Πίσω από τις λέξεις

του Θέμη Τζήμα

Το Eurogroup δεν κατέληξε σε συμφωνία όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο. Τις επόμενες ημέρες θα βιώσουμε το γνωστό σκηνικό των πιέσεων, της κινδυνολογίας, των εκβιασμών και των δραματικών ή “δραματικών” διαβουλεύσεων. Η κυβέρνηση και ασχέτως των όποιων επιμέρους χειρισμών κράτησε συνεπή στάση στο ζήτημα της παράτασης του μνημονίου.

Αλλά όσο οι ώρες περνούν το ερώτημα που ανακύπτει και καθίσταται διαρκώς πιεστικότερο είναι πού ακριβώς και γιατί διαφώνησε; Με τον όρο “παράταση” ή με την ουσία των μέσων και της πολιτικής των μνημονίων; Με ορισμένες πτυχές των μνημονίων -τις λεγόμενες “τοξικές” από τον υπουργό Οικονομικών- ή με τα μνημόνια συνολικά; Και αν ισχύει το πρώτο, ποιές είναι αυτές οι πτυχές; για παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι τοξικές; Μέχρι τώρα δεν έχουμε ακούσει καθαρά και επίσημα ποιές ακριβώς είναι οι κυβερνητικές θέσεις. Φέρεται να έχουν κατατεθεί τέσσερις πυλώνες από το Γ. Βαρουφάκη οι οποίοι ωστόσο σε ό,τι έχει να κάνει με τις λεπτομέρειές τους παραμένουν ασαφείς.

Σε ό,τι αφορά τη βραχυπρόθεσμη διαπραγμάτευση μπορεί πράγματι να γίνει και μια...
τακτικιστική ή και επικοινωνιακή διαχείριση. Είναι πιθανό να βρεθεί η περιφραστική εκείνη περιγραφή που θα καλύψει και τις δύο πλευρές. Προσοχή όμως, διότι πίσω από τις λέξεις μπορεί να κρύβονται καταστροφικές επιλογές.

Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή έχει το λαό μαζί της, όχι για να παίξει μόνο ή κυρίως ένα παιχνίδι υψηλής διπλωματίας αλλά για να ανατρέψει την ουσία των μνημονιακών πολιτικών που συμπυκνώνονται στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας, την καταστροφή του όποιου παραγωγικού ιστού, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την οικονομική εξάντληση των εργαζομένων. Αυτή είναι η ουσία της στρατηγικής των μνημονίων στο πλαίσιο της νεοαποιακιακής εξάρτησης της χώρας.

Η αντιπαράθεση λοιπόν ή θα είναι στρατηγική και συνολική στη βάση άλλου μοντέλου για τη χώρα ή θα εξαντληθεί σε επιμέρους τακτικισμούς, εξαντλώντας εν τέλει και το λαό και τη χώρα. Η δεύτερη επιλογή θα είναι καταστροφική. Οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να διαδραματίσουν ρόλο πρωτοπορίας δε δικαιούνται να μένουν ή να κρύβονται πίσω από το λαό στην αποφασιστικότητα ή στους φόβους του αντίστοιχα.

Εξ ου και η κυβέρνηση οφείλει να αξιοποιήσει τη διάθεση των πολιτών και το διεθνές κλίμα για να παρουσιάσει άμεσα και πέρα από τη βραχυπρόθεσμη τακτική, το στρατηγικό σχέδιο για τη ρήξη με το πλαίσιο της εξάρτησης και για την ανατροπή τόσο των μνημονίων εν γένει όσο και των συνολικών συνεπειών τους, όχι μόνο των στενά ανθρωπιστικών.

Αν δεν το πράξει, αν επιλέξει το συγκριτικά ευκολότερο δρόμο του τακτικισμού και των επιμέρους διευθετήσεων μπορεί να αποκομίσει γρήγορα κέρδη αλλά θα βρεθεί μπροστά σε αδιέξοδο μεσοπρόθεσμα όχι διότι θα τις καταλογίσουν οι πολίτες “κωλοτούμπα” αλλά κάτι πολύ χειρότερο: αδυναμία.

Σε αυτό το σκηνικό σημαντικότατος είναι ο ρόλος της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμβάλλει στη σύνθεση ενός ευρύτερου, εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ λαϊκοαπελευθεωτικού σχεδίου και κινήματος που θα εγγυηθεί την άλλη στρατηγική ή όχι; Πίσω από τις λέξεις, οι δύσκολες και ιστορικές ερωτήσεις απαιτούν πειστικές και επί της ουσίας απαντήσεις.

από το «tvxs.gr»