Υποσχέσεις και διακυβέρνηση

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η κυβέρνηση Τσίπρας τρέχει να εξαγγείλει και επισήμως, διά των υπουργών της, πολλά από όσα υποσχόταν προεκλογικά. Τα περισσό-τερα χωρίς δημοσιονομικό κόστος. Βεβαίως η κυβέρνηση περνάει την πρώτη, εύκολη φάση της. Τα δύσκολα έπονται.

Προφανώς ο πυρήνας της επιτυχίας ή της αποτυχίας της βρίσκεται στη μεγάλη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την έξοδο από το μνημόνιο και τη ρύθμιση του χρέους, που θα σηματοδοτήσει την «επόμενη μέρα». Σε κάθε περίπτωση, όμως, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ανοίξει μεγάλα μέτωπα στο εσωτερικό, σε κάποια από τα οποία θα βρει τους δανειστές απέναντι της και σε άλλα σύμμαχό της. Είναι ζήτημα ορθής τακτικής και μελετημένης διαπραγμάτευσης η κατάληξη των σπουδαιότερων από τα ανοιχτά ζητήματα.

Στο εσωτερικό η νέα κυβέρνηση ξέρει ότι πρέπει το συντομότερο να δώσει δείγματα γραφής ...
-όχι μόνο στο στενό εισοδηματικό πεδίο- που θα την καθιερώσουν στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως πολιτική δύναμη που ήρθε για να μείνει και όχι ως μια «παρένθεση».

Η μνημονιακή εποχή χαρακτηρίζεται από εκτεταμένη εκπτώχευση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, μαζική ανεργία, αδιάκριτο ξεπούλημα εθνικής περιουσίας και έξαρση της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Στην -κατά ΣΥΡΙΖΑ- «επόμενη μέρα», εκτός από τα ήδη εξαγγελθέντα μέτρα για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ μεικτά, επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ακύρωση περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεων, αλλαγή στη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων κ.λπ., υπάρχει ένα τεράστιο θεσμικό και οικονομικό πεδίο, στο οποίο την καλούν όχι μόνο οι προεκλογικές εξαγγελίες της, αλλά και οι απαιτήσεις τόσο του ελληνικού λαού όσο και των δανειστών.

Τα μεγάλα θέματα αυτού του πακέτου αφορούν τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα, αλλά και την προνομιακή μεταχείριση τμημάτων της ελληνικής ελίτ, στα οποία συγκαταλέγονται μιντιάρχες και λοιποί ισχυροί με τεράστια αδιαφανή δάνεια.

Ένα άλλο πακέτο αφορά επιπλέον ιδιωτικοποιήσεις της περιόδου Σαμαρά, για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε έντονα χαρακτηρίζοντάς τις ασύμφορες και επιζήμιες για το Ελληνικό Δημόσιο (παραδείγματα το Ελληνικό, οι φυσικοί πόροι, π.χ. το νερό, και οι υποδομές της χώρας, όπως τα αεροδρόμια και τα λιμάνια).

Στην πολιτική η υπόσχεση συνήθως απέχει παρασάγγας από την υλοποίησή της. Ωστόσο, ύστερα από τη λεηλασία που υπέστη η χώρα κατά τα μνημονιακά χρόνια, η συνέπεια έναντι αυτών των υποσχέσεων θα αποδειχθεί κρίσιμη για την πολιτική αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης. Τόσο κρίσιμη όσο η διοχέτευση φρέσκου χρήματος στην άνυδρη οικονομία και το πολυεπίπεδο έργο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Οψόμεθα...

από το «ΠΟΝΤΙΚΙ»