτως περιορισμένα να διαχειριστεί μια καταστροφική έτσι κι αλλιώς συμφωνία με τους δανειστές, έχοντας απέναντι καταγεγραμμένο για πρώτη φορά ένα ισχυρότατο κίνημα του «ΟΧΙ», που ήδη θα αποκτά απρόβλεπτη δυναμική.

Η συζήτηση «ναι ή όχι στο ευρώ» που μέχρι τώρα είναι σχεδόν απαγορευμένη θα έλθει στο προσκήνιο αναγκαστικά και η διεκδίκηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας θα συσπειρώνει ολοένα και πιο πολύ κόσμο. Πολύ περισσότερο αν οι εξελίξεις των επομένων ημερών περιλαμβάνουν ελέγχους κεφαλαίων, πιστωτικό γεγονός, οποιουδήποτε είδους, ή ακόμα και διπλό νομισματικό με τα περίφημα IOU, ή κάτι ανάλογο.

Αυτή τη δυναμική που αρχίζει ήδη να αναπτύσσεται δημιουργώντας πραγματικό λαϊκό κίνημα είναι που τρέμουν όλοι. Τόσο οι γνωστοί γερμανοτσολιάδες του ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΠΟΤΑΜΙ, όσο και οι υπόλοιποι ευρωλάγνοι, οπουδήποτε κι αν αυτοί εμφιλοχωρούν. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι δηλώσεις επιφανών κυβερνητικών στελεχών που προσπαθώντας να περιορίσουν, από τη μια πλευρά, τη δυναμική του «ΟΧΙ» προσαρμόζοντας το στα μέτρα μιας απλής άρνησης της πρότασης των δανειστών και από την άλλη να σπεύδουν να δηλώνουν, ότι αν «υποχωρήσουν» οι δανειστές η κυβέρνηση θα ταχθεί υπέρ του «ΝΑΙ», όπως ακριβώς δήλωσε ο Βαρουφάκης από τις Βρυξέλλες, μολονότι είχε φάει «πόρτα» από το Eurogroup. Έτσι, δεν θα είναι προς έκπληξη μια ριζική υπαναχώρηση της κυβέρνησης.

Αλλά εδώ υπεισέρχεται η υποκριτική στάση του ΚΚΕ. Πράγματι, με την πρότασή του χθες στη βουλή να ενσωματωθούν στα ερωτήματα του δημοψηφίσματος τα ερωτήματα της αποδέσμευσης από την ΕΕ και της κατάργησης των μνημονιακών νόμων, φάνηκε να είναι η μόνη κοινοβουλευτική δύναμη με πραγματικά ρηξικέλευθη και φιλολαϊκή στάση. Όμως η βούλησή του να συμμετάσχει στο δημοψήφισμα με τα δικά του ψηφοδέλτια που θα περιλαμβάνουν τα παραπάνω ερωτήματα με προφανή σκοπό την ακύρωσή τους, ουσιαστικά λειτουργεί υπέρ του «ΝΑΙ» αποδυναμώνοντας το «ΟΧΙ» και τη δυναμική ανατροπής που περικλείει, λειτουργώντας εν δυνάμει ως πέμπτη φάλαγγα μέσα στο λαϊκό κίνημα που τείνει να δημιουργηθεί. Επειδή τόσο η αποχή, όσο και τα άκυρα και τα λευκά δεν μπορούν παρά να λειτουργούν υπέρ της συνέχισης της ίδιας καταστροφικής πολιτικής.

Για το λόγο αυτό, μπροστά στις κρίσιμες στιγμές είναι αναγκαίο να σκεφτούμε όλοι σοβαρά τη στάση μας. Έξω από φοβίες και τον πανικό που θα προσπαθήσουν να ενσπείρουν οι δανειστές και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους, αλλά και χωρίς απερίσκεπτους ενθουσιασμούς, να συμμετάσχουμε μαζικά στο δημοψήφισμα δίνοντας το δικό μας περιεχόμενο στο «ΟΧΙ». Επειδή αυτό το «ΟΧΙ» θα είναι του λαού και τις πατρίδας και δεν το χαρίζουμε σε κανέναν να το κάνει σαν τα μούτρα του.