Το… νου σας, η ελληνική ιστορία επιτάχυνε!...

του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Όχι, φουκαρά μου, η Ελλάδα δεν ναυαγεί σήμερα, διότι απλούστατα ναυάγησε με την απόφαση της πολιτικής της ελίτ και της διαπλοκής να ενταχθεί σε ένα απολύτως αντικοινωνικό και σε κρίσιμο βαθμό αντιοικονομικό πρόγραμμα συντεταγμένης πτώχευσης με κλιμακούμενη εσωτερική υποτίμηση -στην θέση της εξωτερικής υποτίμησης- που κατέληξε στην πρόκληση ενός μη αντιμετωπίσιμου πλέον με τα εργαλεία της κλασικής πολιτικής οικονομίας, Κοινωνικού Ζητήματος!

Όχι, πικραμένοι και θορυβημένοι με την προσφυγή σε πρόωρες γενικές εκλογές, τα κιτς πολύχρωμα φωτάκια του πολιτικού και κοινωνικού lifestyle που στόλιζαν το καράβι ενός κλειστού πελατειακού καθεστώτος διαπλοκής και διαφθοράς, δεν σβήνουν σήμερα με την προκήρυξη εκλογών, αλλά έσβησαν πριν από πολύ καιρό με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση συντεταγμένης χρεοκοπίας, έτσι ώστε να υπάρξει διάσωση των μερών που φέρουν την κύρια ευθύνη για την κατάρρευση του μύθου ευημερίας της ύστερης Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας!

Όχι, το ότι εσείς δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε την τροχιά της ελληνικής ιστορίας, δεν...
σημαίνει πως η ελληνική πολιτική ιστορία θα πρέπει να παραμείνει παγιδευμένη στο τέλμα των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων και της δραματικής πολιτισμικής αλλοτρίωσης μέσω της οποίας αναπαράγεται και διασκεδάζεται το καθεστώς πατρωνίας, οικογενειοκρατίας και διαπλοκής στην Ελλάδα! Η ιστορία επιτάχυνε στην Ελλάδα και κινδυνεύουν να σωριαστούν όσοι μέχρι σήμερα πατούσαν με όλες τους τις δυνάμεις το φρένο για να περισώσουν την ιδιοτέλειά τους και το κρατικοδίαιτο συμφέρον τους! 

Πετύχατε να διαμορφώσετε ένα σε μεγάλο βαθμό ομοιογενές καθεστώς πελατειακής εξουσίας, δομημένο στην βάση πολιτικής νομιμοποίησης ενός τυχοδιωκτικού, απολιτικού κέντρου: πετύχατε, δηλαδή, να διαμορφώσετε ένα κλειστό καθεστώς από Decision and Opinion Makers που εκφράζεται πλέον με ενιαίο τρόπο, ως Ένας! Στο τέλος ισχυριστήκατε ότι οι πολλοί παραποιούν τον Ένα, ενώ καλά γνωρίζατε ότι τους Πολλούς παραποιεί, όταν δεν καταστρέφει, ο Ένας! Κατασκευάσατε μία πολιτική και οικονομική ολιγαρχία που αδυνατεί πλέον να αναπαραχθεί ως Ένας και φοβάστε πως μέσω των εκλογών θα κατακερματιστεί το καθεστώς συνοχής του Εαυτού σας!

Η επιτυχία της διαπλοκής είναι πως κατόρθωσε τις τελευταίες δεκαετίες να δομήσει ένα ολοκληρωτικό σύστημα διακυβέρνησης με κοινοβουλευτικό προσωπείο. Να δομήσει και να λειτουργήσει δηλαδή, ως Ένας. Αυτόν ακριβώς τον Ένα απειλούν τούτες οι εκλογές… και κανέναν άλλον!

Αν δεν υπήρχαν οι εκλογές για να δίνουν λύσεις στις οικονομικές κρίσεις, τότε ο καπιταλισμός θα είχε ταυτιστεί με τον φασισμό. Είναι απολύτως λογικό ο Ένας να επιθυμεί εκλογές μόνον στον βαθμό που είναι βέβαιος ότι θα τον ακολουθήσουν οι Πολλοί. Σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει αυτός ο Ένας να κατακερματιστεί σε Πολλούς, οι οποίοι, μάλιστα, θα καταλήξουν να εχθρεύονται και να πολεμούν με κάθε μέσο ο ένας τον άλλον.

Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος μετά τις εκλογές, οι βασικοί παράγοντες της διαπλοκής να αλληλοσπαραχθούν με πρώτα θύματα τους υπαλλήλους τους. Δυστυχισμένε υπάλληλε! Πρόστυχε υπάλληλε! Ανιστόρητε υπάλληλε! Συμπλεγματικέ υπάλληλε! Θα είσαι εδώ και μετεκλογικώς για να γλύφεις εκεί που έφτυνες προεκλογικώς! Φτηνέ άνθρωπε με υπερτιμημένη αξία από το καθεστώς του Ενός, καλά κάνεις και φοβάσαι αυτές τις εκλογές! Υπάρχει βάσιμη υπόνοια πως στο μετεκλογικό τοπίο θα διαμορφωθεί μια νέα αγορά, εντός της οποίας η αξία σου θα λάβει μία «ρεαλιστική τιμή»! Ίσως εντός της νέας μεταπολίτευσης, που αντικειμενικά οριοθετείται από αυτές τις εκλογές, διαμορφωθεί εντός της ελληνικής κοινωνίας μία πραγματικά ανταγωνιστική αγορά προσώπων και εμπορευμάτων! Αυτό αγωνίστηκες και αγωνίζεσαι να αποφύγεις! Αυτό είναι που στην πραγματικότητα τρέμει ο Ένας, το πολιτικό και οικονομικό μονοπώλιο!

Κι όμως, ο τροχός της ελληνικής ιστορίας παύει από σήμερα να κινείται από τον Ένα! Τώρα είναι στο χέρι των Πολλών να αναλάβουν την ιστορική ευθύνη για μια νέα μεταπολίτευση με ανυπόκριτο εκδημοκρατισμό και συνείδηση της ανάγκης για την εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης!

Τι γράφω; Μακάρι να ήταν έτσι, μακάρι να γίνουν έτσι, μακάρι οι Πολλοί να αναλάβουν πλέον τον ρόλο του Ενός στην σημερινή Ελλάδα του Μηδενός! Θέλει σκότωμα αυτός ο Κικέρωνας… Και αυτός παραποιεί, αλλά τουλάχιστον αυτός έχει ηθικό ανάστημα για να το κάνει και άρα ένα κάποιο κοινωνικώς νομιμοποιημένο δίκιο! Ωστόσο με αυτό το «δίκιο» και μόνο, ούτε πολιτική θα μπορούσες να χαράξεις υπό τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, ούτε μία νέα βάση στα δημοσιοοικονομικά σου. Αυτό το «δίκιο» των Πολλών, που σε μεγάλο βαθμό χειραγωγούσε και ακόμη χειραγωγεί ο Ένας, θα μπορούσε απλώς να λειτουργήσει ως το νέο ήθος που θα διαμορφώνει ένα νέο ύφος εξουσίας την αμέσως επόμενη περίοδο.

Για να γίνει όμως αυτό, για να εμβολιαστούν, δηλαδή, με ηθική οι απολύτως ανήθικες ή ηθικιστικές ελληνικές πολιτικές του σήμερα, θα πρέπει να υπάρξει ένα κίνημα που θα ορίζει το μετεκλογικό αύριο στο πλαίσιο της ριζοσπαστικοποίησης των δημοκρατικών θεσμών στην σύγχρονη ελληνική πολιτεία, όπως και στην σύγχρονη ΕΕ. Αυτό ακριβώς θα είναι το κίνημα των Πολλών, ένα πλουραλιστικό κίνημα αγωνιστών της δημοκρατίας. Μέσω αυτού η δημοκρατία και άρα η ελληνική κοινωνία, θα μπορούσε να θέσει τις πλέον ορθολογικές βάσεις για την επανεκκίνηση της ελληνικής εθνικής οικονομίας.

Πώς να το κάνουμε! Η «αυτορυθμιζόμενη αγορά» σε συνθήκες πτώχευσης, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απορυθμίσει σε σημείο διάλυσης της κοινωνικής συνοχής, κράτος και κοινωνία. Κι όμως, αυτή την «αυτορυθμιζόμενη αγορά» συνεχίζουν να επικαλούνται για την σωτηρία τους, οι άφρονες συγκυβερνώντες, που επιχείρησαν να εφαρμόσουν την θεωρία της καταστροφής επιχειρήσεων στο πράγματι αντιπαραγωγικό ελληνικό κράτος!

Πρόκειται για το πλήρες αδιέξοδο του Ενός, αλλά και την αδυναμία των Πολλών να συμπράξουν για να ικανοποιήσουν το συμφέρον των δύο τρίτων της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχει, αγαπητέ αναγνώστη, σοβαρό πρόβλημα ηγεσίας και ασφαλώς στρατηγικής, στην σημερινή Ελλάδα και πάμε σε εκλογές με το πρόβλημα αυτό να κυριαρχεί, δίνοντας στους Πολλούς την αίσθηση της ουτοπίας για τις δημοκρατικές εξελίξεις, τις οποίες με σθένος υπερασπίστηκε αρχικά η σημερινή μου γραφή, μέχρι του σημείου που αναρωτήθηκα, «τι γράφω».

Αν δεν αντιμετωπίσουμε το μέγα ζήτημα ηγεσίας και στρατηγικής σε αυτό το μεσοδιάστημα που ρευστοποιείται ο Ένας, ενώ δεν μπορούν να αποκτήσουν συνοχή οι Πολλοί, πολύ φοβάμαι πως η αισιόδοξη εικόνα που δίνει η γραφή μου για την επόμενη μέρα των εκλογών θα καταλήξει στο γκρίζο, ως συνέχεια του μαύρου που σκιάζει τόσο την ελληνική κοινωνία, όσο και την ελληνική οικονομία την τελευταία περίοδο της κρίσης. Και μακάρι στο σημείο αυτό να έχω άδικο! Βλέπετε, όταν η πολιτική συμμετοχή κάποιου περιορίζεται λόγω αποκλεισμού, οι μακαρισμοί περισσεύουν! Συγχωρείστε, λοιπόν, τους μακαρισμούς μου!