Δεν πληρώνω!

Φίλε Πιτσιρίκο,

Από μικρός, δεν υπήρχε κάτι που να με εξιτάρει περισσότερο από την ιστορία του ανθρώπου στην γη. Με την θρησκεία έπαψα από νωρίς να έχω σχέση, η παραμύθα ήταν πολύ προφανής κατά την γνώμη μου. Με την ιστορία, όμως, τα πράγματα ήταν πάντοτε διαφορετικά.

Συναρπαστικά θα έλεγα όταν χωνόμουν μέσα στα αιρετικά –τότε και πάντοτε– βιβλία που προσπαθούσαν να θέσουν το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων», να ερμηνεύσουν τα προηγούμενα γεγονότα και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, να προβλέψουν και ει δυνατόν να προλάβουν τα μελλούμενα.

Για όποιον η ιστορία του φαίνεται σαν απόδειξη super market χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον, του προτείνω να διαβάσει το καταπληκτικό «Η μικρή ιστορία του κόσμου» του Αυστριακού Gombrich H.Emst, που είναι πανέμορφο και συναρπαστικό σε όποια γλώσσα κι αν το διαβάσει κανείς.

Το βιβλίο αυτό μαζί με τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Antoine de Saint Exupery, μπορούν να ...
κάνουν ένα παιδί να χαμογελάσει πλατιά, να σηκώσει το μάτια του στον ουρανό και να αγαπήσει την διαδικασία της μάθησης και της γνώσης από νωρίς στην ζωή του.

Τα γράφω όλα αυτά για να πω ότι η αλήθεια της ιστορίας όπως ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται δεν είναι κάτι αμετάβλητο και σταθερό.

Η ιστορία διαβάζεται ξανά και ξανά κάτω από το πρίσμα των εμπειριών του καθενός από εμάς.

Τον Μάη του 1453, ενώ ο Μωάμεθ ο Πορθητής βρισκόταν με τα κανόνια του έξω από τα τείχη, οι χριστιανοί κάτοικοι της Βασιλεύουσας άφηναν τους Γενουάτες μισθοφόρους πάνω στις πολεμίστρες του κάστρου και εκείνοι έψελναν ύμνους στα μοναστήρια και άκουγαν σιωπηλοί τον Πατριάρχη να προτιμούν το φέσι του Τούρκου από την τιάρα του Πάπα».

Μου φαινόταν τότε ακατανόητη η στάση αυτή. Γνώριζα, βέβαια, για την πρώτη άλωση της Πόλης το 1204 από τους Φράγκους και τους Ενετούς, και τα μαύρα χρόνια της Φραγκοκρατίας που ακολούθησαν, αλλά και πάλι δεν μου καθόταν καλά. Παρέμενε στα μάτια μου η στάση αυτή αδιανόητη.

Πριν την κρίση όμως και την χρεοκοπία της χώρας, βρέθηκα στην Βενετία. Και εκεί άρχισα να καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα. Μετά την πρώτη Άλωση είναι προφανές ότι οι «Δυτικοί» πλιατσικολόγησαν ανελέητα και πήραν μέχρι και τα κουζινικά σκεύη από τα σπίτια των κατοίκων της Πόλης.

Κι ύστερα ήρθε η χρεοκοπία της χώρας και τα μνημόνια. Η αποικία χρέους των «εταίρων» μας στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής.

Τώρα πια, αναγνωρίζω για τα καλά την νοοτροπία της αγέλης των λύκων που χαρακτηρίζει τον δυτικό καπιταλιστικό πολιτισμό. Έναν ιδιότυπο ρατσισμό που κρύβεται στα ψευτοχαμόγελα, μεταξύ ειρωνείας και αηδίας, των «καθωσπρέπει» Ευρωπαίων νεο-αποικιοκρατών. Των «εταίρων» μας.

Αιώνες μετά, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί το φέσι του Τούρκου εξακολουθεί να μοιάζει πιο ελκυστικό από την τιάρα του Πάπα. Η ληστρική συμπεριφορά του αρπακτικού θα έπρεπε άραγε να προκαλεί τον θαυμασμό του Ελληνικού λαού;

Δεν συμβαίνουν, όμως, στην τύχη τα πράγματα. Το 1082, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός υπέγραψε το χρυσόβουλο με το οποίο παραχωρούσε στους Βενετούς, τίτλους, δωρεάν αποβάθρες και την δυνατότητα να εμπορεύονται όλα τα αγαθά χωρίς να πληρώνουν δασμούς σε όλα τα λιμάνια του Βυζαντίου.

Μετά από 122 χρόνια, οι σταυροφόροι κούρσευαν την Πόλη και κατέλυαν την Αυτοκρατορία. Οποιαδήποτε αντιστοιχία με το σήμερα τυχαία.

Το τελευταίο τριήμερο, γινόμαστε μάρτυρες της κορύφωσης του ελληνικού δράματος με το άρθρο του πρωθυπουργού στην Le Monde όπου πετάει το γάντι στους θεσμούς, την συνάντηση των 5 στο Βερολίνο και τις διαρροές σχετικά με το κείμενο που η Ελληνική κυβέρνηση έχει διαβιβάσει στους ξένους.

Ταυτόχρονα, μέσα από όλα αυτά –και για πρώτη φορά μετά από την έναρξη της διαπραγμάτευσης– ενημερώνεται πολύ πιο συγκεκριμένα (και) ο ελληνικός λαός για τις υπαναχωρήσεις που ήδη έχει κάνει η κυβέρνηση τόσο από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο κι από τις προγραμματικές της δηλώσεις.

Μαθαίνουμε πχ πως το ζήτημα της διαγραφής του χρέους ετέθη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, ο ΦΠΑ θα αυξηθεί -μιλάνε για 23% στις υπηρεσίες και πανηγυρίζουν χωρίς να ντρέπονται που θα κρατήσουν τρόφιμα (όλα;) και φάρμακα στο 7%-, το ληστρικό φορολογικό σύστημα (βλέπε έκτακτες, αντικειμενικά κριτήρια, ΕΝΦΙΑ) με την κωδική ονομασία «σερίφης του Νότιγχαμ» θα παραμείνει ως έχει, αεροδρόμια και λιμάνια θα ξεπουληθούν, κλπ, κλπ.

Οι κόκκινες γραμμές που βάλαμε -πάλι!- θα μας επιτρέψουν να επανεξετάσουμε την βιωσιμότητα και την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού στο εγγύς μέλλον, να επαναφέρουμε τον βασικό μισθό στο δυσθεώρητο για τα μέτρα των «εταίρων» επίπεδο των 751 ευρώ τον μήνα του αγίου ανήμερα, και να προτείνουμε –με την βοήθεια του ΟΟΣΑ– ένα «νέο και σύγχρονο» σύστημα συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Το τελευταίο επίσης διάστημα, έχουν λυσσάξει όλοι –Συριζαίοι και μη– να λένε πως ο λαός δεν έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να βγάλει την χώρα από το ευρώ.

Ξεχνούν, όμως, να …αναφέρουν ότι ο λαός έδωσε εντολή στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει την χώρα από τα μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές.

Ανεξάρτητα όμως από το τι λένε και τι δεν λένε, τα πράγματα βρίσκονται πια στην κόψη του ξυραφιού. Επί 4 μήνες και πλέον κακαρίζουν.

Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα για να δούμε το αυγό!

Αν την Παρασκευή βρουν τα χρήματα για να πληρώσουν το ΔΝΤ, ετοιμαστείτε για την γελοιωδέστερη πολιτική συνθηκολόγηση στην ιστορία του τόπου.

Θα είναι σαν να λένε στους μαφιόζους της ΕΕ, «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Και ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου θα ξανακυβερνήσει τον τόπο, φορώντας μια διαφορετική μουτσούνα για πρόσωπο.

Στο χέρι του σημερινού πρωθυπουργού είναι να τολμήσει –έστω και τώρα– και να πετάξει το μπαλάκι στο απέναντι τερέν.

Το ΔΝΤ την Παρασκευή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να πληρωθεί.

Να μετρηθούν οι πιστωτές με την σκιά τους και με τις αγορές. Να δουν μέσα στον Ιούνιο, τι μπορούν να χάσουν και τι μπορούν να αντέξουν.

Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα είτε θα υπογράψει νέο μνημόνιο είτε θα πάει σε Grexit και εθνικό νόμισμα.

Βραχυπρόθεσμα, μες τα σκατά θα είμαστε. Εκείνοι όμως; Μήπως μπλοφάρουν περισσότερο από όσο διαπραγματεύονται; Μήπως φοβούνται περισσότερο από όσο δείχνουν;

Τώρα είναι η ώρα να δοκιμαστούν όλοι και να καταρρεύσουν τα υποτιθέμενα plan B του Ντράγκι.

Οι λαοί της Ευρώπης θα μας ευγνωμονούν, αν τώρα τολμήσουμε και πούμε το «δεν πληρώνω».

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, σκέφτομαι τους ανθρώπους που θα τα διαβάζουν όλα αυτά μετά πάρα πολλά χρόνια και δεν θα καταλαβαίνουν σε τι αναφερόμαστε. Επίσης, σκέφτομαι πως ποτέ στη ζωή μου δεν …διαπραγματευόμουν για μήνες. Αν δεν γούσταρα έναν άνθρωπο ή μια δουλειά, σηκωνόμουν αμέσως και έφευγα. Και δεν ξαναγυρνούσα ποτέ. Βέβαια, δεν χρωστούσα σε κανέναν από αυτούς. Ούτε τώρα χρωστάω. Ηλία, έχω την αίσθηση πως, ό,τι κι αν συμβεί, θα είναι για το καλό των ολιγαρχών της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το συμφέρον των Ευρωπαίων ολιγαρχών. Αυτό δεν το αλλάζουν οι κυβερνήσεις, το αλλάζουν οι συνειδητοποιημένοι πολίτες. Νομίζω πως, στην διάρκεια της διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε κάνει ένα κάλεσμα στήριξης της δημοκρατίας στους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Θα έλεγα να το κάναμε εμείς οι Έλληνες πολίτες, αλλά η κυβέρνηση μας απέκλεισε από τις διαπραγματεύσεις. Δεν ξέρουμε εμείς, η Παναρίτη ξέρει. Να είσαι καλά.)