Ο Έμπολα και η Νέμεσις

του Άρη Σκιαδόπουλου

Έχεις δει ένα ζευγάρι μάτια απλανή κι ένα στόμα που πασχίζει απ ένα σκελετωμένο κορμί να ρουφήξει λίγο γάλα;

Θυμάσαι εκείνη τη λιγνή φιγούρα, μ ένα μπεζ μανδύα κι ένα τενεκέ στο κεφάλι γεμάτο λασπόνερο να διασχίζει, ίσως και χιλιόμετρα σ έναν άνυδρο τοπίο, ώσπου να φτάσει σε μια αχυρένια παράγκα;

Πρόσεξες εκείνα τα χέρια που απλώνονται, όλο απελπισία και δέηση, σ ένα φορτηγό που μοιράζει λίγο ρύζι και λίγο αλεύρι;

Ένιωσες το σπαραγμό μιας μάνας, όταν το παιδί της αφήνει τη στερνή του πνοή, πιασμένο από τα στήθια της , κι εκείνη δεν έχει ούτε το κουράγιο να σηκωθεί για να το θάψει;

Εκείνα τα ξυπόλητα που κλωτσάνε ένα κονσερβοκούτι για μπάλα, σου λένε τίποτα;

Είναι όλα αυτά, τα παιδιά της κόλασης στη Νότια Ασία και την υποσαχάρια Αφρική. Από κει...
που μας έρχεται ο Έμπολα.

Ο Σπινόζα έλεγε πώς ονομάζουμε τυχαίο ό,τι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε. Επιχειρώντας λοιπόν μια υπέρβαση του λόγου του Σπινόζα, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Νέμεση ότι μας απειλεί και μας εξοντώνει, όταν η επιστήμη δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Κι ο Έμπολα είναι η Νέμεσις των εξαθλιωμένων. Από κει μας έρχεται. Συστημένος από τούς κολασμένους, που ο Πολιτισμός μας τους έχει σαν το βόθρο της ανθρωπότητας.

Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσιεύτηκαν κάποιοι αριθμοί που πίσω τους κρύβουν ανθρώπους. Ένα δημοσίευμα που πέρασε ασχολίαστο κι ίσως απαρατήρητο από τούς πολλούς. Ιδού οι αριθμοί:

-85 άτομα στον κόσμο έχουν συνολική περιουσία 3,5 τρις δολάρια, όσα τρις είναι οι πιο φτωχοί στον κόσμο, από τους οποίους τα 805.000.000 ΛΙΜΟΚΤΟΝΟΥΝ.

-Το 1%  κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου και το 50% το  1%.

-Το 2014 ο παγκόσμιος πλούτος, αυξήθηκε κατά 20,1 τρις. Αυτό κατανεμήθηκε ως εξής: Το 10% των πλούσιων, σε Αμερική Ελβετία και Χονγκ Κόνγκ κατέχει το 70%, ενώ το 10% των πλουσιοτέρων σε Γερμανία, Αυστρία, Δανία, Ισραήλ, Νορβηγία και Σουηδία, πάνω από το 60%.

-Στην Ελλάδα της κρίσης, το μερίδιο του πλουσιότερου 10% τού πληθυσμού κατείχε, το 2014, το 56,1% του εγχώριου πλούτου έναντι 48,6% το 2007. Εδώ παρατηρούμε ότι, ενώ οι Έλληνες στο σύνολό τους καταβαραθρώθηκαν, ένα δέκα τοις εκατό έγινε πιο πλούσιο…

Έτσι, προκύπτει ότι η ευημερία των ελαχίστων, τροφοδοτείται από τη δυστυχία και τον αργό, ή άμεσο θάνατο των πολλών. Ειδικά, εκεί στη Αφρική, όπου οι ζώνες οικονομικής επιρροής των ισχυρών είναι μοιρασμένες και σε αγαστή συνεργασία απομυζούν τον πλούτο των πολλών. Οι πολυεθνικές είναι εγκατεστημένες εκεί και κλέβουν πρώτες ύλες για τις βιομηχανίες τους. Σε κάθε βήμα συναντάς στρατό μισθοφόρων, που προστατεύει εγκαταστάσεις που δηλητηριάζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, που προστατεύουν τις μπουλντόζες οι οποίες ισοπεδώνουν παρθένα δάση, πού φρουρούν εγκαταστάσεις στυγνής εκμετάλλευσης φυσικών πόρων (όπως το πετρέλαιο κ.α.). Αυτές τις περιοχές χρησιμοποιούν οι φαρμακευτικές για να κάμουν τα πειράματά τους σε ανθρώπους..

Από κει μας ήρθε ο Έμπολα. Ίσως να τούς ξέφυγε, όπως λένε οι φήμες, από κάποια εργαστήρια. Μπορεί όμως και όχι. Εκείνο πού είναι βέβαιο είναι ότι, όσο ο Έμπολα ξεπάστρευε ανθρώπους εκεί κάτω, η ανθρωπότητα παρακολουθούσε ατάραχη. Βλέπαμε ανθρώπους να μένουν δίχως πόδια, να είναι ακρωτηριασμένοι ως πάνω στο ύψος της μέσης και να περπατάνε με τα χέρια, άλλους με ένα πόδι, άλλους δίχως πόδια και χέρια. Τότε έλεγαν ότι ο Έμπολα προέρχονταν από το κακής ποιότητας νερό των πηγαδιών.

Τώρα, ο «πολιτισμένος» κόσμος, αυτός που ζουν όσοι κατέχουν τον παγκόσμιο πλούτο, έχει πάθει διάρροια από τον πανικό. Πασχίζει να κλείσει τις πόρτες εισόδου του Έμπολα. Κάποιοι απ αυτούς που έχουν απομυζήσει τον ανθρώπινο πλούτο, πανικόβλητοι, προσφέρουν κάτι ψίχουλα στις έρευνες που γίνονται μπας και βρεθεί το εμβόλιο, ή το φάρμακο καταπολέμησης.

Η κατάρα των εξαθλιωμένων όμως, φαίνεται πώς είναι ισχυρή. Όπως και το AIDS, μας τα “στειλαν πεσκέσι. Είναι τα επίχειρα ενός παμφάγου βουλιμικού επεκτατισμού. Είναι η Νέμεσις του παιδιού που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Είναι ο σπαραγμός της μάνας που δεν έχει πια κουράγιο μήτε για το θυμό.

Αυτή είναι η εκδίκηση των φυτών και των λουλουδιών που δεν πρόλαβαν ν ανθίσουν.

από το «Ημερόδρομος»