Βατερλό

του «mitsos175»

Πάλι σύνδεση με χωροχρόνο; Ποιός είναι αυτή τη φορά;

- Αισθάνομαι μεγάλο κορόιδο!

- Ποιός είστε και γιατί φοράτε αυτή την στολή;

- Με λένε Φρανσουά κι αυτή η στολή είναι της Αυτοκρατορικής φρουράς του Ναπολέοντα. Πριν ακριβώς 200 χρόνια σκοτώθηκα στη μάχη του Βατερλό, στις 18/6/1815. Ήταν Κυριακή κι αντί να πάρουμε ρεπό, επιτεθήκαμε στους Εγγλέζους, με την ιαχή "Ζήτω ο Αυτοκράτωρ". Μια σφαίρα με βρήκε στο κεφάλι, όταν πλησιάσαμε τις γραμμές του εχθρού. Να κοίτα.

- Πράγματι υπάρχει μια τρύπα στο μέτωπο σας. Σας ενοχλεί;

- Με ενοχλεί ότι πέθαναν εκείνη τη μέρα χιλιάδες συνάνθρωποι μου. Κι όλα αυτά γιατί; Για το τίποτα! Ξέρεις πώς ένιωσα όταν συμμαχήσαμε με τους Βρετανούς στο Α' και το Β' Παγκόσμιο; Εναντίον των Γερμανών. Και τώρα είμαστε όλοι μαζί σύμμαχοι, έτοιμοι να επιτεθούμε σε άλλους λαούς, τους...
Ρώσους για παράδειγμα, με τους οποίους εμείς οι Γάλλοι ήμασταν εχθροί το 1812, μετά σύμμαχοι το 1914, μετά ξανά εχθροί το 1917, κι έπειτα πάλι σύμμαχοι κατά των ναζί! Δεν σε πιάνει ζαλάδα με τόσες σβούρες;

- Αυτά έχει η Πολιτική. "Δεν υπάρχουν αιώνιοι φίλοι στα κράτη, υπάρχουν αιώνια συμφέροντα".

- Το να κάνεις όμως τους φτωχούς να σκοτώνονται μεταξύ τους, δεν είναι Πολιτική, είναι συστηματική δολοφονία. Αν ήξερα, όσο ζούσα, τι θα γίνει, θα έλεγα στο Βοναπάρτη και τον Ουέλλιγκτον να πολεμήσουν μόνοι τους κι εμένα να με αφήσουν ήσυχο. Τέσσερα παιδιά άφησα και μια γυναίκα μόνη να τα μεγαλώσει. Να φτιάχναμε τουλάχιστο ένα καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο. Αλλά όλη μου τη ζωή ακολουθούσα τους αρχηγούς. Στην Αίγυπτο έπαθα ηλίαση, στη Ρωσία κρυοπαγήματα, παραλίγο να μου κόψουν το πόδι.

- Γιατί ακολουθούσατε το Ναπολέοντα;

- Ελπίδα. Ήμασταν φτωχοί και μας έλεγε πως θα κατακτούσαμε τον κόσμο και θα τρώγαμε μετά με χρυσά κουτάλια. Ξέρεις πόσες φορές μας έκοψε η πείνα, για να φάμε με χρυσά κουτάλια; Άσε οι ψείρες, η βρώμα κι οι αρρώστιες. Βάλε το μίσος που είχαμε με τους Άγγλους. Εκατονταετής πόλεμος, αποικίες... Ήταν μετά κι ο Εθνικισμός, ως Γάλλοι είχαμε υποχρέωση να πεθάνουμε για τον Αυτοκράτορα. Για να ζήσουν κάποιοι εις βάρος μας πολύ καλύτερα...

- Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέλφια.

- Αργά το κατάλαβα. Βρήκα κι αυτόν που με πυροβόλησε. Τον ρώτησα: - Όχι, πες μου, τι κατάλαβες; Μου είπε "Λυπάμαι αλλά ήταν πόλεμος κι ήμουν ή εγώ ή εσύ". Δε βαριέσαι, τελικά γίναμε φίλοι. Πέθανε από δυσεντερία λίγα χρόνια μετά. Αντί να φτιάξουν νοσοκομεία έφτιαχναν όπλα... Το φουκαρά, το χαρτί υγείας ανακαλύφθηκε πρόσφατα, το 1884. Γι αυτό φοβάται η Βούλτεψη. Θυμάται πως ήταν πριν που βολευόμασταν με φύλλα κι εφημερίδες. Αν και σήμερα είτε χαρτί υγείας έχεις, είτε ελληνικές φυλλάδες, είναι ένα και το αυτό.

- Τουλάχιστο σας μνημονεύουν για την ιστορική αυτή μάχη που άλλαξε την πορεία της Ευρώπης.

- Τρίχες άλλαξε. Οι φτωχοί παραμείναμε φτωχοί. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι. Είχα μια σκασίλα, αν θα με μνημονεύουν οι χαραμοφάηδες οι πολιτικοί μετά από δυο αιώνες. Πάω τώρα να παίξω ποδόσφαιρο. Κάναμε μεταγραφή τον Σαμψών, πολύ δυνατός παίχτης, θα σκίσουμε.

- Με ποιον παίζετε; Με τους στρατηγούς, τους κεφαλαιούχους, τους βασιλιάδες... Πάντα αυτοί είναι οι αντίπαλοι μας. Απλά δεν το ξέρουμε.

από το «Βαθύ Κόκκινο»