Ο Ιούδας

του Απόστολου Διαμαντή

Πραγματικά πρωτότυπο το αίτημα των δημοσιογράφων της Εφημερίδας των Συντακτών: να καταργηθούν τα έθιμα καύσης ομοιώματος του Ιούδα κατά την μεγάλη εβδομάδα, επειδή λέει είναι ρατσιστικά και εναντίον των εβραίων! Μάλιστα.

Και πως σκέφτονται να τα καταργήσουμε; Προφανώς εννοούν να τα απαγορεύσουμε. Όμως, οι πολίτες είναι ελεύθεροι νομίζω-ακόμα- να διατηρούν τα έθιμά τους, εφόσον δεν  παραβιάζουν τον ποινικό νόμο. Ποιον ποινικό νόμο παραβιάζουν οι πανηγυριστές του Πάσχα; Κανένα.

Αλλά ακόμη και αν η κυβέρνηση φρόντιζε να ψηφιστεί αντιπασχαλινός νόμος και πάλι είναι πρακτικώς αδύνατον να υποχρεώσεις τον άλλον να δεχθεί ότι ο Ιούδας είναι φιλικό πρόσωπο και δεν...
πρέπει να τον καις, διότι εάν τον κάψεις μοιάζεις με τον Άϊχμαν. Το πιθανότερο σενάριο, εν προκειμένω, είναι όχι μόνον ο πανηγυριστής να σε αγνοήσει, αλλά να σε πάρει και στην πλάκα και να γεμίσει η Ελλάδα από πιτσιρικάδες που θα καίνε Ιούδες.

Διότι αυτά τα ζητήματα, των εθίμων δηλαδή, είναι ζητήματα βιωμένης ιστορικής και θρησκευτικής παράδοσης. Δεν καταργούνται με νόμους. Πρέπει να επέμβεις στη συνείδηση, στον εγκέφαλο. Παρεκτός και εφευρεθεί τώρα και η ιστορική και θρησκευτική λοβοτομή. Εάν όμως αυτό εννοούμε, τότε προφανώς δεν είναι το παιδάκι που καίει τον Ιούδα αυτός που μοιάζει με τον Άϊχμαν…

Οι συντάκτες του περίεργου αυτού κειμένου, αφού χαρακτήρισαν τον μεγάλο μας λαογράφο Γεώργιο Μέγα και τον μέγιστο των λογοτεχνών μας Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ναζί και προγόνους της Χρυσής Αυγής, πέρασαν και στην προτροπή: «Ας το ξανασκεφτούμε, όταν θα βρεθούμε για μία ακόμα φορά μπροστά στην αναβίωση αυτού του τάχα «αθώου» εθίμου».

Δηλαδή; Τι ακριβώς να σκεφτούμε; Εάν θα πάρουμε τις χειροπέδες να τις φορέσουμε στο λαό που καίει τον Ιούδα; Ή μήπως καλύτερα να καταργήσουμε το ίδιο το Πάσχα; Που σφάζει τόσα αρνιά; Ή μήπως να κλείσουμε και τις εκκλησίες, διότι μέσα σ’ αυτές ακούς τα μύρια όσα εναντίον των εβραίων;

Νομίζω δεν είμαστε καθόλου με τα καλά μας. Και νομίζω επίσης πως έχουμε εισέλθει, αδιόρατα, στην εποχή της ανελευθερίας. Δηλαδή στην εποχή του τι επιτρέπεται ηθικώς να σκέφτομαι και να κάνω και τι απαγορεύεται. Στην εποχή ενός νέου μεσαίωνα.

Όπου, εάν κάποιος δεν ακολουθούσε την επίσημη ηθική στάση και σκεφτόταν διαφορετικά, πέρναγε το υπόλοιπο μικρό διάστημα της ζωής του πάνω σε ένα παλούκι που ήταν τοποθετημένο πάνω σε τεράστια φωτιά.

Στην περίπτωση αυτή, θα έχουμε μπει εμείς πλέον, ζωντανοί, στη θέση του πάνινου Ιούδα.

από το "tvxs.gr"