Χαλι-φάτε τους τώρα στη μάπα

του Πέτρου Αργυρίου

Αποκεφαλισμοί, μαζικές κλειτοριδεκτομές, γενοκτονίες, κομμάτι των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στο έλεος του Προφήτη και της Ισλαμικής Θεοκρατίας.

Το παρελθόν που ποτέ δεν μας άφησε εκδικείται τον αποχαυνωτικό οπτιμισμό της Νεωτερικότητας.

Τα παιδιά του G.W.Bush και του Barrak Obama, οι τζιχαντιστές, αυξάνονται και πληθύνονται.

Για χρόνια μάταια προσπαθούσαμε να περιγράψουμε πως η Αλ Κάιντα όπως περιγράφηκε από την διακυβέρνηση Bush ποτέ δεν υπήρξε: Η Αλ Κάιντα δεν υπήρξε ποτέ ως μια κεντρική οργανωτική δύναμη του ισλαμικού εξτρεμισμού παρά μονάχα ως μια περιφερειακή ομάδα που δημιουργήθηκε αρχικά για να χρηματοδοτεί τον ισλαμικό εξτρεμισμό κατά της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, ως μαριονέτα δηλαδή της αμερικανικής υπονόμευσης και κατασκοπείας και...
στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να επιδιωχθούν οι αυτοκρατορικές βλέψεις των νεοσυντηριτικών στη νέα χιλιετία.

Είχαμε προειδοποιήσει πως το κυνήγι μαγισσών της κυβέρνησης Bush, μια μαζική επιχείρηση παγκόσμιας τρομοκρατίας, εισβολών, αντισλαμικών απαγωγών και βασανιστηρίων, ήταν αυτό που θα ενθάρρυνε τη δημιουργία πραγματικών ομάδων τύπου Αλ Κάιντα, όπως και έγινε.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η πολιτική αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Ομπάμα που ξεκίνησε με το μπλοκμπάστερ «Αραβική Άνοιξη», μια υπερπαραγωγή που έτερψε τα φιλοπρόοδα συναισθήματα των μεγάλων δημοκρατικών μαζών της Δύσης θα οδηγούσε στο να τραφεί ακόμη περισσότερο το θηρίο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η Συρία ήταν το τελευταίο οχυρό της σταθερότητας και πως η αποσταθεροποίηση της και ακόμη χειρότερα, η πλήρης διάλυσή της θα οδηγούσε σε φαινόμενα διάχυσης του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε περιγράψει πως το project Αραβική Άνοιξη χρηματοδοτούνταν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στην περιοχή, τη βασιλευόμενη θεοκρατία της Σαουδικής Αραβίας και του του Κατάρ και με έμμεση εμπλοκή πιθανώς του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Είχαμε περιγράψει πως οι εμφύλιοι στην Λιβύη και τη Συρία ήταν υποκινούμενοι και πως η κυρίαρχη δύναμη ανατροπής δεν ήταν δημοκράτες αλλά φανατικοί ισλαμιστές.

Είχαμε επίσης περιγράψει πως μέσω των αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων τους και της ώσμωσης τους μέσω σε ένα κοινό πλαίσιο, οι διάφορες ένοπλες ισλαμικές ομάδες σχημάτισαν δίκτυα όχι μόνο στρατιωτικής δράσης και τρομοκρατίας αλλά και αμιγώς εγκληματικά δίκτυα όπου ξέπλεναν ή διοχέτευαν προϊόντα λαθρεμπορίου και σωματεμπορίου σε παρόμοια εγκληματικά δίκτυα, ισλαμιστικά κυρίως αλλά και μη.

Ομάδες όπως η ISIS που ήδη έχουν σημειώσει σοβαρά εδαφικά κέρδη, πρώτα στη Συρία και έπειτα στη Ιράκ χάρη στην πολιτική των αμερικάνων και των συμμάχων τους, τώρα πλέον ελέγχουν κομβικά γεωπολιτικά και οικονομικά σημεία, κάτι που επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία και κερδοφορία στα δίκτυα λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας τα οποία σταδιακά θα μπορούν να λαδώνουν κυβερνητικούς αξιωματούχους και «επιχειρηματίες» και άλλων χωρών. Η Ελλάδα, με ένα σημαντικό κομμάτι των διαπρεπέστερων επιχειρηματιών της να έχει ανδρωθεί μέσα από το λαθρεμπόριο και με ένα ευρύ δίκτυο αξιωματούχων που έχουν ενσωματωθεί στα δίκτυα σωματεμπορίας που εκμεταλλεύονται επί δεκαετίες το φαινόμενο της μετανάστευσης, μοιάζει ένας καλός αφετηριακός τόπος για εξαγωγή τζιχαντιστικής επιρροής εκτός Μέσης Ανατολής.

Οι τζιχαντιστές δεν διέλυσαν μόνο τη Λιβύη. Το προφανές της επιρροής τους διέλυσε και τη συγκάλυψη που για τόσο καιρό τους παρείχαν τα δυτικά μήντια τα οποία τους προστάτευαν από την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας τους ως δημοκράτες επαναστάτες ενώ παρουσίαζαν τους λιγοστούς αναλυτές που αποκάλυπταν την υποκινούμενη δράση των τζιχαντιστών από την Αραβική Άνοιξη και μετά ως συνομοσιολόγους. Η πραγματικότητα διέλυσε την προπαγάνδα. Το ψέμα αποδομήθηκε. Μα η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Σήμερα, ακόμη και τα προπαγανδιστικά δυτικά μήντια ομολογούν ανοιχτά πως οι αντάρτες στο μεγάλο κομμάτι τους ήταν ισλαμιστές τρομοκράτες και μισθοφόροι που χρηματοδοτούνταν από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (παραλείπουν εντέχνως φυσικά την Μητέρα της Διαφθοράς, της υπονόμευσης, της αποσταθεροποίησης και της κρατικής τρομοκρατίας, τις ΗΠΑ), ενώ αναγνωρίζουν ακόμη και τη δημιουργία ισλαμικών λαθρεμπορικών δικτύων με δραστηριότητα αρκετών δις ευρώ.

Υπάρχει μονάχα μια λύση για το γεωπολιτικό χάος: Ο πρωταίτιος του, οι ΗΠΑ να σταματήσουν την υπονόμευση Συρίας και Ρωσίας και να δεχτούν το γόητρο τους να τραυματιστεί ερχόμενοι σε συμβιβασμό με αυτούς που μονομερώς διακήρυξαν ως εχθρούς τους: Τους Άσαντ και Πούτιν.

Η Αυτοκρατορική λογική που διέπει όμως τις ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψει μια τέτοια «διπλωματική» ήττα και το πιο πιθανό είναι να επαναλάβει τις πετυχημένες αποτυχίες της, την πρόκληση ακόμη περισσότερου χάους:

Ήδη σκέφτονται πως για αντιμετωπίσουν την ISIS θα πρέπει να κάνουν το ολέθριο ντου στη Συρία που με την παρέμβαση της Ρωσίας είχε ευτυχώς αποφευχθεί το 2013, αλλιώς σήμερα θα βλέπαμε ένα πολύ πιο ισχυρό και εκτεταμένο ισλαμικό χαλιφάτο.

Η λογική των αμερικάνων είναι καταστροφικά ανέφικτη: Πρώτον, δεν μπορούν να στρέψουν τους φιλελεύθερους αντάρτες κατά των τζιχαντιστών χωρίς τουλάχιστον ανακωχή μεταξύ ανταρτών και Άσαντ όχι μόνο γιατί οι «μετριοπαθείς αντάρτες» υστερούν μαχητικά κατά πολύ των τζιχαντιστών αλλά και γιατί ο Άσαντ θα βρει την ευκαιρία να φέρει καίρια πλήγματα και σε τζιχαντιστές και αντάρτες.

Δεύτερον, αν δεν έχει προηγηθεί συμφωνία με τον Άσαντ, αεροπορικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας θα σημάνει αυτόματα σύγκρουση της Συριακής Αεροπορίας με την αμερικάνικη που θα μετατραπεί σε άτυπο πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Συρίας. Μια τέτοια αποδυνάμωση του συριακού στρατού θα κάνει τη Συρία ξέφραγο αμπέλι για τους τζιχαντιστές, χειρότερα ακόμη και από τη σημερινή Λιβύη, κόσμημα κάποτε της περιοχής επί του Σοσιαλιστή «Δικτάτορα» Καντάφι- άλλωστε και η Συρία ήταν ένα πολυπολιτισμικό κόσμημα πριν την Αραβική Άνοιξη σε σχέση με τα δεδομένα της περιοχής.

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, οι τζιχαντιστές στη Λιβύη έχουν ήδη βομβαρδίσει το αεροδρόμιο της Τρίπολης και διεκδικούν με αξιώσεις την κυριότητα της Λιβύης. Αν την πάρουν, το χαλιφάτο αποκτά ευρύτερα σύνορα.

Ήδη, στη Νιγηρία, οι αδερφοί ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ έχουν διακηρύξει την ίδρυση χαλιφάτου στην Νιγηρία ενώ ένοπλοι ισλαμιστικοί θύλακες έχουν φουντώσει σε πολλά άλλα σημεία της Αφρικής.

Είναι η πρώτη φορά στη μοντέρνα ιστορία που οι τζιχαντιστές ελέγχουν όχι μόνο περιοχές αλλά ολόκληρα τμήματα πάλαι πότε χωρών. Και αν συνεχίσει η υπονόμευση των χωρών της Μ.Α από τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους, αυτά τα «χαλιφάτα» μπορούν να συνενωθούν και να σχηματίσουν ένα στρατιωτικά ασθενές αλλά πολύ υπαρκτό τζιχαντίστικο τόξο που θα αλλάξει την εικόνα της περιοχής για πολλές δεκαετίες- προς το πολύ χειρότερο φυσικά.

Ο υπουργός αμύνης των ΗΠΑ Chuck Hagel έχει δίκιο όταν δηλώνει για τηνISIS πως «είναι πέρα από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα». Και δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε.

Η λύση στην τζιχαντίστικη απειλή δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Άσαντ και τη Συριακή κυβέρνηση όπως ακριβώς η λύση στην Ουκρανική κρίση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Πούτιν και τη Ρωσική Συνομοσπονδία.

Παρά ταύτα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιμένουν να θέλουν να βγάλουν τον Άσαντ από τη μέση «αλά Καντάφι» και χωρίς καμία αμφιβολία το ίδιο θα επιδίωκαν να κάνουν και με τον Πούτιν αν τους ήταν εφικτό, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερο χάος στην υφήλιο.

Αλλά ας μη ξεγελιόμαστε. Η Ουκρανική κρίση και η κρίση στη Μέση Ανατολή δεν απειλεί άμεσα τις ΗΠΑ παρά μονάχα την έννοια της αμερικάνικης παντοκρατορίας: Αυτός που απειλείται περισσότερο είναι η ίδια η Ευρώπη, λόγω κοινών γεωγραφικών συνόρων, ενεργειακής εξάρτησης και διάχυσης ισλαμικών στοιχείων στο εσωτερικό της:

Οι συνέπειες των κρίσεων είναι ήδη ορατές: Πολιτική στροφή προς ένα ερμητικά κλειστό συντηρητισμό, απειλή για τζιχαντιστικές προβοκάτσιες, απειλές για περισσότερα αυτονομιστικά φαινόμενα από τις ρωσόφωνες κοινότητες της Ευρώπης με σημαντικότερο όλων η απειλή του ενεργειακού αποκλεισμού της ενεργειακά εξαρτώμενης Ευρώπης…

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με την ευρωπαϊκή κρίση να μην αντιμετωπίζεται, βλέπουμε και την πρώτη συρρίκνωση της υποτιθέμενα θωρακισμένης Γερμανικής Οικονομίας.

Το τονίζω, μην έχετε αυταπάτες: Περαιτέρω αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής καθώς και περεταίρω κλιμάκωση της σύγκρουσης Ρωσίας ΕΕ θα έχει δραματικές συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία. Και είναι κυβερνήσεις τύπου Μέρκελ και Σαμαρά, των θυρωρών της πολυκατοικίας των μεγάλων συμφερόντων, που διασφαλίζουν την ευρωπαϊκή επιδείνωση.

Όσο για τις ίδιες τις ΗΠΑ, παρότι οι κλυδωνισμοί θα είναι σημαντικοί και για αυτές, προτιμούν να καταστρέφουν πρώην συμμάχους τους από το να μην μπορούν να τους ελέγχουν πλέον, όπως έχουν καταστήσει σαφές με τις εισβολές στον Κόλπο και με την αραβική άνοιξη.

Άμεσα πρέπει η Ευρώπη να χαράξει πολιτικές απεξάρτησης από τον Αμερικάνικο καταστροφισμό και την πρόκληση χάους και πολιτικές αποκλιμάκωσης και πολυμερούς διπλωματίας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται επειγόντως αλλαγή της γραφειοκρατικής και ανίκανης πολιτικής της ελίτ.

Είδαμε πως επηρεάζει την ελληνική οικονομία, την πραγματική οικονομία η Ουκρανική κρίση και η στάση αυτής της σχιζοφρενικά επικίνδυνηςελληνικής κυβέρνησης, των τζιχαντιστών του χρηματοπιστωτισμού

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευάλωτη ενεργειακά. Έχοντας ήδη καταφέρει να αποκλειστεί και από τα πετρέλαια του Ιράν, ένα ρωσικό εμπάργκο και επέκταση της αστάθειας στη Μέση Ανατολή θα σημάνει τον ενεργειακό θάνατο της ελληνικής οικονομίας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Και οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί. Παρά την μακαριότητα των πληρωμένων δολοφόνων που απαρτίζουν την κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου σήμερα, είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που ανησυχούν για την εξαγωγή του τζιχαντισμού μέσα από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης,. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, Martin Dempsey, «η μεγαλύτερη άμεση απειλή θα στοχεύει στη Νότια Ευρώπη, όπου τα ανοιχτά σύνορα μπορούν να επιτρέψουν σε μαχητές με δυτικά διαβατήρια να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους και να διεξάγουν επιθέσεις», ένα ζήτημα που είχαμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα μας.

Είναι μια τέτοια ανησυχία βάσιμη; Φυσικά και είναι και για πολλούς περισσότερους από έναν λόγους: α) Τα ανοιχτά σύνορα, β) την αυξημένη ύπαρξη κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας στα οποία συμμετέχουν ήδη από τη δεκαετία του 1980 κυβερνητικοί αξιωματούχοι και μεγάλοι επιχειρηματίες, γ) την οικονομική διείσδυση σαουδαραβικών και καταριανών συμφερόντων στην οικονομική ζωή της χώρας, δ) την ύπαρξη ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Βοσνίας και του Κοσόβουισλαμιστικών εξτρεμιστικών δικτύων όπως περιγράφονται από τον εξαιρετικό αναλυτή Ιωάννη Μιχαλέτο. ε) την προσπάθεια συγκάλυψης όλων των παραπάνω δικτύων απόριζοσπάστες της αριστεράς που κρίνουν πως μπορούν να ριζοσπαστικοποιήσουν ταξικά ισλαμικές μειονότητες και προπαγανδιστικά ταυτίζουν εύλογες ανησυχίες για τη δράση τρομοκρατικών και εγκληματικών δικτύων με ισλαμοφοβία και ρατσισμό.

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά λεπτό: από τη μία δεν πρέπει να υποτιμηθεί η πιθανή επιρροή ισλαμιστικών εγκληματικών δικτύων σε μια χώρα που κυβερνά ο κανόνας της διαφθοράς, από την άλλη, άμετρος ζήλος στην αντιμετώπιση των υπαρκτών φαινομένων μπορεί να ρίξει κομμάτια των μουσουλμανικών μειονοτήτων στα χέρια του ισλαμικού εξτρεμισμού και να δημιουργήσει κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει σε κοσοβοποίηση περιοχών της Ελλάδας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Το μόνο σίγουρο, είναι με το παρόν σύστημα εξουσίας, οι υπαρξιακές απειλές κατά της Ελλάδας και τα εκφυλιστικά φαινόμενα θα διογκώνονται.

Όσα, χρόνια τώρα, σε πείσμα των λογικών των ιδεοληψιών, των κομματικών γραμμών και των οικονομικών συμφερόντων με συνέπεια προβλέπουμε και περιγράφουμε, αποτελούν πλέον αναντίρρητη πραγματικότητα. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

από το «agriazwa.blogspot.com»