Διομολογήσεις-κρατική ετεροδικία και ο ΕΝΦΙΑ στην αστική δημοκρατία

του Μανώλη Παπαδάκη*

Διομολογήσεις: Συμβάσεις μεταξύ κράτους πεπολιτισμένου και ετέρου ημιπολιτίστου, καθ' ας, οι υπήκοοι του πρώτου, απολαύουσιν εξαιρετικών προνομίων εν τη χώρα του δευτέρου. Δ. Δημητράκου.Νέον, Ορθογραφικόν, Ερμηνευτικόν, Λεξικόν. εκδ. Περγαμηναί 1959

  

Η τραγική είδηση του εγκλήματος στο Λαγανά μεταδόθηκε από το μέσον (Real FM) χωρίς  την πληροφορία της σύλληψης-ή μη- των δραστών εθισμός στην ατιμωρησία-φαίνεται-ότι θεωρεί τη σύλληψη ασήμαντη λεπτομέρεια.

  

Το έγκλημα, χωρίς τιμωρία. Αν ζούσε σήμερα ο Ντοστογιέφσκι, ίσως ο Ρασκόλνικωφ να απολάμβανε το προνόμιο της ατιμωρησίας.

  

Όπως οι Έλληνες πολιτικοί που κυκλοφο-ρούν (ακόμα) ελεύθεροι.

  

Αλλά ας γυρίσουμε στις διομολογήσεις.

Το καθεστώς των διομολογήσεων, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, από την Οθωμανική ...

Αυτοκρατορία και παρείχε δικαιώματα και προνόμια σε πολίτες και προξένους ξένων χωρών, οι οποίοι ζούσαν στην Τουρκία. Ένα από τα προνόμια που απολάμβαναν οι ευνοούμενοι των διομολογήσεων, ήταν αυτό της ετεροδικίας. Δηλαδή το δικαίωμα να δικάζονται, όταν παραβιάζουν τον νόμο, σύμφωνα με το δίκαιο που ισχύει στη χώρα τους.

  

Το να ισχυριστεί κανείς σήμερα, ότι η Ελλάδα είναι χώρα-αποικία της Γερμανίας, δηλαδή κράτος ημιπολίτιστον, όπως έλεγαν τα λεξικά του 1959, ο ισχυρισμός αυτός, μάλλον ελέγχεται ως προβοκατόρικος, αφού τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στους κόλπους της ευημερούσας και αναπτυσσόμενης ΕΕ.

  

Τώρα, πώς καταφέραμε και οδηγηθήκαμε σε μιαν ιδιότυπη αντιστροφή της ετεροδικίας, σε μια μπουρλέσκ εκδοχή της, όπου η Ελλάδα ως χώρα, δικάζεται σε ξένο έδαφος, με το δίκαιο μιας άλλης χώρας (Αγγλία), για εγκλήματα που διαπράττουν Έλληνες πολιτικοί, εντός της χώρας τους, και τις οικονομικές συνέπειες, από τις ποινές τις πληρώνει ο Ελληνικός λαός, ο οποίος στις εκλογές ξαναψηφίζει τους ίδιους πολιτικούς, ε αυτό, άντε να το εξηγήσεις.

  

 Από την άλλη, ενώ έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα του Τσίπρα, να αποφεύγει, κατά την διάρκεια της ορκωμοσίας των βουλευτών στην αίθουσα της βουλής, τον παπά, όπως ο διάολος το λιβάνι, τώρα, ξαφνικά, ο ίδιος άνθρωπος, ο Τσίπρας επισκέπτεται το Άγιον Όρος και μένει μόνος του, στο ιερό, για να επικοινωνήσει-λέει-ιδιωτικώς με τον Θεό.

  

Έλα όμως που ο Βάρναλης, δεν αφήνει άνθρωπο ν' αγιάσει. Λέει λοιπόν ο μεγάλος ποιητής. "Περισσότερο απ' όλους θα σε πιστέψουν οι πλούσιοι, γιατί 'ναι ξυπνοί. Γιατί, ποιός είναι αληθινότερος Θεός, από εκείνον που τους επιτρέπει νάνε πλούσιοι, δηλαδή να κλέβουνε τους φτωχούς; Απ' όλες τις αρετές, λογάριαζε πρώτη και καλύτερη την πίστη, κι απ' όλες τις αμαρτίες πρώτη και χειρότερη την απιστία. Έτσι θεομπαίχτης που πιστεύει από συμφέρον, είναι καλύτερος από τον άθεο που δεν πιστεύει από γνώση.

  

 Ας δούμε τώρα, τι γίνεται με την αστική δημοκρατία, για την οποία γίνεται πολύς λόγος τελευταία. Αστική δημοκρατία, είναι η δημοκρατία των αστών δηλαδή των πλούσιων. Καθημερινά ακούμε τους μεγάλο δημοσιογράφους των καναλιών και των ραδιοσυχνοτήτων να κόπτονται υπέρ της αστικής μας δημοκρατίας. Αν κάνεις το λάθος και μιλήσεις για λαϊκή δημοκρατία, τότε σε αντιμετωπίζουν σαν χολερικό. Όχι οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Οι άνθρωποι του λαού. Που δεν θέλουν να χάσουν την ελπίδα να γίνουν, μια μέρα πλούσιοι, δηλαδή αστοί.

  

Τα παράδοξα συνεχίζονται, αφού τα αστικά κόμματα, δηλαδή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που παραδοσιακά υπηρετούσαν την αστική δημοκρατία, σήμερα, μαζί με την πολιτική καρικατούρα, που λέγεται ΔΗΜΑΡ, υπηρετούν τον νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή μια μετα-αστική δημοκρατία (τρόπος του λέγειν) . Κι έχουν βάλει στο στόχαστρό τους, τους αστούς, δηλαδή τους πλούσιους, όχι βέβαια όλους, αλλά όσους εξ αυτών, δεν πορίζονται τον πλούτο τους με μονοπωλιακό τρόπο.

  

 Κι έτσι δημιουργείται ένα πολιτικό κενό. Ποιός θα υπερασπιστεί τώρα τα συμφέροντα των αστών; Ποιός θα υπηρετήσει την αστική δημοκρατία; Φαντάζεται κανείς κάποιον άλλον από τον Σύριζα; Ο οποίος -και αυτός -με γνώμονα  το συμφέρον του λαού θα κυβερνήσει. 'Άλλωστε ο κ. Μηλιός, σε άρθρο του σε κυριακάτικη (αστική) εφημερίδα μας εξήγησε πόσο καταστροφική θα ήταν -για τον λαό φυσικά- η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα

  

Αλλά υπάρχει και ο λαός. Που αγωνιά για τον ΕΝΦΙΑ. Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος, που εφευρέθηκε, προκειμένου να καλυφθεί η μνημονιακή υποχρέωση για τη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, για τα επόμενα χρόνια. Όσα θα αντέξουν οι Τύραννοι Ο φόρος αυτός, θα είναι προσαυξημένος κατά 30% τον επόμενο χρόνο και θα είναι διπλάσιος του σημερινού τον μεθεπόμενο χρόνο.

  

Όχι βέβαια, ότι υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό, θα τακτοποιηθεί μέσω της δημιουργικής λογιστικής. Αλλά ποιός νοιάζεται; Η κυβέρνηση που θα θριαμβολογεί για το πλεόνασμα που δεν κατάφερε να δημιουργήσει; Ή οι γερμανοί κατακτητές που θα το τσεπώσουν;

  

Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος που δημεύει την ακίνητη περιουσία όλων των Ελλήνων, γιατί στο βάθος του χρόνου κανένας Έλληνας δεν θα μπορεί να τον πληρώσει.

  

Το παράδοξο είναι ότι οι Έλληνες νοιάζονται μόνο για τον αριθμό των δόσεων και για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας καταβολής της πρώτης δόσης. Για να σπεύσουν. Για να μη χάσουν το σπίτι τους. Που θα το χάσουν, ακριβώς επειδή θα πληρώσουν. Και που μπορεί να το γλυτώσουν, αν δεν πληρώσουν. Για να ανατρέψουν μ' αυτόν τον τρόπο τον νόμο επί της ουσίας. Όπως έκαναν -άλλωστε- και με τον νόμο για το κάπνισμα, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

  

Και ο επίλογος

  

Την ημέρα που υπογραφόταν στο Ζάππειο η συμφωνία ένταξης μας στην ΕΟΚ, τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης πήραν μια συνέντευξη από τον Μάνο Χατζηδάκη.

  

Ας σταχυολογήσουμε από αυτήν την συνέντευξη την ερώτηση του εκπροσώπου του ραδιοφωνικού σταθμού του Λουξεμβούργου και φυσικά την απάντηση του Μ.Χ.

-Τι νομίζετε, κατά τη γνώμη σας ότι θα βρείτε στην Ευρώπη, όταν στο μέλλον τελείως ενωθεί;

-Επιτρέψτε μου νάμαι προσωπικός σ' αυτή μου την απάντηση. Και πρώτ' απ όλα (θα βρούμε) το τρομαχτικό σε υπερμεγέθη παρουσία, με εκπροσώπους τον Ειτς Πι Λόβκραφτ, τον Εντγκαρ Άλλαν Πόε και τον Κάρολο Μπωντλαίρ.

  

Είναι κάτι που δεν κατάλαβες;

*Ο Μανώλης Παπαδάκης είναι μέλος του ΕΠΑΜ