Οι τράπεζες τροφίμων και η αναξιοπρεπής φτώχια

του Λάμπρου Κατσαρού

Τα τελευταία χρόνια, οι επονομαζόμενες τράπεζες τροφίμων, που διανέμουν τρόφιμα σε ανθρώπους που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης, «πολλαπλασιάζονται» σε όλη την χώρα. Ο κυριότερος φορέας είναι η ελληνική «Τράπεζα Τροφίμων - Ίδρυμα για την καταπολέμηση της πείνας» ιδρύθηκε το 1995 (Προεδρικό Διάταγμα ΦΕΚ 540/21.10.95), με πρωτοβουλία του Γεράσιμου Βασιλόπουλου.

Είναι κοινωφελές μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, και έχει ως αποκλειστικό σκοπό την καταπολέμηση της πείνας και τον περιορισμό της σπατάλης των τροφίμων όπως αναφέρουν.

Στις ΗΠΑ 46 εκατομμύρια άνθρωποι, περίπου ένας στους πέντε, λαμβάνουν κουπόνια τροφίμων και να σημειώσουμε ότι έχουν χαμηλή ανεργία αν την συγκρίνουμε με την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο.

Αυτή η κατάσταση είναι θλιβερή και κοινωνικά απαράδεκτη. Διότι ξαναφέρνει στην επιφάνεια ...
το ιστορικό προηγούμενο της «ανακούφισης» της φτώχειας του Μεσαίωνα και την φιλανθρωπία των Βικτοριανών.

Κάποιος πρέπει να στέκεται στην ουρά περιμένοντας την προσφορά της φιλανθρωπίας ώστε να ικανοποιήσει τις πλέον βασικές του ανάγκες.

Την ώρα που η κατοχική κυβέρνηση (αλλά και οι πιθανές από τις δήθεν αντιμνημονιακές που ίσως έρθουν) , επιβάλλει την εξαθλίωση σε μία ολόκληρη γενιά αλλά και τις επόμενες. Αυτό που θέλουν να μας κάνουν να αποδεχθούμε είναι ότι:

Οι τράπεζες τροφίμων αποτελούν έναν πρακτικό τρόπο επίλυσης του προβλήματος της «διατροφικής φτώχειας».

Ποιο είναι το πρόβλημα που αναδύεται;

Οι τράπεζες τροφίμων διαβρώνουν με ύπουλο τρόπο τις βασικές αρχές της σύγχρονης κοινωνίας: την συλλογική μας υπευθυνότητα, να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον μέσω της διασφάλισης των θέσεων εργασίας, του εισοδήματος, των υπηρεσιών και ενός ΔΥΚΤΙΟΥ κοινωνικής ασφάλισης που θα μας προστατεύει όλους από τη δυστυχία.

Αυτή η ιδέα είναι μία επικίνδυνη οπισθοδρόμηση από την έννοια των τροφίμων “ως δικαίωμα”, στα τρόφιμα “ως φιλανθρωπία”. Αμφισβητεί την έννοια της ισότητας των πολιτών. Η ευθύνη για την ίδια την επιβίωση εξαρτάται πλέον από τους εθελοντές των φιλανθρωπικών οργανώσεων.

Ποιος θέλει να του προσφέρουν τρόφιμα μαζί με οίκτο αν δεν βρίσκεται σε έσχατη εξαθλίωση;

Οι τράπεζες τροφίμων μεταθέτουν το πρόβλημα της φτώχειας στην λεγόμενη ανεπαρκή ποσότητα τροφίμων.

Ακυρώνουν την ικανότητα της κοινωνίας να αντιμετωπίσει τις ίδιες τις αιτίες της φτώχειας, ξεκινώντας από μισθούς πείνας , την μαζική ανεργία και την καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης.

Ήδη αρχίζουν να εμφανίζονται και οικογένειες εργαζομένων που ψάχνουν για δωρεάν συσσίτια τροφίμων διότι δεν τους φθάνουν οι πενιχροί μισθοί, αυτοί που τους λέμε μισθούς πείνας.

Μια ύπουλη δικαιολογία θα δοθεί στους μελλοντικούς κυβερνήτες που θα παρουσιαστούν σαν δήθεν φιλολαϊκοί, Θα προσπαθήσουν να ανακουφίσουν το ορατό σύμπτωμα, ώστε να αποφύγουν την πραγματική αρρώστια που είναι η μαζική φτώχεια, οι τράπεζες τροφίμων θα είναι μία πολύ εύκολη δικαιολογία για να μην κάνουν τίποτα και να συνεχιστεί η καταστροφική πορεία της χώρας. Άραγε πρόκειται για βλάκες η συνειδητούς προδότες του λαού μας;

Ένα ακόμη πρόβλημα είναι πως οι αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας δεν μπορούν να διαλέξουν ανάλογα με τις ανάγκες τους, είναι έκθετοι στις επιλογές των εθελοντών.

Αλλά ακόμη και οι εθελοντές είναι περίπου περαστικοί έρχονται στις οργανώσεις αρωγής για λίγο και μετά φεύγουν.

Τέλος πολύ σημαντικό είναι το πρόβλημα της διασφάλισης της ποιότητας των τροφίμων, θα παραλείψουμε προς το παρόν την πιθανότητα διαφθοράς και κλοπής τροφίμων .

Σαν κοινωνική απάντηση στη φτώχεια, οι τράπεζες τροφίμων είναι θεμελιωδώς άδικες, αναξιοπρεπείς, αναξιόπιστες και τελικώς αναποτελεσματικές.

Εμείς λέμε, βοηθήστε την κοινωνική και συλλογή και διανομή τροφίμων, αλλά θεωρείστε την σαν ένα αναγκαίο κακό.

Κυρίως όμως αρνηθείτε να αποδεχθείτε το κακό που τις κάνει αναγκαίες.

Η φτώχεια είναι εθνική τροπή, εργαλείο υποδούλωσης και για να αλλάξει η κατάσταση απαιτεί οργανωμένη λαϊκή αντίδραση, λαϊκή συσπείρωση, πολιτική αλλαγή και όχι φιλανθρωπική «συμπόνοια».

Ο Λάμπρος Κατσαρός είναι μέλος του ΕΠΑΜ Σύρου