Καταγγέλλοντας τις μονομερείς ενέργειες

του Σταύρου Παπαγιάννη

Δεν μπορώ να καταλάβω και θέλω μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μου να καταγγείλω, όλους εκείνους, που χωρίς ίχνος ντροπής διαφωνούν με τις επιλογές της κυβέρνησης και δη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Χωρίς τσίπα και εντελώς ανεύθυνα, μιλούν για μονομερείς ενέργειες και καταγγέλλουν τους ηγήτορες του τόπου ως «κωλοτούμπες», χωρίς έστω να ερυθριάσουν.

Τι ζητάτε κύριοι; Τι ξέρετε εσείς από διαπραγματεύσεις; Δεν γνωρίζετε ότι οι μονομερής ενέργειες δεν είναι politically correct; Δεν καταλαβαίνετε ότι ζητάτε από μια κυβέρνηση, της Αριστεράς παρακαλώ, να φερθεί ανάγωγα στους δανειστές και να μην σεβαστεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι προηγούμενες, δεξιές έστω, κυβερνήσεις της χώρας;

Σας καταγγέλλω ενώπιων του Ελληνικού λαού κύριοι. Όπως θεωρώ ιστορικό και πατριωτικό...
μου καθήκον να καταγγείλω, όλους εκείνους που με μονομερής ενέργειες, οδήγησαν το λαό σε επικίνδυνους ατραπούς. 

Έτσι λοιπόν καταγγέλλω τον Μιλτιάδη, που μονομερώς αρνήθηκε να παραδώσει την Αθήνα στους Πέρσες, τους νίκησε στον Μαραθώνα κι έτσι έδωσε λαβή στον Ξέρξη μετά από 5 χρόνια να επιτεθεί ξανά στην Ελλάδα.

Καταγγέλλω επίσης τον Λεωνίδα, που μονομερώς αρνήθηκε να υπακούσει στις εντολές των αρχόντων της Σπάρτης και με το αίμα το δικό του και τον συμπολεμιστών του Σπαρτιατών και Θεσπιέων, αμύνθηκαν μέχρι ενός στις Θερμοπύλες*.

Καταγγέλλω τον επικίνδυνο και άμυαλο Θεμιστοκλή, που μονομερώς ενεργώντας, κατέστρεψε τον Περσικό στόλο, μη ακούγοντας τη φωνή της λογικής, που μέσω της Αθηναϊκής ολιγαρχίας του φώναζε να μην αντισταθεί.

Καταγγέλλω τον επικίνδυνο αυτόν Αρχιμανδρίτη Παπαφλέσσα, (που κακώς δεν τον αφόρισε η Εκκλησία) και τον Κολοκοτρώνη (που ενώ με προδοσία ξεκληρίστηκε όλη η οικογένειά του, αυτός ο άτιμος επέζησε), μονομερώς ενεργώντας, μη υπακούοντας στους προύχοντες και τους κοτζαμπάσηδες, ξεκίνησαν την Επανάσταση στην Καλαμάτα.

Καταγγέλλω τον τσαγκάρη Παναγιώτη Καρατζά από την Πάτρα, τον αγρότη Μελέτη Βασιλείου από την Αθήνα, τον ναύτη Αντώνη Οικονόμου από την Ύδρα, τον αγρότη Δημήτρη Μπαλλή από την Άνδρο, που μονομερώς σήκωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις περιοχές τους και δολοφονήθηκαν από τους προεστούς, τους κοτζαμπάσηδες και τους καραβοκύρηδες (τους θεσμούς της εποχής δηλαδή).

Καταγγέλλω βέβαια, τους Λευτέρη Αποστόλου από το ΚΚΕ, τον Χρήστο Χωμενίδη από το ΣΚΕ, τον Ηλία Οικονόμου από την ΕΛΔ και τον Απόστολο Βογιατζή από το ΑΚΕ, που υπόγραψαν το ιδρυτικό του ΕΑΜ, καθώς και την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που το στήριξε, ενάντια στις φωνές της λογικής των Τσολάκογλου, Ράλλη, Έβερτ και τόσων άλλων μεγάλων πατριωτών, που πάλευαν για τ’ όνειρο της Ενιαίας Ευρώπης, κάτω από την προστασία της Γερμανίας.

Καταγγέλλω, ως άκρος επικίνδυνο τον Αθανάσιο Κλάρα, γνωστό ως Άρη Βελουχιώτη, που χωρίς να διαπραγματευθεί με τους Γερμανούς, που παρεμπιπτόντως είναι φίλοι μας, ενεργώντας μονομερώς, δημιούργησε τον ΕΛΑΣ και λευτέρωσε την πατρίδα.

Καταγγέλλω τον Αλέξανδρο Παναγούλη, τον Σπύρο Μουστακλή, τους φοιτητές του Χημείου και του Πολυτεχνείου και τόσους ακόμη επώνυμους και ανώνυμους ανθρώπους, που μονομερώς ενεργώντας, αντιστάθηκαν στην δικτατορία του 1967 και δεν την άφησαν να ολοκληρώσει το έργο της, στο ξεπούλημα της πατρίδας.

Τέλος θέλω να καταγγείλω εμένα, που δεν μπορώ να κατανοήσω, γιατί δεν μπορούμε μονομερώς να καταγγείλουμε και να διαγράψουμε το χρέος. Γιατί πρέπει να διαπραγματεύομαι με το βιαστή της πατρίδας μου, της ζωής της δικής μου, της οικογένειάς μου, των φίλων μου, των παιδιών μας, των συναγωνιστών μου, ολόκληρου του Ελληνικού λαού και δεν μπορώ μονομερώς να φύγω από τον ζουρλομανδύα του Ευρώ και από αυτή την ένωση των ολιγαρχών, των τραπεζιτών και των Ευρωναζί. Γιατί δεν μπορώ μονομερώς να επιστρέψω σε Εθνικό Κρατικό Νόμισμα και να δημιουργήσω πρωτογενές δίκαιο με Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Γιατί δεν μπορώ μονομερώς να δικάσω και να τιμωρήσω, με τις μεγαλύτερες ποινές, όλους αυτούς που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση.

Ίσως δεν είμαι αρκετά έξυπνος να καταλάβω. Δεν είμαι βλέπετε καθηγητής σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, ούτε έχω δουλέψει με τον Σόρος ή στο Levy institute ή στο Citi του Λονδίνου. Ίσως πάλι, δεν είμαι αρκετά αριστερός, για να καταλάβω το μέγεθος της επαναστατικής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αλλά ούτε έχω τις γνώσεις στρατηγικής της ηγεσίας και ούτε κατέχω τη θεωρία των παιγνίων.

Ένα πράγμα όμως ξέρω καλά κι αυτό μου το ‘μαθε ο πατέρας μου με τα λόγια του, αλλά προπαντός με τις πράξεις του. Να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι την πατρίδα έστω κι αν μείνεις μόνος. Μόνο έτσι θα μπορέσεις κάποια στιγμή να ζήσεις ελεύθερος. Γιατί ανέκαθεν εμείς οι κομμουνιστές δίναμε τη ζωή μας για την πατρίδα. Πάνω από συμφέροντα προσωπικά ή μη, η λευτεριά της πατρίδας, είναι το κύριο ταξικό καθήκον που έχει όποιος θέλει να είναι πραγματικά κομμουνιστής. Η λευτεριά και η ανεξαρτησία της πατρίδας δεν διαπραγματεύεται, δεν παζαρεύεται, δεν κοστολογείται, δεν μπαίνει στη ζυγαριά και προπαντός δεν εκχωρείται, ούτε ανατίθεται. Είναι η υποχρέωση του λαού απέναντι στον εαυτό του. Μόνο σε μια πραγματικά λεύτερη πατρίδα μπορεί ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά κι όλος ο λαός μαζί να δημιουργήσει και να μεγαλουργήσει.

Αυτός λοιπόν ο πόθος με κάνει να συνεχίζω να καταγγέλλω και να παλεύω όλους εκείνους που προσπαθούν να μοιράσουν τα ιμάτια της Ελλάδας στους ντόπιους και ξένους ολιγάρχες, στα ντόπια και ξένα αφεντικά τους.

Όσα παραμύθια, όσες υποσχέσεις, όση τρομοκρατία, όση φίμωση και όσες κυβιστήσεις κι αν κάνουν, να ξέρουν ότι θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.   

Ο Σταύρος Παπαγιάννης είναι μέλος του ΕΠΑΜ στον πυρήνα Νέου Κόσμου

*Το μονοπάτι που οδήγησε ο Εφιάλτης τους Πέρσες για να περικυκλώσουν το Λεωνίδα, ήταν στο όρος Καλλίδρομο, στ’ αριστερά των Ελλήνων.