Της Νουδού το κάγκελο

του «mitsos175»

Που ναι το πτώμα; ΟΕΟ! Που ναι το πτώμα; Για τάφο ακούμε στην Αμφίπολη και πτώμα μέχρι στιγμής δεν ανακάλυψαν. Ούτε μάλαμα, ούτε ασήμι, τι στον κόρακα θα πουλήσουν στους τοκογλύφους και τα ξένα μουσεία; Πιθανό να δώσουν τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που έχουν για τους ιθαγενείς.

Αγάπη μου, άλλο είναι μια αρχαιολογική ανακάλυψη και άλλο η πολιτική τυμβωρυχία. Είναι σαν να ανακατεύεις σαντιγί με κοπριά. Χαλάς τη σαντιγί. Εκτός αν είσαι νεοδημοκράτης, που τρως τα πάντα. Από χρήματα των ταμείων μέχρι κουτόχορτο.

Α! βρέθηκε το πτώμα. Είναι της Οικονομίας. Εκτός κι αν δεν είναι τάφος, αλλά το πατρικό του Δρακουμέλ, που κάνει το κορόιδο για να μην πληρώσει ΕΝΦΙΑ...

Τους πείραξε κι ο ύμνος του ΕΑΜ. Τον Άδωνη, τον Πλεύρη και όλα τα απομεινάρια του εμφυλίου. Δεν τους πείραξαν οι τσιρίδες τους, οι κουταμάρες τους, αυτές τις συνήθισαν. Και...
το διάολο τον πειράζει το λιβάνι. Εδώ δεν αντέχει ολόκληρος Εωσφόρος λίγο λιβάνι, θα αντέξει ο γερμανοτσολιάς, ο δοσίλογος, κομμουνιστικό άσμα; Ο κόσμος πάλι έχει "μουσικό αυτί". Γιατί το τραγούδι κι ωραία μουσική είχε και λόγια αληθινά, αλλά το σπουδαιότερο αφύπνιζε. Θύμιζε ποιός έκανε Αντίσταση, όταν οι γιαγιάδες κάποιων που χαιρετούν ναζιστικά ή ψηφίζουν φασιστικά μνημόνια, πουλιόντουσαν για μια κονσέρβα. Φταίει μετά το κονσερβοκούτι ε φταίει; Αμ δε φταίει που θα σε κόψει, εσύ ανοίγεις τη χαλασμένη κονσέρβα. Έχει λήξει ο φασισμός από το 1945, ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ.

Να πούμε την επόμενη 28η Οκτώβρη κι αυτό το παιδικό τραγούδι: ...Τα κορίτσια που χαν πρώτα Γερμανούς, τα κορίτσια που χαν πρώτα Γερμανούς, τώρα έχουν Εγγλεζάκια με κοντά παντελονάκια κι από πίσω ένα σύνταγμα Ινδούς... Από πίσω; Κι από μπροστά τίποτα; Μπροστά βάζει η ΝΔ την Βούλτεψη. Μόλις τη βλέπεις ξενερώνεις. Λες και το κάνει επίτηδες να βγάλει το ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμο. Γιατί όποιος τους ακούει όχι Αριστερός γίνεται, αλλά "Στάλιν" με τη μία. Ιωσήφ μας λείπεις. Έφυγες και ξετρύπωσε ο Χίτλερ.

Εκείνο που τους πείραξε δεν ήταν το τραγούδι αυτό καθ' αυτό. Αλλά ότι ο κόσμος το χειροκρότησε. Ενώ αυτούς τους έφτυσε. Και πως να μην τους φτύσει τέτοιοι που είναι; Βαλαν παντού κάγκελα. Της Νουδού το κάγκελο έγινε. Ήθελε ο μικρός να δει την παρέλαση κι ήταν λες και παρακολουθούσε από φυλακή. Έπρεπε να τον πάρεις στους ώμους να νιώσει λίγο ελεύθερος. Φοβούνται ως και τον ίσκιο τους. Ούτε στην εκκλησία δεν άφηναν τον κόσμο να πάει. Οι τζιχαντιστές τους έστειλαν συγχαρητήρια, που φέρθηκαν έτσι τους χριστιανούς.

Αλλά οι παπάδες ποιούν τη νύσσαν. Κάνουν την πάπια. Γι αυτούς ο ήχος του χρυσού είναι ουράνια μελωδία. Τι πειράζει που καταπατώνται οι ελευθερίες; Που κλέβουν οι πολιτικοί τα λεφτά των συνταξιούχων, των εργαζομένων; Περίμεναν τον Λοβέρδο να αρχίσουν τη λειτουργία. Βρε σεις ο Λοβέρδος είχε καλύτερα πράγματα να κάνει. Έφτιαχνε τη λίστα με τους απολυμένους, είχε να γκρεμίσει ότι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Έπειτα ήθελε να συναντήσει τους σπόνσορες που τον έκαναν... ότι είναι τέλος πάντων. Θα τα άφηνε όλα αυτά για ένα αντίδωρο; Να είχατε αστακό μάλιστα, θα έκανε την τιμή στο Θεό να παραβρεθεί...

Θα κάνει λέει ΕΔΕ. Σε ποιόν, στον εαυτό του; Θα κάτσει μπροστά στον καθρέπτη και θα πει τι; Έχουν πλάκα πάντως, αρκεί να είσαι σε άλλη χώρα να τους βλέπεις και να γελάς.

από το «Βαθύ Κόκκινο»