Το Πολιτικό Κίνημα για τη Λαϊκή Χειραφέτηση στη Γαλλία (M’PEP) για την επίθεση στο Charlie Hebdo.

Επίθεση σε Charlie Hebdo: Η Γαλλία μόνιμη απειλή για τους ισλαμιστές και τους συμμάχους τους

Το M’PEP εκφράζει τον αποτροπιασμό του για το μακελειό της Τετάρτης 7 Γενάρη με θύματα εργαζόμενους του εβδομαδιαίου περιοδικού Charlie Hebdo και δύο αστυνομικούς υπαλλήλους και εκφράζει τη αλληλεγγύη του στους οικείους των θυμάτων. Τα βάρβαρα ήθη δε θα βρουν πρόσφορο έδαφος στη Γαλλία. Η λαϊκή κυριαρχία πέρα και πάνω από θρησκευτικά δόγματα είναι αδιαμφισβήτητη κατάκτηση του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας. Η ελευθερία έκφρασης συμπεριλαμβάνεται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη (άρθρα 10 και 11). Η ελευθερία του τύπου κατοχυρώνεται από το νόμο της 29ης Ιούλη 1881

Το M’PEP καλεί σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας παντού στην Γαλλία όπου έχουν προγραμματιστεί συλλαλητήρια, και ειδικότερα στο Παρίσι, στις 6μμ, στην πλατεία Ρεπιμπλίκ Ο θρησκευτικός φανατισμός, απ’ όπου κι αν προέρχεται, πρέπει να καταπολεμηθεί* «παράπτωμα βλασφημίας» δεν έχει θέση στο χώρο της γαλλικής επικράτειας. 

Το ισλαμικό κίνημα αναπτύσσεται ταυτόχρονα με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και....
την ανεργία και εξαθλίωση που τη συνοδεύουν. Τους οικονομικούς πόρους του εξασφαλίζουν εκείνοι που κατεξοχήν αντλούν οφέλη από το νεοφιλελευθερισμό. Πολιτικά τρέφεται από τα ερείπια που αφήνει ο νεοφιλελευθερισμός και από την υποστήριξη του ΝΑΤΟ στη ρατσιστική δικτατορία του Ισραήλ. .

Η επαναστατική γαλλική παράδοση αποτελεί μόνιμη απειλή για το παραπάνω τρίπτυχο. Και βέβαια το γνωρίζει. Για λόγους που έχουν να κάνουν με μια βαθύτατη ασυμβατότητα με το αγγλοσαξονικό οικονομικό μοντέλο, η Γαλλία -απ όλες τις χώρες όπου επικρατεί το νεοφιλελεύθερο και στρατιωτικό αμερικανικό κατεστημένο- είναι η χώρα όπου αυτό το κατεστημένο αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη απέχθεια από το λαό της. Και το κατεστημένο αυτό δεν τρέμει τίποτα άλλο όσο μια Γαλλία που θα έχει ανακτήσει την πλήρη και απόλυτη εθνική της κυριαρχία.

Αφ’ ενός γιατί δεν μπορεί στα σοβαρά να αγνοήσει μια χώρα που -παρά τις προσπάθειες διάλυσης της- παραμένει η έκτη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Αφ’ ετέρου γιατί με την έξοδο από την ΕΕ, το ευρώ, το ΝΑΤΟ και όλους τους στυλοβάτες του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου κατεστημένου, η Γαλλία θα έδειχνε και σε άλλους λαούς το δρόμο. Θα έδειχνε ότι η απελευθέρωση ενός λαού από την τυραννία της ανεργίας και της κοινωνικής απαξίωσης είναι εφικτή. Θα έδειχνε ότι ένα έθνος που παίρνει στα χέρια του τα ηνία της εξωτερικής πολιτικής μπορεί να ελευθερώσει και άλλα, όπως για παράδειγμα τον παλαιστινιακό λαό, επιβάλλοντας βαριές κυρώσεις στην ισραηλινή ηγεσία.

Στην πραγματικότητα λοιπόν, η επίθεση εναντίον της εφημερίδας Charlie Hebdo έχει ως στόχο να ενισχύσει την υφιστάμενη παγκόσμια τάξη: τις αντιδράσεις αγανάκτησης θα ακολουθήσουν σύντομα τα συνήθη επιχειρήματα περί « σύγκρουσης των πολιτισμών» και οι επικλήσεις σε ενότητα ενάντια στις «δυνάμεις του κακού». Δηλαδή, σύμφωνα με την κυρίαρχη ιδεολογία: τους μουσάτους, τους σοβινιστές και τους αντισιονιστές. Όσο για τους υπέρμαχους της εθνικής ανεξαρτησίας αυτοί ταυτίζονται με τους σοβινιστές.

Η επίθεση στην εφημερίδα Charlie Hebdo απηχεί αυτό ακριβώς το συναίσθημα που μια Γαλλία ανεξάρτητη και κυρίαρχη εμπνέει στους ισλαμιστές και σε αυτούς χωρίς τους οποίους οι τελευταίοι θα ήταν ανύπαρκτοι: έναν…. εύλογο τρόμο.