Κι αυτό «αριστερό»;

του Νίκου Μπογιόπουλου

Τη μια μέρα να αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ, την άλλη μέρα να διαψεύδεται, την επόμενη το θέμα να ξανανοίγει κοκ, αυτό είναι… «αριστερό»;

Να συνεχίζεται το καθεστώς που διατηρεί εργάσιμες τις Κυριακές, αυτό είναι… «αριστερό»;

Να επαναλαμβάνεται το ξύλο στις Σκουριές με τα ΜΑΤ να κάνουν πλάτες στις εταιρείες, αυτό είναι… «αριστερό»;

Να προσφέρεται το λιμάνι στους Κινέζους, οι σιδηρόδρομοι στους Ρώσους, τα πετρέλαια και το Αιγαίο (κατά… 70%-30%) στους Αμερικάνους, αυτά είναι… «αριστερά»;

Να παραμένουν οι μισές καθαρίστριες απολυμένες και οι άλλες μισές αντί της δικαίωσης να ...
οδηγούνται σε καθεστώς 4ωρης ημιαπασχολησιμότητας, αυτό είναι… «αριστερό»;

Πάμε παρακάτω:

Χαράματα Κυριακής προς Δευτέρα, ο κ.Βαρουφάκης εξερχόμενος της έδρας του ΔΝΤ και μετά από δίωρη συνάντηση με την κυρία Λαγκάρντ προέβη με έμφαση και με κάθε δυνατή επισημότητα στην ακόλουθη δήλωση:

«Η Ελληνική κυβέρνηση πάντοτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους τους δανειστές και αυτό σκοπεύει να κάνει στο διηνεκές».

Λίγες βδομάδες νωρίτερα, στις Βρυξέλλες, η ελληνική κυβέρνηση είχε βάλει την υπογραφή της κάτω από μια συμφωνία με τους «εταίρους». Στην συμφωνία αυτή της 20^ης Φεβρουαρίου, που κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό πρόκειται για μια «συμφωνία - ορόσημο», αναφέρεται απερίφραστα:

«Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα».

Αλλά:

α) Αν η κυβέρνηση πορεύεται με βάση την «αδιαμφισβήτητη δέσμευση» να πληρώνει τους δανειστές «πλήρως και έγκαιρα» και αν μάλιστα αυτή η δέσμευση της κυβέρνησης εκτείνεται στο… «διηνεκές», τότε όλα εκείνα τα περί «διαγραφής του χρέους» τι ήταν; Παραμύθια; Κι αν ήταν παραμύθια, τότε  από πότε τα παραμύθια και η κοροϊδία συνιστούν «αριστερή» πολιτική;

β) Αν η κυβέρνηση πορεύεται με βάση την «αδιαμφισβήτητη δέσμευση» να πληρώνει τους δανειστές «πλήρως και έγκαιρα» και αν μάλιστα αυτή η δέσμευση της κυβέρνησης εκτείνεται στο… «διηνεκές», τότε όλο αυτό το σόου με την επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους, τί νόημα έχει; Κάνουν λογιστικό έλεγχο για να ξέρουμε πόσο παράνομο είναι ένα χρέος που, όμως, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι ο λαός θα το πληρώνει στο «διηνεκές»; Αλήθεια, τι το «αριστερό» υπάρχει σε αυτό το… μεγαλοφυές σχέδιο;

(Ειρήσθω εν παρόδω: Ακόμα και στην ίδια την πανηγυρική εκδήλωση για τη σύσταση της εν λόγω επιτροπής, από τη μια είδαμε τον πρώτο πολιτειακό παράγοντα του τόπου, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο να δηλώνει ότι οι εργασίες της επιτροπής δεν θα θίξουν τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, από την άλλη ακούσαμε τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Οικονομικών να ισχυρίζεται πως ό,τι έγινε με το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν… νόμιμο - Να το εκλάβουμε κι αυτό σαν… «αριστερό»;). 

Εν κατακλείδι: Εδώ και δυο μήνες παρακολουθούμε μια κυβέρνηση που πορεύεται με βάση τη λογική του θεάματος. Που όταν δεν βουλιάζει στην «δημιουργική ασάφεια» φλερτάρει επικίνδυνα με την μπαρουφολογία. Που κινείται σε μια γραμμή αποθέωσης της επικοινωνιακής φούσκας.

Παρακολουθούμε μια πορεία που η αμφισημία της, σε κάθε της βήμα, κονταροχτυπιέται με την πολιτική της ουσίας και της πράξης. Αλλά από πότε η αμφισημία και η φούσκα του θεάματος θεωρείται «αριστερή» πολιτική;

από το ''enikos.gr''