Αϊ Γιώργης

του Θανάση Καρτερού

Δεν μπορείς να του φας όμως το δίκιο του Αντώνη Σαμαρά. Ο άνθρωπος έχει στο DNA του το παραμύθι. Και το παραμύθιασμα. Διαβάζεις τι είπε χτες στο υπουργικό συμβούλιο και δεν πιστεύεις, όχι αυτά που λέει, αλλά ότι τα λέει. Φτάνεις μάλιστα να αναρωτιέσαι: Βρε μπας και τα πιστεύει; Μπας και έχει εκείνο το σύνδρομο του βαρόνου Μινχάουζεν, που κάνει τον ασθενή να ζει ως άλλος, σε άλλο χώρο, και άλλο χρόνο; Σε άλλη διάσταση γενικώς;

Το ήξερε το επερχόμενο προεδρικό του στραπάτσο και είχε έτοιμη την ομιλία του. Γραμμικώς προεκλογική. Εκφώνησε λοιπόν μεταξύ των γνωστών τρομοκρατικών στους υπουργούς του, οι οποίοι έχουν ασκηθεί στο άθλημα, και δεν βρέθηκε ούτε ένας να γελάσει:" Είναι, όμως, τώρα η ώρα της Δημοκρατίας! Και Δημοκρατία σημαίνει αλήθεια και ευθύνη. Όχι συκοφαντίες, όχι ψέματα και ψεύτικες υποσχέσεις, όχι λαϊκισμός και πυροτεχνήματα, όχι εκλογικοί εκβιασμοί και τρομοκρατία".

Μίλησε δηλαδή για ώρα της δημοκρατίας εκείνος που ταύτιζε τόσο καιρό τις εκλογές με την...
εθνική καταστροφή. Και μίλησε για αλήθεια και ευθύνη ποιος; Εκείνος που το 2012 έταζε με τις δεκαοχτώ του δεσμεύεις αυξήσεις στις συντάξεις, μειώσεις στους φόρους, ρευστότητα στον αγορά, επιδόματα ανεργίας στους μικρομεσαίους, αποκατάσταση της ζημιάς των ταμείων και των ομολογιούχων από το κούρεμα. Εκείνος που θα καταργούσε το χαράτσι. Και που θα ανέβαζε το αφορολόγητο φέτος -μάλιστα, το 2014- σε 10%!

Τι να θυμηθείς, τι να ξεχάσεις. Το story που είναι success, το τούνελ που αποκτά φως στο βάθος του, τα μνημόνια που τελειώνουν, τη νέα Ελλάδα που βρίσκεται κάπου εκεί έξω, το ΔΝΤ που φεύγει, τις αγορές που μένουν, την ανάπτυξη που μας χτυπάει την πόρτα; Καλά τα παλιότερα, για το πόσο κακό είναι το μνημόνιο και τι ζημιά κάνει η λιτότητα, έχουν παραγραφεί. Ουδείς αναμάρτητος, στο κάτω-κάτω. Το είπε και προχώρησε ακάθεκτος στο εθνικό το πεπρωμένο.

Κι ύστερα προεξοφλεί ότι θα νικήσει ως Άι Γιώργης το τέρας του λαϊκισμού και του ψέματος. Έτσι που αν επιμείνει σε κάτι τέτοια, σίγουρα θα πετύχει ένα λαϊκό διχασμό νέου τύπου. Ανάμεσα σε κείνους που φρονούν ότι του χρειάζεται το μαύρο της κάλπης, και σε κείνους που φρονούν ότι του χρειάζεται το λευκό του γιατρού...

από την «Αυγή»