Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού τα φασολάκια

του Θανάση Καρτερού

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς... Το τραγούδι αφορά στην άλλη τρεις του Σεπτέμβρη, αλλά από γεωπονική άποψη ταιριάζει και με την επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα σε καιρούς όπως οι σημερινοί, που το πάλαι ποτέ μεγάλο κόμμα του Ανδρέα επιμένει ότι οι μπαξέδες -της κεντρο-αριστεράς- εξακολουθούν να περιμένουν τον κατάλληλο μπαξεβάνη για να δρέψει τις μπάμιες και τα φασολάκια τους.

Γύρω απ' αυτό το καλλιεργητικό όραμα κινούνται οι αναλύσεις, οι ανακοινώσεις και οι εκδηλώσεις των ημερών. Η εύφορη κοιλάδα περιμένει, αλλά πώς θα την εκμεταλλευτούν; Με τους 58; Με το ΠΑΣΟΚ, συν ΔΗΜΑΡ, συν αδέσποτους; Με τη Δημοκρατική Παράταξη που θα τους χωνέψει όλους μαζί; Με τον Βενιζέλο στη θέση του Ανδρέα, ή με τον Γιώργο στη θέση του Βενιζέλου; Τα ερωτήματα είναι πολλά, και οι επίδοξοι μπαξεβάνηδες διαλέγονται μεταξύ τους μέχρις εχθροπραξίας. Την ίδια στιγμή που....
συνδιαλέγονται με τη Δεξιά, για να επιβάλουν μια πολιτική που έχει τόση σχέση με τον Ανδρέα, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Τι τους διαφεύγει; Το γεγονός πως η εύφορη κοιλάδα ποτέ δεν παραδόθηκε στους τεμπέληδες της κεκτημένης ταχύτητας. Παραδόθηκε στην Ένωση Κέντρου όταν στην ημερήσια διάταξη ήταν η απαλλαγή από το κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς. Και παραδόθηκε στον Ανδρέα όταν στην ημερήσια διάταξη ήταν, μετά τη χούντα, ριζοσπαστικές αλλαγές στο κράτος και στην κοινωνία. Εκατομμύρια άνθρωποι ακολούθησαν τότε το ΠΑΣΟΚ γιατί ακριβώς ο χαρισματικός Ανδρέας καβάλησε το κύμα ριζοσπαστισμού που σάρωνε την Ελλάδα. Ενώ το κεντροαριστερό κέντρο ήταν βαθιά κομισμένο στις όχθες του συντηρητισμού και υποσχόταν τη λύση προβλημάτων που έλυνε ο Καραμανλής.

Είναι γνωστό πώς διαχειρίστηκε το ΠΑΣΟΚ αυτό το ριζοσπαστικό κίνημα. Για να φτάσει μέχρι τη σημερινή στρατηγική, που κερατώνει κάθε λέξη από την ιδρυτική του διακήρυξή. Και να βρεθεί εκτός μπαξέ. Διότι, ότι κι αν λένε οι ρήτορες, το πλειοψηφικό τμήμα της κοινωνίας που έχουν βαφτίσει κεντροαριστερά, δεν διατρέχει αναλλοίωτο το χρόνο. Διατρέχεται σε κάθε στιγμή από αισθήματα κι αιτήματα. Κι εκείνος που τα συμμερίζεται, τα καλλιεργεί και τα εκφράζει σήμερα μόνο το ΠΑΣΟΚ δεν είναι. Είναι άλλος. Εν ολίγοις και με το μπαρδόν: Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού τα φασολάκια...

από την «Αυγή»