Το μυστήριο του καθρέφτη

του Γιάννη Αθανασιάδη

Μικρός ένιωθα την ανάγκη σε ότι με εντυπωσίαζε να δίνω μια μυστηριακή και παραμυθένια εξήγηση.

Ένας από τους μεγάλους μύθους των παιδικών μου φαντασιώσεων ήταν και αυτός του αντίστροφου κόσμου του καθρέφτη .

Ένας κόσμος ταυτόσημος με τον δικό μας με μία διαφορά! Συνέβαιναν τα ίδια ακριβώς πράγματα προς την αντίθετη φορά.

Στον καθρέφτη ο αντίστοιχος εαυτός μου ενώ εγώ χτένιζα την χωρίστρα μου προς τα αριστερά (είχα ανάποδη φύτρα) αυτός χτενιζόταν προς τα δεξιά. Ενώ χαιρετούσα τον αντιεαυτό μου με το δεξί, αυτός με χαιρετούσε με το αριστερό. Κατά τα άλλα ήμασταν απόλυτα συγχρονισμένοι.

Και τότε μου ήρθε μια εφιαλτική σκέψη που με έκανε κάπως διστακτικό ως προς το να ...
πλησιάζω τους καθρέπτες. «Τι θα γινόταν αν ο αντιεαυτός μου είχε τον τρόπο και άλλαζε τις θέσεις μας»; Θα βρισκόμουν σε ένα κόσμο που τα ρολόγια θα γυρνούσαν από δεξιά προς τα αριστερά. Η Γη θα περιστρεφόταν ανάποδα. Και το χειρότερο θα έπρεπε να μάθω να διαβάζω ανάποδα!

Όλα αυτά θα μου πει κανείς είναι παιδικές φοβίες και φαντασιώσεις. Συμφωνώ!

Μπαίνοντας στον κόσμο της κοινής λογικής έπαυσα να φοβάμαι μπροστά στον καθρέφτη. Άλλωστε είχα πλέον κατακτήσει αυτό που λέμε αυτοσυνείδηση.

Εύλογα λοιπόν κάποιος θα με ρωτήσει. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την σημερινή πραγματικότητα; Μάθετε λοιπόν.

Το μυστήριο του καθρέφτη πήρε σάρκα και οστά μέσα σε αυτό που ονομάζουμε κοινοβούλιο. Εδώ αναβιώνει φιλαράκια ο παιδικός μου εφιάλτης. Μόνο που δεν είναι μια απλή φαντασίωση αλλά μια απίστευτη πραγματικότητα!

Οι ερωτήσεις

Αναρωτηθήκατε ποτέ, πως γίνεται μια κυβέρνηση που υποσχόταν ότι θα έσκιζε τα μνημόνια, θα κατήγγειλε τις δανειακές συμβάσεις, θα διέγραφε το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, θα οδηγούσε στο εδώλιο τους επίορκους υπηρέτες του λαού (βλ. Υπουργούς και βουλευτάδες ), οι οποίοι αφού διασπάθισαν τον δημόσιο πλούτο με απίστευτα ποσά σε οφσορ και καταθέσεις στην Ελβετία και αλλού, αφού συνεργάστηκαν με εργολάβους καναλάρχες για να διαμοιράσουν τα ιμάτια ενός σταυρωμένου λαού τον οποίο οδήγησαν σε ένα τεχνητό αδιέξοδο, αφού του φόρεσαν (χωρίς καν να την περάσουν από την βουλή) μια δανειακή σύμβαση που εκχωρεί την εθνική του κυριαρχία σε τοκογλύφους και ξεσκίζοντας κάθε συλλαβή του συντάγματος της Ελλάδας, τον αλυσόδεσαν εντέλει στα βαριά δεσμά των μνημονίων ψηφίζοντας τα;

Οι… επερωτήσεις

Πώς γίνεται αυτή η κυβέρνηση με νωπή την εντολή του λαού και τον απόηχο των υποσχέσεων ακόμη στα αυτιά μας. Να μας λέει ότι το 70% των μνημονίων θα το κρατήσει η θα το ονομάσει κάπως αλλιώς, ότι θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της απέναντι στους δανειστές προτείνοντας ένα αέναο ομόλογο χρέους για μας και τα δισέγγονα μας, ότι θα ζητήσει επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης, ότι δεν θα τιμωρηθούν οι προδότες γιατί δεν ήρθε τάχα μου για να φέρει τον ρεβανσισμό, και εν κατακλείδι υπέδειξε και ψήφησε ως ανώτατο άρχοντα (όπως συνηθίζεται να λέγεται στο κωλοσύστημά τους), έναν πολιτικό που ψήφησε τα μνημόνια;

Αν τους το έλεγες αυτό πριν λίγους μήνες το πιθανότερο θα ήταν να σε αρχίσουν στις ψιλές.

Ο λαός τι λέει;

Και ο λαός που τους ψήφησε τι λέει; Κάποιοι από κεκτημένη ταχύτητα δεν θέλουν να πιστέψουν στα μάτια τους, ενώ κάποιοι άλλοι μετέρχονται την συνωμοτική άποψη ότι τα κάνουν όλα αυτά, γιατί σκοπεύουν να τους τη φέρουν! Τέλος κάποιοι πιστεύουν πως αυτή είναι η πολιτική. Πως έτσι είναι το κανονικό. Πως και οι προηγούμενοι κάπως έτσι λειτούργησαν, άρα τι να κάνουμε τουλάχιστον έχουμε φιγουράτους υπουργούς και πρωθυπουργό.

Μην κουράζεστε αδέλφια η πραγματικότητα μας έδειξε ότι το κοινοβούλιο λειτουργεί όπως ο καθρέφτης! Ένας καθρέφτης του λαού που όλους όσους στέλνει εκεί μέσα, κάνουν ακριβώς ότι υποσχέθηκαν στον λαό, μόνο που… όπως όλοι οι καθρέφτες τα κάνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και μέχρι να ωριμάσουμε και να κατανοήσουμε το μυστήριο του καθρέφτη θα πέφτουμε πάντα στην ίδια παγίδα.

Διότι η κρατική εξουσία θα είναι πάντοτε το αντίστροφο είδωλο του λαού.

Διότι τελικά αν θέλουμε να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας αντί να υποκύπτουμε στον παιδικό φόβο της εξουσίας, δεν έχουμε παρά να σπάσουμε τους καθρέφτες και να δούμε τον πραγματικό κόσμο όπως ακριβώς είναι. Να κατανοήσουμε ότι εμείς εξουσιάζουμε τους εαυτούς μας.