Η Ραχήλ και το φύλο των αγγέλων

του «Pitsirikos»

Γεια σου πιτσιρίκο. Πριν από πολλούς αιώνες, ένα «θεμελιώδες» ερώτημα πλανιόταν πάνω από τους «σκεπτόμενους δουλοπάροικους» της ηπείρου που σήμερα λέγεται Ευρώπη:

-Ποιο είναι το φύλο των αγγέλων;

Υποθέτω ότι εκείνη την εποχή, οι «τρομαγμένοι δουλοπάροικοι της ηλιθιότητας» έβλεπαν αγγέλους, αλλά δεν μπορούσαν να διακρίνουν το γενετήσιο μόριό τους, ώστε να «ασελγήσουν» ως «μέγιστοι αυνανιστές» στον ιδεατό εραστή άγγελο.

Σήμερα, αιώνες μετά εκείνο το παιδικό ερώτημα του Μεσαίωνα, ένα ακόμα θεμελιώδες ...
πρόβλημα βασανίζει τους «δουλοπάροικους της κατανάλωσης»:

-Τι θα γίνει με τα χρέη των κρατών;

Αυτό αλήθεια δεν είναι το «μονεταριστικό» πρόβλημα και της Ελλάδας; Πού διχάζει τους υπηκόους της σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς»; Πού αναλώνει τις σκέψεις των «δουλοπάροικων της υποκρισίας»;

Αγαπητέ πιτσιρίκο, εδώ και αρκετά χρόνια η ανθρωπότητα ζει ένα νέο Μεσαίωνα. Όπως τότε, έτσι και τώρα, οι «δουλοπάροικοι» του φόβου «εμπιστεύονται» το νέο θεό: το χρήμα!

Όπως τότε, έτσι και τώρα, το «ιερατείο» των «αγορών» «επενδύει» στην αμάθεια και το φόβο!

Αλλά όπως τότε, έτσι και τώρα, ο «μεσαίωνας» θα τελειώσει. Ο άνθρωπος θα γίνει ξανά το κέντρο του κόσμου. Ένας νέος Μικελάντζελο θα παραστήσει το θεό ως Άνθρωπο.

Κι η νέα «Αναγέννηση» θα εδραιώσει ξανά την «αρμονία» του ανθρώπου με τη φύση του και το περιβάλλον!

Μέχρι τότε θα μας «μολύνουν» οι παράλογες δοξασίες για το φύλο των αγγέλων, το «κούρεμα», τα ομόλογα, το τύπωμα, τα παράγωγα…

Όλα ιδεατά φαντάσματα σαθρών ψευδο-συστημάτων. Όλα χτισμένα στα θεμέλια του ανθρώπινου φόβου και της απληστίας…

Ας μην κρίνουμε λοιπόν την όμορφη Ραχήλ. Απλά, έδωσε τη δική της ερμηνεία για το «φύλο των αγγέλων».

Πολλούς χαιρετισμούς,

Federico

Υ.Γ. Σου επισυνάπτω εικόνες από τη Φλωρεντία, το κέντρο της Αναγέννησης. Με την ελπίδα για την επόμενη Αναγέννηση!

(Αγαπητέ Federico, μας έλειψες. Federico, για την Ελλάδα θα είναι η πρώτη Αναγέννηση, γιατί την προηγούμενη την έχασε·μόνο τα Επτάνησα την έζησαν από σπόντα. Το φύλο των αγγέλων απασχολεί και σήμερα πολύ κόσμο. Εμένα ποτέ δεν με απασχόλησε. Όπως λέει κι ο ποιητής «Εγώ θα πάρω αγκαλιά τον άγγελο μου, κι όλο το βράδυ από το παράθυρο μου, τρώγοντας πίτσα και ρουφώντας κόκα κόλα, για την ζωή θα του μιλάω την καριόλα». Την όμορφη Ραχήλ την κρίνουν -σε κάθε ευκαιρία- επειδή είναι όμορφη. Άνδρες λυσσάνε με την Ραχήλ, όχι γυναίκες. Και δεν μπορούν να την έχουν. Οπότε, την βρίζουν. Απίστευτη η λύσσα των ανθρώπων για αυτό που ποθούν και δεν μπορούν να έχουν. Εμείς θα είμαστε πάντα με τις όμορφες Ραχήλ. Μια Ραχήλ -με πανέμορφα μάτια- ερωτεύτηκε και ο Νίκος Καζαντζάκης. Federico, να είσαι καλά και να γράφεις. Καλή χρονιά!)