Ο Κρούγκμαν, ο Τσίπρας και τα Τανκς….

του Κ. Παπουλή

Το δίλημμα «Τσίπρας η Τανκς», η καλύτερα ΣΥΡΙΖΑ ή Χ.Α., έχει τεθεί από πριν τις εκλογές. Ένα πλήθος ανθρώπων της «αριστεράς» πήγαν στην κάλπη με αυτό το σκεφτικό. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν και μας λένε, αποτύχει, τότε θα έρθει η άκρα-δεξιά. Αφού το πρόγραμμά του είναι συνταγή αποτυχίας τους έλεγες, πώς θα τα καταφέρει; Oχι! εκείνοι, επέμεναν, έβαζαν (και βάζουν) το συναίσθημα, πάνω από την λογική.

Τρανταχτό παράδειγμα, μέσα σε όλους, το μέλος του ΝΑΡ Ε. Μπιτσάκης,1 ο οποίος αμέσως μετά τις εκλογές επανέρχεται, με άρθρο του στην αυγή, (http://www.avgi.gr/article/5255615/eutuxis-mpitsakis-na-mi-xathei-i-eukairia) όπου στον επίλογο μας λέει: «Τυχόν αποτυχία μπροστά στη γενικευμένη επίθεση που θα δεχτεί η νέα κυβέρνηση θα σημάνει όχι μόνο επιστροφή της Ακροδεξιάς, αλλά απρόβλεπτη άνοδο της νεοφασιστικής απειλής».

Τι θα σημάνει όμως επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση μακροημερεύσει, θα γλυτώσουμε από την ανεργία και την φτώχεια που τρέφει την Χ.Α.;

Κορυφαίοι και πραγματικοί επιστήμονες, όπως ο Κρούγκμαν, μας λένε δυστυχώς την πικρή...
αλήθεια. Ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει τους στόχους του, μέσω μιας καλής διαπραγμάτευσης, δεν θα τα καταφέρει: «Στην πραγματικότητα το πρόβλημα με το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ίσως είναι πως δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικό. Μια ελάφρυνση του χρέους και της λιτότητας θα μείωνε το οικονομικό άλγος, είναι αμφίβολο όμως, το κατά πόσο είναι αρκετή για να παράγει ισχυρή ανάκαμψη. Από την άλλη δεν είναι σαφές τι περισσότερο μπορεί να κάνει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, εκτός εάν είναι σε θέση να εγκαταλείψει το ευρώ και ο ελληνικός λαός δεν είναι έτοιμος για αυτό». (από άρθρο που μεταφράστηκε και στα ΝΕΑ, στις 27-1).

Ακόμη λοιπόν και μετά από μια πολύ επιτυχημένη διαπραγμάτευση για το χρέος, όπως να μην πληρώνονται τοκοχρεολύσια για κάποια χρόνια (σενάριο βέβαια εξαιρετικά απίθανο)2, μια ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει τα οικονομικά εργαλεία για να επιτύχει ισχυρή ανάκαμψη, αφού χωρίς εθνικό νόμισμα, ούτε δημόσιο έλλειμμα μπορεί να δημιουργήσει για να κάνει δημόσιες επενδύσεις, ούτε υποτίμηση, για την τόνωση της εγχώριας ζήτησης και αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Στην πραγματικότητα ακόμη και η «καλύτερη λύση» για το χρέος, εγκλωβίζεται σε «ισοσκελισμένους» προϋπολογισμούς, χωρίς δυνατότητα συναλλαγματικής διόρθωσης, και φυσικά χωρίς ρευστότητα, εμπορική πολιτική κ.α, και όλα τα «καλά» της ΟΝΕ και της Ε.Ε.. Μια επιτυχία, θα είναι σαν να σταθεροποιούνται οι οικονομικές συνθήκες του έτους 2014. Δηλαδή, οικονομική στασιμότητα, η αναιμικοί ρυθμοί ανάπτυξης, αφού έχουν σταματήσει τα υφεσιακά μέτρα. Άλλωστε το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος, αλλά η παραγωγική αναιμία που το δημιούργησε, τα τεράστια εμπορικά ελλείμματα. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ότι το χρέος της δεν είναι βιώσιμο, αλλά ότι η οικονομία της δεν είναι βιώσιμη εντός της ευρωζώνης.

Υπό οποιαδήποτε δηλαδή (εντός ευρώ) σενάριο, δεν είναι εφικτοί οι υψηλοί ρυθμοί μεγέθυνσης (άνω του 6%-7%) που είναι απαραίτητοι για να μειωθεί σε σχετικό ορίζοντα (π.χ. μιας) πενταετίας η ανεργία. Αν σκεφτούμε ότι την χρυσή εποχή του ευρώ (2001-2006), που το ΑΕΠ έτρεχε με μέσο ετήσιο ρυθμό 4,2%, δημιουργούνταν ετησίως 70.000 θέσεις εργασίας, καταλαβαίνουμε τι οικονομικές τομές χρειάζονται για να δημιουργηθούν κάθε χρόνο 250-300 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που σήμερα απαιτούνται. Είτε λοιπόν με ΣΥΡΙΖΑ είτε χωρίς ΣΥΡΙΖΑ, η φτώχεια και η ανεργία που γεννούν και θρέφουν την άκρα-δεξιά θα είναι εδώ.

Το δίλημμα αν μπορεί να μπει κατά κάποιο τρόπο με τον τρόπο που το βάζουν, δεν είναι λοιπόν ΣΥΡΙΖΑ η Τανκς, αλλά ανεργία ή φασισμός. Όμως, αν κοιτάξει κανείς τις ανατολικές χώρες, η παρακμή και η ανεργία δεν οδηγούν απαραίτητα στον φασισμό. Ο κόσμος είναι εφικτό να προσαρμοστεί. Άλλωστε η Ν.Δ. με την εξαιρετική αντοχή που έδειξε και με άλλη ηγεσία είναι πολύ εύκολο και πολύ πιθανό να επιστρέψει (ακόμη και σύντομα) στην κυβέρνηση. Αν και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ακροδεξιά θα ενισχύεται σταθερά λόγω ανεργίας, στο βαθμό που παραμείνουμε στο ευρώ, η άποψη το ότι μετά τον ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα είναι «μαύρη», είναι αναλόγου είδους «δεξιά» έμπνευση με το «Καραμανλής η Τανκς», με προφανή σκοπό την εμπέδωση της ανοχής στη νέα κυβέρνηση.

Η νέα κυβέρνηση θα βρεθεί σε μεγάλη εξωτερική πίεση το αμέσως επόμενο διάστημα. Δυστυχώς το χρονόμετρο το κρατάει ο Ντράγκι και η τρόικα, μια που αυτοί «χρηματοδοτούν» την χώρα. Στο βαθμό που η κυβέρνηση αυτή δεν φαίνεται να είναι σε θέση, να διαπραγματευτεί μέσω ενός χρεοστασίου και εξόδου από το ευρώ το μεγάλο ζήτημα είναι το πώς θα διοχετευθεί το «θυμικό» του λαού μας.

Θα είναι άσκημο να οδηγηθούμε σε μια νέα Κύπρο, όχι τόσο όσο αφορά ένα επεισόδιο με τις τράπεζες, αλλά όσον αφορά τις καρδιές των ελλήνων. Η χαρά και η μουδιασμένη αισιοδοξία, το σπάσιμο του φόβου, το θετικό μήνυμα που έβγαλαν οι εκλογές, δεν πρέπει να δώσει την θέση της στην απογοήτευση και στην μοιρολατρία.

Ο λαός πρέπει να καταλάβει αυτό που λέει και ο Κρούγκμαν. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η καλύτερη δυνατή κυβέρνηση (είτε μείνει, είτε πέσει) που θα μπορούσε να έχει μένοντας στης ευρωζώνη. Όμως η φτώχεια, η ανεργία, η αθλιότητα και η κοινωνική απελπισία δεν είναι αναστρέψιμες μέσα στη ζώνη του ευρώ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς ΣΥΡΙΖΑ. Η έξοδος, έχει ρίσκο, χρειάζεται όραμα και σχέδιο και σημαίνει μια γενική μεταβολή στις αξίες, στις ιδέες και στις συμπεριφορές της ελληνικής κοινωνίας. Σημαίνει ότι ο λαϊκός παράγοντας θα τα βγάλει πέρα με τις δικές του δυνάμεις, άρα θα πρέπει να ξαναβρεί την αυτοέκτιμησή του, να πιστέψει στον εαυτό του. Η ελευθερία άλλωστε δεν χαρίζεται, κατακτιέται. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να πορευτούμε και από την πλευρά της εξόδου από το ευρώ και της λευτεριάς από το χρέος, από την πλευρά της δημοκρατίας, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, να κρίνουμε, να σταθούμε και να συγκρουστούμε με αυτή την κυβέρνηση.

(1):Είναι βέβαια αξιοπερίεργο, πώς ένας άνθρωπος, όπως ο Ε. Μπιτσάκης, (που κατά δημόσιες δηλώσεις του) «δεν έχει πεισθεί» για τίποτε (π.χ. για την ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, η και την Ε.Ε., τις ζημιές που έχει υποστεί η Ελλάδα από την συμμετοχή της εκεί κλπ), πώς για το μόνο «που έχει πεισθεί» είναι για το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή Χ.Α;

(2): Στο υπουργείο οικονομικών οι δύο καθηγητές Βαρουφάκης και Μάρδας, υπουργός και υφυπουργός, πιστεύουν ότι το σενάριο της δραχμής είναι καταστροφικό. Ο πρώτος (και σε πρόσφατες δηλώσεις του) το χαρακτηρίζει ως επιστροφή στη νεολιθική εποχή. Άρα πως θα  διαπραγματευτούν; αφού με την παραμικρή απειλή εξόδου (π.χ. διακοπή ELA) θα τρέξουν να υπογράψουν ότι τους ζητηθεί, για να γλυτώσουν την χώρα από τα προκατακλυσμιαία δεινά που θα φέρει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Γι αυτό και το σενάριο (που ίσως και κάποιοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζουν), που λέει ότι αν τα πράγματα φτάσουν στο αδιέξοδο, μπορεί ο Σόιμπλε να τους προτείνει «συντεταγμένη» έξοδο (γιατί οι ίδιοι δεν έχουν κανένα σχέδιο) και διαζύγιο, όπως έκανε (;;;) στο Βενιζέλο, μάλλον δεν έχει καμία βάση, γιατί πέρα από τα άλλα, η έξοδος από το ευρώ στερείται αποδοχής, όχι μόνο στην ηγεσία αλλά και στην πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

από το «www.sxedio-b.gr»