Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι τραγωδία για την Ελλάδα

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Βλέποντας τις χθεσινές φωτογραφίες της κυρίας Lagarde με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών διερωτώμαι με πόνο ψυχής, αν αυτός ήταν ο στόχος μας, με την αλλαγή Κυβέρνησης, και το σύνολο των προσδοκιών που εναποθέσαμε σ’ αυτήν κλπ, κλπ. Να γίνουμε δηλαδή «καλύτεροι μαθητές των θεσμών» από ότι πριν, να αυξηθούν τα «εύγε και μπράβο» των εταίρων μας, να μας δέχεται με ανοικτές αγκαλιές η κυρία Lagarde, -που πριν 3 χρόνια δήλωνε επίσημα και ανενδοίαστα ότι «αγαπά περισσότερο τα παιδιά του Νίγηρα από τους Έλληνες»- αλλά να συνεχίζεται η αφαίμαξη του δημόσιου πλούτου, να εντείνεται η ύφεση, να πολλαπλασιάζονται τα λουκέτα κλπ,κλπ.

«Δεν θα πάρουμε υφεσιακά μέτρα», μας διαβεβαιώνει η Κυβέρνηση! Αλλά, μήπως πρόκειται για μεγάλη -και θέλω να ελπίζω όχι ηθελημένη- ΟΥΤΟΠΙΑ, που γίνεται αυτόματα αντιληπτή από όλους όσοι διαθέτουν έστω και ελάχιστες γνώσεις μακροοικονομίας;;; Ποια είναι αυτά τα ΜΗ ΥΦΕΣΙΑΚΑ...
ΜΕΤΡΑ;;;;; Είναι δυνατόν να μην είναι απολύτως κατανοητό ότι οτιδήποτε περιορίζει την ενεργό ζήτηση, είναι υφεσιακό μέτρο, και μάλιστα με έντονα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα σε οικονομία που έχει ήδη υποστεί πρωτοφανούς έκτασης ύφεση, η οποία περιόρισε το 27% του ΑΕΠ της, από την αρχή της κρίσης, και που συνεχίζεται ακάθεκτη; Και πως, λοιπόν, δεν θα είναι -αν, βέβαια, επιτύχει το μέτρο της πάταξης της εσωτερικής φοροδιαφυγής- υφεσιακό μέτρο, το κυνήγι των μικροεπαγγελματιών-τεχνικών-συνόλου αυτοαπασχολούμενων, οι οποίοι φοροδιαφεύγουν συστηματικά και αυτό είναι όντως πολύ κακό, γιατί υποχρεώνει αυτούς που αδυνατούν να είναι φοροφυγάδες να υφίστανται φορολογικό βάρος πολύ ανώτερο από αυτό που θα τους αναλογούσε! Ωστόσο, να μη λησμονούμε, κάτι που προφανώς ηθελημένα λησμονούν οι εταίροι μας. Ότι δηλαδή η Ελλάδα έχει την ιδιαιτερότητα να διαθέτει 3 και πλέον φορές μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολουμένων, στη συνολική της απασχόληση, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο  μέσο όρο των οικονομιών της ΕΕ.

Πρόκειται, δηλαδή, για προνομιακό διαβατήριο εγγενούς υψηλής φοροδιαφυγής, και για ιδιότητα που καθιστά την αντιμετώπισή της εξαιρετικά δύσκολη. Αλλά…. αυτή τη στιγμή πρέπει να τολμηθεί, κατεπειγόντως, ιεράρχηση επιλογών μας, αν θέλουμε να επιβιώσει η Ελλάδα, που πεθαίνει. Και θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι η πρώτη μας επιλογή, δεν είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, έστω και αν την επιβάλλουν για ευνόητους λόγους οι δανειστές μας, και ανεξαρτήτως του ότι αυτή θα έπρεπε να ήταν η επιλογή μας εδώ και 40 χρόνια. Αντιθέτως, η πρώτη μας επιλογή τώρα, προκειμένου να προσπαθήσουμε να διακόψουμε τον επιθανάτιο ρόγχο της οικονομίας μας, είναι η λήψη ισχυρών ισχυρότατων αναπτυξιακών μέτρων ΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ. Να θυμηθούμε, εδώ, τις κάπως ακραίες, αλλά στην περίπτωσή μας ορθότατες σχετικές προτροπές  του J. M. Keynes: «να ανοίγετε λάκκους το πρωί, και να τους κλείνετε το βράδυ», αρκεί να αμείβονται οι εργάτες και να κυκλοφορεί το χρήμα, ότι νόμισμα και να είναι αυτό, η ονομασία ουδεμία σημασία έχει. Αν όμως η ονομασία είναι «ευρώ» υπάρχει πρόβλημα, γιατί μέσω αυτού αποκλείεται η εξασφάλιση ρευστότητας.

Το πρώτο μας μέλημα δεν είναι, και δεν πρέπει να είναι το να πληρώσουμε τις δόσεις των δανείων, στις προκαθορισμένες ημερομηνίες, ούτε να καθησυχάσουμε την κυρία Lagarde- που ανησυχούσε τόσο μα τόσο πολύ ότι ίσως ….δεν θα πληρώσουμε, ώστε εγκατέλειψε πρόωρα το γαλλοαμερικάνικο πασχαλινό τραπέζι, για να δεχθεί, προφανώς, τις υποσχέσεις υποταγής ενός κράτους, που αιμορραγεί και αργοπεθαίνει. Αντί….. η προσπάθειά μας να ήταν σύμφωνα με τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που στο σημείο αυτό συνοψίζονται στο ότι: «ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΖΕΤΑΙ».

Το είπα, το έγραψα και εξακολουθώ να το πιστεύω, ότι η χώρα μας δεν έχει -από όσο φαίνεται- άλλη εφεδρεία από την παρούσα Κυβέρνηση, η οποία και πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να επιτύχει. Κινδυνεύει, ωστόσο, να αποτύχει αν δεν διακόψει, πάραυτα και αποφασιστικά, τις καταστρεπτικές πολιτικές των κυβερνήσεων της προηγούμενης πενταετίας. Αν εξακολουθήσει να εμφανίζει νίκες εκεί που δεν υπάρχουν. Αν δεν αποφασίσει να διαχωρίσει τη θέση της από τις βραχυχρόνιες λύσεις των δήθεν καλών συμφωνιών, που απλώς επιβαρύνουν το χρέος και εξαθλιώνουν το λαό, χάριν μιας οριστικής- μακροχρόνιας-αποτελεσματικής-αναπτυξιακής λύσης. Αν δεν παύσει τη σισύφεια προσπάθεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, να….. επιμένουν ότι «η μύγα διαθέτει ξύγκι», να σπαταλούν το σύνολο της φαιής τους ουσίας, για την ανεύρεση…… ισοδύναμων μέτρων, να βαφτίζουν μη υφεσιακά τα ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΑ ΥΦΕΣΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ, να υποστηρίζουν ότι δεν ξεπουλούν δημόσια περιουσία, ενώ ταυτόχρονα διαπραγματεύονται το ξεπούλημα, να… κλπ., κλπ. Αν η νέα Κυβέρνηση συνεχίσει έτσι, -και επειδή δεν κάνω αντιπολίτευση, το απεύχομαι με όλες μου τις δυνάμεις- θα βλέπει σε εβδομαδιαία βάση τη ραγδαία κατολίσθηση της λαϊκής συμπαράστασης. Αυτήν την ευλογία Θεού που μπόρεσε να κατακτήσει, και που δεν πρέπει, με τίποτε,  να απολέσει.

ΤΟΛΜΗΣΤΕ, λοιπόν, κ Πρωθυπουργέ, την επιλογή και εφαρμογή μιας άλλης μακροοικονομικής πολιτικής, αυτήν που υποσχεθήκατε στον ελληνικό λαό που σας ψήφισε, και εγκαταλείψετε κατεπειγόντως την αρρωστημένη, την αδιέξοδη και την απάνθρωπη πολιτική των προκατόχων σας. Βεβαίως, έχετε κάποιο σοβαρό πρόβλημα κ. Πρωθυπουργέ: το ότι, δηλαδή, δώσατε ρητή υπόσχεση να διατηρήσετε την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, και που εξακολουθείτε να την αναφέρετε…. Ένα ΛΑΘΟΣ, που ωστόσο μπορεί να δικαιολογηθεί από τον αδυσώπητο πόλεμο, στο πεδίο αυτό, από τους εντός και τους εκτός, εναντίον σας, αλλά και εναντίον των εναλλακτικών λύσεων του ελληνικού λαού. Ένα ενδεχόμενο GREXIT εμφανίζεται, πάγια, ως καταστροφή! Ύστερα όμως από μια σοβαρή ανάλυση των υπέρ και των κατά, με τη βοήθεια και ξένων οικονομολόγων, που ξέρουν απολύτως τι τους γίνεται, που είναι μακροοικονομολόγοι και όχι τραπεζίτες- και που βεβαιότατα υπάρχουν και στην Κυβέρνηση-, θα μπορούσε αυτό το GREXIT να αποκαλύψει και πολλές σωτήριες πλευρές.